Dagrenning - 01.12.1952, Blaðsíða 13

eiginkona eða hjákona einhvers af þeirn ríkis-
mðnnum, sem bjuggu á bökkum vatnsins.
Þar lifði hún um skeið syndugu lífi, í
þóttafullri óhlýðni við orð guðs og óskir fjöl-
skyldu sinnar, þangað til hún vaknaði við að
hlýða á kenningu Drottins vors og fékk upp-
reisn hjá honum í húsi fariseans Símonar.
Hinn síðast nefndi er sagður hafa verið
tengdur heilagri Mörtu „með böndum blóðs
og vináttu.“ (Ef þetta þýðir að Marta, sem
sagt er að hafi verið miklu eldri en hin syst-
kinin, hafi aðeins verið hálfsystir þeirra og
sérstaklega skyld Símoni, er athyglisvert, að
þegar María kemur þarna á heimilið til þess
að sjá Frelsarann, er hún einnig að koma
heim um leið, í vissurn skilningi.)
í 5—9. kapitula er sagt frá fyrstu smurn-
ingu og afturhvarfi heilagrar Maríu, og er
þar fylgt nákvæmlega frásögn guðspjallanna.
í 9. kapitulanum segir frá konunum, sem
fylgdu Drottni vorum þegar hann ferðaðist
um og boðaði konungsríki himnanna, þeim
Jóhönnu, Súsönnu og Maríu Magdalenu.
Sagt er ýtarlega frá sumum þeim kraftaverk-
um, sem Drottinn vor gerði á þessu tíma-
bili, einkanlega þegar konan, sem þjáðst hafði
af blóðmissi, læknaðist við að snerta klæði
hans. Oss er sagt að hún hafi verið frá Sesar-
eu Filippi og heitið Marta. Enn fremur er
sagt frá styttunni, sem reist hafi verið til
minningar um þetta kraftaverk í Sesareu
Filippi, og er sú frásögn mjög samhljóða því,
sem sagnfræðingurinn Eusebius segir um það
mál.
í 10. kapítulanum er sagt, að það hafi verið
í Magdölum, á aðsetri Maríu Magdalenu,
sem Marta og María Magdalena veittu
Drottni og lærisveinum hans beina, eins og
skýrt er frá í Lúkasarguðspjalli (10. 38).
í fylgd með Frelsaranum voru hinir tólf
postular, lærisveinamir sjötíu og mikill fjöldi
af göfugum konum, svo það er eðlilegt að
hin heilaga Marta, eldri systirin og forsjá
heimilisins, hefði nokkrar áhyggjur út af öllu,
sem gera þurfti í sambandi við móttöku svona
fjöimenns hóps. í þessum kafla kynnumst
vér Marsellu, sem var þjónustustúlka og mat-
selja á heimilinu og beið gestanna ásamt þeim
heilagri Mörtu, Jóhönnu og Súsönnu.
Um þetta leyti kom Frelsarinn oft til Mag-
dala, á heimili heilagrar Maríu og heilagrar
Mörtu og bjó þar, og þegar hann ferðaðist til
fjarlægra staða og þær gátu ekki fylgt honum,
sendu systurnar honum mat og aðrar nauð-
synjar, annaðhvort með þjónustufólki heim-
ilisins eða Júdasi frá ískariot, sem sá fyrir
hann urn fé og vistir.
Af þessari frásögn er svo að sjá, að það
hafi verið á þessu heimili í Magdölum, sem
Jesús var að kenna mannfjöldanum þegar
móðir hans og bræður komu til að finna
hann (eins og sagt er frá í Lúkasarguðspjalli,
8, 19—21,) og það var Marsella „kona mjög
guðhrædd og trúuð,“ sem hóf upp rödd sína
og sagði: „Sæll er sá kviður, er þig bar, og
þau brjóst er þú mylktir.“ (Lúk. 8, 27).
Sagt er að Frelsari vor hafi í annan tíma
oft dvalið sér til hvíldar á hinurn heimilum
þeirra Mörtu og Maríu — Betaníu við Jerú-
salem og Betaníu við Jórdan; og það var í
síðarnefndri Betaníu í Galileu, sem Dott-
inn var dvaldi þegar honum barzt fregnin
um veikindi Larzarusar, í Betaníu við Jerú-
salem.
Næstu kapitular (10.—16) fjalla um upp-
risu Lazarusar, og er þar nákvæmlega fylgt
frásögn Biblíunnar. 16. kaflanum lýkur með
athyglisverðri predikun um hliðstæða lausn
mannsins frá dauða og syndum, og því hald-
ið fram, að iðrist maðurinn af hjarta synda
sinna, en eigi þess ekki kost, að fara hina
venjulegu hjálpræðisleið syndajátningarinn-
ar og kirkjulegrar aflausnar („confidentei
pronuntio“) „fullyrði ég, að sé syndajátning-
in ekki viljandi vanrækt, heldur hamli því
óviðráðanlegar ástæður, þá muni yfirprest-
DAGRENN I NG 11