Dagrenning - 01.12.1948, Qupperneq 11

staka einstaklinga eða ákveðnar þjóðir, lýtur
það oft að kennisetningum og frumreglum,
og í þessu ljósi er ísrael ávöxtur spádóma,
sem þjóð með trúarkenningar sínar. Þannig
er þetta barn meyjarinnar til þess fætt að
verða stjórnandi allra þjóða jarðarinnar.
Móselögmálið sjálft á rætur að rekja til
spádóma, svo sem allir spámenn styðjast og
við lögmálið, og af þessu spretta allir spá-
dómar, sem lýsa fordæmingu yfir þá, sem
óhlýðnast, en heita hinum trúu blessun.
Samkvæmt meginreglu þessari var erfðasátt-
málinn gerður við Abraham, og í raun og
veru við Davíð. Þannig er lögmálið undir-
staða allra loforða, hvort sem þau lúta að
stjómarfari, siðfræði, réttarfari eða helgiat-
höfnum. í stuttu máli: Öll stjórn er sam-
kvæmt valdvoði frá vitrunum spámanna,
eins og það er birt í boðorðum Guðs, til
þess að koma skipulagi á líf manna. — Upp-
hafið er hið innra líf og starfar út á við,
unz hið ytra er eins og hið innra, og þró-
ast þannig frá einstaklingum til þjóða.
Spádómarnir um Messías hafa ekkert ann-
að sér til réttlætingar en þetta. Þetta er
undirstaða kirkjunnar, þetta er undirstaða
Guðsstjórnarinnar og þetta er undirstaða að
dýrð komanda Guðsríkis á jörðu.
Með barni þessu er þráður spádómanna
þegar fullspunninn; en þróunarskeiðið er að-
eins að hefjast. Hann mun, til fullnustu,
afnema hina gömlu trú, en með manninum
mun þróunin verða í samræmi við tímann
sjálfan. Enn er margt í skugganum, í plönt-
um, í dýrum. Ávallt er Rómverjar hrósuðu
sigri, var það forboði Cæsars; þannig var um
allar þjáningar Davíðs, eða hamiatölur Jobs,
eða dýrð Salómons — en, öll andvörp mann-
legra syrgjenda, allar ekkastunur mannlegra
harma, öll dánarandvörp og öll tregatár, það
var eins konar spádómur um komandi kon-
ung Gyðinga og frelsara heimsins. ísrael er
eins og sameiginlegur gerandi í sérhverjum
mikilvægum þætti í sögu mannkynsins. Lita-
skvggingin í málverki spádómanna hvlur
ekki spásögnina um hina dýrðlegu framtíð,
sem ísrael sé búin í Guðsríkinu. Köllun
ísraels, að verða þjóðunum til frelsunar, hef-
ir ekki þorrið með holdtekju þessa nýfædda
bams. Spádómurinn tekur til kenningarinn-
ar um dauðann, dómsdag og annað líf og
gerir hvort tveggja, að fegra hið innra líf
og móta hið ytra líferni í samræmi við góð
lögmál. Hann er og til þess að kenna oss
nokkuð, sem vér þurfum að læra, ef vér at-
hugum tíma endalokanna og hina mikil-
\ægu þýðingu hans fyrir oss. Allir miklir,
góðir og hamingjusamir menn liðinna alda
liafa fyrst lært skyldur sínar og síðan gert
þær; og þannig hefir afstaða ísraels verið
um þúsundir ára. Aldrei hefir vonin kulnað
út í hjörtum ísraelsmanna, og þeir hafa ver-
ið hin eina útvalda uppspretta að þekking-
unni á hinum sanna Guði. Og nú í dag er
þjóð vor hinn mikli gerandi og miðdepill,
sem allar þjóðir jarðar verða að koma til
og fá þar leiðbeiningar, er vísi þeim veginn
til þess að þær verði betri og hamingju-
samari.
Þessar leyndu rúnir, sem Móse færði oss
Gyðingum frá Guði sjálfum, eru mannkyns-
ins eini vonarneisti. Það væri ver farið, ef
þær glötuðust mannkyninu, heldur en þó að
slökkt væri ljós sólar, tungls og allra stjama
himinsins, því að þá glötuðu sálir manna
heilögu leiðarljósi sínu. Þegar vér athugum
allar aðstæður vorar, verður oss ljóst, að
aldrei hefir runnið upp heppilegri tími til
þess að koma á hinni sönnu trú, og ef vér
virðum fyrir oss sögu vora um hundruð lið-
inna ára, þá virðist nú vera kominn tími til
þess að stofna hið sanna Guðsríki á jörðu.
Þær þjóðir jarðar, sem hneigzt hafa að skurð-
goðadýrkun, eru teknar að þreytast á því að
trúa og treysta á goð, sem ekki hjálpa þeim,
er hættan steðjar að, og nú þrá þær Guð,
DAGRENNING 9