Dagrenning - 01.12.1953, Blaðsíða 28

friðarins, og friður geislar frá honum. Hann
flytur með sér frið, hvar sem hann fer. En
því miður er sá hópur fámennur í heimin-
um nú á tímum, sem kann að biðja á réttan
hátt.
*
A öJJum tímum hefir lækningamáttur bæn-
arinnar einkum vakið athvgli manna. Meðal
þeirra, sem bænagerð ástunda, er enn á vor-
um dögum oft talað um lækningar, sem feng-
ist hafi fyrir bænir til Guðs eða helgra
manna. En þegar sjúkdómurinn er þess eðlis,
að hann getur batnað sjálfkrafa eða af venju-
legri læknisaðgerð, er erfitt að fulh rða, hvað
raunverulega hafi valdið batanum. Það er
aðeins þegar læknavísindin fá engu um þok-
að, eða bregðast, að menn geta fengið ör-
ugga staðfestingu á árangri bænarinnar.
Lækningastofnunin í Lourdes hefir unnið
vísindunum mikið gagn með því, að sanna
raunveruleika lækningafyrirbrigðanna, sem
gerast þar. Bænin verkar stundum eins og
sprengja, ef svo mætti að orði komast. Sjúk-
lingar hafa læknazt af lupus í andliti, krabba,
nýrnaveiki, magasári, lugna- og liðabrekl-
um. Kraftaverkið skeður þvínær ævinlega á
sama liátt — mikill sársauki og síðan finnur
maðurinn að sér er batnað. Á nokkrum sek-
úndum, í hæsta lagi fáeinum klukkustund-
um, hverfa sjúkdómseinkennin og hið
skennnda líffæri læknast. Það sem einkennir
kraftaverkið, er óeðlilega hraður bati, miðað
við það sem venjulegt er. Enn sem komið er
liafa læknar aldrei séð svo hraðan bata í starfi
sínu.
Það er ekki nauðsvnlegt til þess að krafta-
verk þessi gerist, að hinn sjúki biðji sjálfur.
Ungbörn, sem ekki voru orðin talandi, og
trúlaust fólk hefir fengið lækningu í Lour-
des. En það var alltaf einhver við hlið þeirra,
sem bað. Bæn, sem beðin er fym öðrum, er
alltaf áhrífaríkari cn sú, sem beðin ei fyiii
sjálfum séi.
Svo virðist sem áhrif bænarinnar fari eftir
styukleik hennar og eðli. Kraftaverkin í
Lourdes eru miklu fátiðari nú heldur en f\'r-
ir 40—50 árum síðan, því að sjúklingarnir
finna ekki núorðið þann helgiblæ, sem þar
ríkti á þeim árum. Pílagiímainii eiu oiðnii
skemmtifeiðamenn og bænii þeina mátt-
Jausar.
Þetta er sá árangur bænarinnar, sem ég
veit mest um. En margt annað hliðstætt hefir
gerzt. Sagan greinir frá ýmsum undraverð-
um hlutum um dýrðlingana, jafnvel þá
yngstu. Það er engum efa undirorpið, að
meiri hluti kraftaverkanna, sem eignuð eru
prestinum í Ars, hafa gerzt í raun og veru.
Öll þessi fy'rirbrigði opna oss nýjan heim,
sem enn er ekki byrjað að rannsaka og á eftir
að leiða í Ijós mörg undrunarefni. Það sem
vér vitum með vissu nú þegar, er að bænin
getur haft áþreifanleg áhrif. Þótt undarlegt
kunni að virðast, megum vér trúa því, að
þeim, sem biður, mun gefast og fyrir þeim,
sem knýr á, mun upplokið verða.
❖
Þegai öllu er á botninn hvolft er svo að
sjá sem Guð hlustí á manninn og svari hon-
um. Áhrif bænarinnar eru ekki ímyndun. Vér
megum ekki skipa guðs\'itundinni á bekk
með ótta mannsins við hætturnar, sem um-
lykja hann, eða levndardóma alheimsins.
Eigi má heldur gera bænina að róandi lvfi,
meðali við ótta og þjáningum, sjúkdómum
eða dauða. Hvað er þá guðsvitundin? Og
hvaða sess ætlast náttúran til að bænin skipi
í lífi voru? Sá sess er mjög mikilsverður.
Mennirnir liafa beðið á öllum tímum, að
kalla má. Fomar borgir eru að mestu leyti
trúarstofnanir. Rómverjar reistu hof alls stað-
ar. Forfeður vorir á miðöldunum bvggðu
dómkirkjur og gotnesk bænahús um allan
26 DAGRENNING