Dagrenning - 01.12.1948, Blaðsíða 40

kona, en gift rússneskum manni, í fullri
einlægni að leiða athygli þeirra, sem ein-
hverju gætu til vegar komið í þessu efni, að
þessu mikilvæga menningarhlutverki."
Út af þessu bréfi frú Bessanov virðist
„Times“ hafa snúið sér til aðalritara Biblíu-
félagsins brezka, sem látið hefir blaðinu í
té eftirafarandi athugasemd:
„Eina leiðin til þess að koma Biblí-
urn til Rússlands er sú, að ná samn-
ingum þar um við hina orthodoxu
kirkju Rússlands, en sú kirkja tekur að-
eins við Biblíum, sem þýddar eru undir
hennar umsjá. En þó reynt hefði verið
að finna aðrar leiðir til þess að koma
Biblíum þangað, hefðu þær tilraunir
vafalaust strandað á stjórnmálalegri and-
stöðu, því að ekki hefði verið um það
að ræða að innflutningur fengist til
Rússlands á öðrum Biblíum en þeim,
sem Rússar hefðu löggilt eða þá gefið
út sjálfir. Lesendur vðar (þ. e. Times)
munu eiga hægt með að skilja það, að
þýðingarlaust er að leggja stórfé í út-
gáfu Biblíunnar á rússnesku, þegar úti-
lokað er að sú tilraun beri nokkum
árangur."
Það eru sjálfsagt ekki margir íslendingar,
sem hefir dottið það í hug, að þannig væri
ástatt í hinu mikla „menningarríki sósíal-
ismans", ríki hins „fullkomna frelsis“ og
hins „fullkomna lýðræðis“, að þar skuli
Biblían ekki einu sinni vera til á nútíma
máli. En ef betur er aðgætt, er þetta ekki
neitt furðulegt. Grísk-rónrverska kirkjan, sem
er aðalkirkja Rússlands, hefir, eins og róm-
versk-kaþólska kirkjan, haldið Biblíunni lok-
aðri fyrir almenningi, með því að nota hana
á máli, sem almenningur skilur ekki —
latínu.
Um skeið var það lífshætta að eiga Biblí-
una og lesa í henni. Kaþólska kirkjan lét
gjarnan lífláta slíkt fólk eða pynda það
og ofsækja. Biblían er enn í dag ófáan-
leg í bókabúðum í París, nema hjá lúthersk-
unr söfnuðum. Síðan kommúnistar tóku
völd í Rússlandi hefir ekkert breytzt til
batnaðar í þessu efni, nema síður sé. Guðs-
afneitunarfélagsskapur kommúnista er ein-
hver öflugasti félagsskapur í ríkinu og má
nærri geta, að hann beitir sér ekki fyrir út-
gáfu Biblíunnar né útbreiðslu hennar.
Kenningar Kristindómsins eru auk þess al-
gjörlega gagnstæðar kenningum kommún-
isrnans, þótt einstaka einfeldnings-prestar
séu stundum að reyna að halda fram því
gagnstæða. Kristindóminum — þ. e. a. s.
hinum sanna kristindómi — fylgir frelsi,
sannleiksleit og umburðarlyndi, en komm-
únisminn byggir tilveru sína á ófrelsi, lýgi
og undirokun.
Kristindómur rómversk-kaþólsku kirkj-
unnar, meðan hún var og hét — og raunar
enn, og kristindómur grísk-kaþólsku kirkj-
unnar, er enginn kristindómur, heldur að-
eins sérstök tegund af heiðindómi, mun
verri en t. d. hin forna Ásatrú var að ýmsu
leyti. Vald þessara kirkna er líka í spádórn-
um Biblíunnar (Opinberunarbókinni) tákn-
að með dýri, sem hefir „tíu horn og sjö
höfuð“, og skyldi vald þessa dýrs endast því
í „fjörutíu og tvo mánuði“ eða 1260 ár, enda
reyndist það svo, að sá varð valdatími Róma-
ríkis og „Hins heilaga rómverska ríkis“, —
þ. e. rómversk-kaþólsku kirkjunnar. —
Það er ekki talið til menningar í ríki hins
fullkomna sósíalisma, að þekkja „hindur-
vitni“ Biblíunnar, sem Þjóðviljinn héma tal-
ar stundum um. En meðan það er svo, að
heimurinn sér ekki, eða fær ekki að sjá,
það Ijós, sem Biblían ein rnegnar að kveikja
í hugum kynslóðanna, getur mannkynið ekki
snúið burt af þeim villigötum, sem það nú
gengur.
J. G.
38 DAGRENNING