Dagrenning - 01.12.1953, Blaðsíða 21

eignin milli „Hinna heilögu Hins
Hæsta“ og „Litla liornsins" eigi að standa
yiir i þrjú og hálft ár. Iiitt er það, að í
lokaþættinum gerast „yfirnáttúrlegir"
atburðir, sem ráða úrslitum í styrjaldar-
átökunum. Hér yrði of langt mál að skýra
þetta nánar, að þessu sinni, en það verður
gert á öðrum stað. Það þarf auk þess að
fara mjög varlega í öliunr ágiskunum
eða fullyrðingum um þessi efni, jrví al-
veg er ógerningur að þýða spádóma, sem
taka yfir svo langt tímabil sem þessir
gera, svo vel að ekki geti miklu skeikað,
um tímatakmörk, er þá verr farið, því
jrað verður aðeins til þess að veikja trú
manna á spádómana, en jrá trú þarf ein-
mitt að styrkja.
Hér verður heldur ekki vikið að „stein-
inum“ sem molar líkneskið, og „fjall-
inu“, sem hann losnaði úr. Um það mun
ég skrifa sérstaka ritgerð, sem sennilega
birtist einnig í Dagienningu.
Tilgangurinn með þessari grein var
sá, að vekja athygli lesendanna á þeirri
athyglisverðu staðreynd, að svo virðist
sem nú — á vorum dögum — standi vfir
síðasti þáttur jressa mörg þúsund ára
gamla spádóms, og hann rætist svo bók-
staflega fyrir augum vorum, að ómögu-
legt sé að komast lijá að veita því eftir-
tekt, ef menn jiora að hafa augun opin.
#
F.inhverjir munu nú sennilega segja:
Látum það gott heita, að önnur táa-sam-
stæðan á draum-líkneskinu tákni Þjóða-
bandalagið en hin Sameinuðu þjóðirnar.
Ef svo er þá eru hin engilsaxnesku stór-
veldi, Bretland og Bandaríkin, bæði með-
al þessara „tá-ríkja“, eða „hornríkja".
Hvernig fasr það þá samrýmst því, að þau
séu einnig höfuðkjarninn í því ríki sem
„Guð himnanna“ mun hefja? Og enn-
fremur: Ef þau eru „tá-ríkin“ molast
þau þá ekki einnig eins og félagar þeirra,
hin „tá-ríkin“, þegar „steinninn" fellur
á þau.
Að sjálfsögðu er þessu þannig farið.
Bretland og Bandaríkin eru enn og
verða enn um skeið í samtökum „iiorn-
ríkjanna" því þau sjá ekki enn að
þar er verið á rangri leið. Skipulagshætt-
ir þeirra og starfshættir allir eru ennþá
jrannig, að í fæstu er frábrugðið hinum
ríkjunum, og öll eru Jressi ríki enn háð
sömu starfsregium og samþykktum al-
Jrjóðasambandsins. Þetta er vel skýrt í
17. kapitula Opinberunarbókarinnar,
Jrar sem einnig er talað um jressi „tíu
Iiorn“. Þar segir: „Þessir (þ. e. hinir tíu
konungar) liafa allir eitt ráð og máttinn
og vald sitt gefa þeir dýrinu“. Hér er
það beinlínis sagt að þeir vilji allir hið
sama, og á okkar ágæta máli getur Jrað
meira að segja einnig merkt, að Jreir hafi
allir eitt sameiginlegt þing eða yfirstjórn
(ráð) eins og raunverulega á sér stað nú.
Orlög Bretlands og Bandaríkjanna eru
því — eins og er — nátengd örlögum
hinna „horn-ríkjanna“, enda eru þau tvö
„hornin“. Þau mimu þvi molast sundur
i nuverandi mynd sinni, en það þýðir
ekki, að Jrau muni hætta að vera til frek-
ar en Þýzkaland, Ítalía og Japan liættu
að vera til, þó Jrau væru „slitin upp“
fvrir tilverknað „Litla hornsins“, Jr. e.
hættu að vera stórveldi fyrir tilverknað
Sovietríkjanna.
Til Jiess að hin engilsaxnesku stór-
veldi geti orðið kjarninn í ríki því, sem
„Guð himnanna" (Jesús Kristur) stofn-
ar, verða Jrau að hreinsast, þ. e. gerbreyta
um stefnu. Nú elta þessi ríki, eins og öll
önnur, hin hundheiðnu efnishyggjuvís-
indi nútímans og gera sér ,,skurðgoð“ af
„gulli, silfri, eiri og járni“ — þau reisa
h'f sitt og velferð á hinu óraunhæfa —
DAGRENNING 19