Dagrenning - 01.08.1956, Síða 9

út frá því, að Bretar myndu ekki grípa til vopna, heldur þvæla málinu
mánuð eftir mánuð milli ýmissra nefnda og alþjóðastofnana og gefast loks
upp við frekari aðgerðir gegn loforðum, sem svíkja mætti síðar.
Þetta eru vinnubrögð nýkommúnismans, og það er eins og vestrænum
þjóðum gangi illa að skilja þessi vinnubrögð, því þær láta blekkjast aftur
og aftur til undansláttar í stað þess að beita því valdi, sem þau enn ráða
yfir, til þess að stöðva þessa starfsemi.
Nýkommúnisminn er stefna, sem allur þorri manna bæði hér á landi og
erlendis, hefur enn ekki áttað sig á, að sé til, hvað þá heldur hvemig starf-
ar. Þó er þetta greinilegt, þegar nánar er skoðað. Kommúnisminn er heims-
veldisstefna — imperialismi — sem stefnir markvisst að því að ná yfiráð-
um með einhverjum hætti um allan heim. Kjami hins nýja heimsríkis
kommúnista er Sovétríkin, og takmarkið er útþensla þeirra í allar áttir,
unz allur heimurinn er „innlimaður undir kommúnismann.“ Kommún-
istar hafa ávallt verið að breyta um aðferðir til þess að ná þessu takmarki
sínu. Þeir bjuggust fyrst vel um heima fyrir í Rússlandi, en hófu svo áróð-
ursherferð sína um heim allan. Það er staðreynd, að blekkinga- og svika-
starfsemi kommúnista er oft svo vel skipulögð, að það má telja furðulegt.
Þannig em það t. d. sárafáir menn, sem enn hafa áttað sig á því,
að nasisminn í Þýzkalandi var aldrei annað en afbrigði af komm-
únismanum og Hitler aldrei annað en þjónn Sovétríkjanna, sem
hafði það hlutverk að eyðileggja Þýzkaland og koma allri Mið-
Evrópu undir rússnesk yfirráð.
Þegar því hlutverki var lokið „hvarf“ Hitler, og allar sögumar um
„dauða“ hans eru rússneskur tilbúningur. Hitler og Göbbels hurfu báðir
heim til Sovétríkjanna þegar hlutverki þeirra var lokið í Þýzkalandi, hvað
svo sem af þeim hefur orðið síðan.
Eftir að síðasta ófriði lauk og augljóst varð, að Rússar vildu ekkert
samstarf við hinar vestrænu lýðræðisþjóðir, gerðu leiðtogar kommúnista
sér ljóst, að kommúnistaflokkarnir á Vesturlöndum gátu aldrei náð völd-
um á þingræðislegan hátt.
Til þess að mæta hinum væntanlegu gagnráðstöfunum vestrænna þjóða,
urðu kommúnistar að finna upp ráð, sem erfitt væri fyrir lýðræðisríkin að
varast, eða átta sig á fyrr en þá allt var um seinan.
Eitt þeirra ráða, sem þeir gripu til, var að breyta um baráttuaðferð og
taka upp nýja aðgengilegri stefnu, en gamli kommúnisminn var, og það
er þessi nýja stefna þeirra, sem nefnd er NÝKOMMÚNISMI.
Kommúnistar vita, að blekking þarf að vera algjör til þess að hún
hrífi. Þeir höfðu fengið góða reynslu í tilraunum sínum með Hitler og
Þýzkaland. Nú létu þeir Tító í Júgóslavíu gera „uppreisn“ gegn Stalín og
DAGRENNING 7