Dagrenning - 01.08.1956, Side 36

sameiginlega og almenna og reyna
að skapa sem mest þjóðfélagsrétt-
læti með því að veita öllum þeirn,
sem vilja vinna og takast á hendur
persónulega ábyrgð, möguleika til
mannsæmandi lífskjara.
3. Réttlætishugsjón, sem ekki bygg-
ir á breytilegum pólitískum sjónar-
miðum eða valdi, heldur liinum ei-
lífu lögmálum, sem gefin eru í boð-
orðum og opinberunum Guðs. Þau
lögmál verða ekki brotin, án þess
að af því leiði, fyr eða síðar, upp-
lausn alls samfélagsins. Ofar öllum
stjórnmálum eru því mannréttind-
in sem eiga rætur sínar í sköpunar-
og frelsunarverkum Guðs.
Kristilegur flokkur verður að byggja
tilveru sína á þeirri staðreynd, að kristin
trú og siðgæði sé nauðsynlegur grund-
völlur fyrir hið andlega og efnalega líf
mannanna. Það eru aðeins orð og andi
Guðs, sem skapa þau viðhorf og þá lifn-
aðarhætti meðal einstaklinganna, sem
eru skilyrði fyrir fersku og þróttmiklu
þjóðlífi og varanlegri þjóðarheill. Kristi-
legur flokkur hlýtur því að líta á það sem
höfuðtilgang sinn, að halda fram hinum
kristnu grundvallarsjónarmiðum í opin-
beru lífi og berjast fyrir því að þau fáist
viðurkennd og framkvæmd.
VI.
Þegar rætt er um kristilegan stjóm-
málaflokk bregður stundum þeirri firru
fyrir, að slíkum flokki geti helst engir
tilheyrt eða fylgt aðrir en þeir, sem séu
„heilagir og syndlausir". Þetta er nátt-
úrlega liin mesta fjarstæða. Fyrst og
fremst af því, að engir slíkir menn eru
til, allir eru ófullkomnir. Allir menn
hafa sína bresti og sinn ófullkomleika,
því enginn er fullkominn nema Faðirinn
einn.“ Þeir menn, sem skipa sér undir
merki kristilegs flokks verða því „eins og
fólk er flest“. Munurinn á kristilegum
stjórnmálaflokki og öðrum flokkuin
verður hinsvegar óhjákvæmilega að vera
sá, að kristilegur flokkur getur ekki leyft
sér að bera lygar og blekkingar á borð
fyrir landslýðinn heldur verður hann að
setja sannleik og pólitískan hreinleik sem
ófrávíkjanleg skilyrði í stefnuskrá sinni,
og fylgja þeirri stefnu fram. Honum geta
því allir fylgt sem vilja að heiðarleiki
og sannleikur verði ráðandi í skiftum
einstaklinga og þjóða, og vilja að hvert
mál verði athugað frá sjónarmiði kristin-
dómsins, áður en því er til lykta ráðið á
Alþingi eða í sveitarstjórnum.
Þegar fulltrúar hinna stjórnmálaflokk-
anna taka afstöðu til einhverra mikilvæg-
ara þjóðmála spyrja þeir fyrst: Hver af-
staða er hyggilegust fyrir flokkinn eða
stéttina, sem við erum fulltrúar fyrir.
Þegar ljóst er, hvað best hentar í því
efni, eða hvað er líklegast til að bera
mestan árangur í áróðri — hvort sem um
sannleik eða lýgi er að tefla — er sú af-
staða tekin, og það er „afstaða flokksins."
Kristilegur flokkur getur aldrei spurt
um slíkt. Hann spyr aðeins um þetta:
Hvers krefst kristindómurinn af mér í
þessu eða hinu málinu. Og þegar ljóst er
hver sú afstaða hlýtur að vera, verður
hún skoðun flokksmannanna, og þeir
beita sér með eða móti málinu út frá
því sjónarmiði. Grundvöllurinn verður
að vera Kristur, kenning hans og for-
dæmi.
VII.
íslenzku þjóðinni er nauðsynlegt að
átta sig á því, að það er ein af mörgum
fals og villukenningum núverandi stjórn-
málaflokka, að það sé skaðlegt stjórn-
34 DAGRENNING