Dagrenning - 01.08.1956, Síða 37

málalífinu í landinu að flokkar séu fleiri
en tveir eða þrír.
Ef svo væri ættu stjórnmálaflokkar
ekki að vera margir í þeim menningar-
löndum, sem íslendingar geta helzt bor-
ið sig saman við.
Það er satt að með sumum stórþjóðun-
um eru stjómmálaflokkar ekki margir.
Þannig er t. d. aðeins einn flokkur í
Sovietríkjunum og öllum leppríkjum
Jreirra. Þeir sem stefna að slíku skipu-
lagi, sjálfum sér eða öðrum til handa, eru
auðvitað á móti mörgum stjórnmála-
flokkum.
Samkvæmt „The International Year
Book“ fvrir árið 1954 eru stjómmála-
flokkar, sem menn eiga á þingi það ár,
í eftirtöldum löndum eins og hér segir:
Bandaríki N.-Ameríku . . . . 4 flokkar
Kanada . . 7 —
Bretland . . 6 —
Danmörk . . 6 —
Finnland . . 6 —
Noregur . . 5 —
Svíþjóð . . 5 —
Sviss . . 9 —
Holland . . 8 —
Belgía . . 4 —
Luxemburg . . 4 —
Frakkland . . 7 —
Vestur-Þýzkaland . . 11 —
Athyglisvert er að þau ríki, sem hafa
livað öruggast stjórnarform og einna
traustasta stjórnarstefnu utan lands og
innan allra Evrópuríkja, Sviss og Hol-
land, hafa flesta stjórnmálaflokka, svo og
Vestur-Þýzkaland, sem einnig hefur nú
mjög trausta og örugga stjómarstefnu og
einna fullkomnasta stjórnarskipan allra
Evrópuríkja. Því meira einræði, sem rík-
ir í löndunum, því færri verða flokkarn-
ir, og loks verður aðeins einn flokkur eft-
ir sem tekur sér alræðisvald. Að þessu
er nú stefnt alstaðar Jrar sem nýkommún-
istar ná völdum. Tekkoslóvakia er þar
nærtækasta og ljósasta dæmið.
Það er hættulegt að hugsa sér að slíkt
geti aldrei gerst hér. Það sem gerst hef-
ur annarsstaðar getur einnig gerst hér.
Valdbeiting innanlands í stjórnmálum
fylgir kommúnismanum í öllum mynd-
um hans.
Hverri þjóð er nauðsynlegt að hafa
fleiri en tvo eða þrjá flokka, sem hún
geti valið á mili. Hitt skapar stjórnmála-
leiða hjá mönnum að geta aldrei skift um
flokk, hversu miklum vonbrigðum sem
þeir verða fyrir með þann flokk, sem
þeir hafa fylgt. Vöxtur og viðgangur
kommúnista hér á landi stafar ekki lítið
af þessu. Fjöldi manns kýs þann flokk af
því einu, að það telur sig geta hefnt sín
á hinum flokkunum fyrir svik þeirra við
málefni, sem þeir hafa brugðist. Það sjá
væntanlega allir, að það gæti ekki ver-
ið tjón að því að til væri í landinu stjórn-
málaflokkur, sem starfaði á kristilegum
og þjóðlegum grundvelli. Flokkur sem
setti hin kristnu sjónarmið ofar öllum
öðrum sjónarmiðum og berðist fyrir
lausn mála á Jreim grundvelli.
Nú er hið íslenzka þjóðfélag svo sund-
ur tætt orðið, og þjóðin svo reikandi í
öllu sínu ráði, að tæpara má varla tefla.
Nú er því hinn rétti tími að leysa úr
læðingi þau kristilegu og Jrjóðlegu öfl
sem til eru með þjóðinni, en „sofa“ enn
þá pólitískt, til þess að bjarga þjóðfélag-
inu frá hruni og leggja inn á nýjar braut-
ir, sem leiða til blessunar og farsældar-
og andlega og efnalega, fyrir íslenzku
þjóðina.
DAGRENNING 35