Dagrenning - 01.08.1956, Blaðsíða 50

Við skulum hugsa okkur, að í kosn-
ingunum 1953 hefði Lýðveldisflokkur-
inn komið að tveimur mönnum í stað
Þjóðvarnarflokksins. Þá hefði afstaðan
til þýðingarmesta máls þjóðarinnar —
— hervamanna — verið öll önnur en
hún var allt síðasta kjörtímabil, og Is-
land ætti nú fulla samstöðu með öðrum
vestrænum lýðræðisþjóðum í stað þess
að búa nú við fyrstu nýkommúnista-
stjórn, sem mynduð hefur verið utan
járntjalds meðal vesturlanda þjóða. En
gegn þeim flokki hamaðist Sjálfstæðis-
flokkurinn og blöð hans, og nú hefur
hann uppskorið eins og hann sáði þá.
Illa fenginn stundarsigur hefnir sín
ávallt.
#
Alþingi óvirt.
Sá háttur, sem nú er farið að hafa á
um stjórnarmyndanir hér á íslandi, að
kalla ekki saman Alþingi til að ganga frá
öllum formsatriðum og lýsa yfir stuðn-
ingi við ríkisstjórn, er í hæsta máta ó-
viðkunnanlegur, svo ekki sé meira sagt,
og vansæmandi fyrir Alþingi. Kostnað-
urinn við slíkt þinghald er lítill saman-
borið við alla aðra eyðslu.þarfaogóþarfa.
Nú er því t. d. þannig háttað, að alveg
er óvíst, hvort kjörbréf fjögurra þing-
manna, sem standa að stjómarmyndun,
verða tekin gild, þegar þing kemur sam-
an. Og ef það yrði ekki gert, er vafa-
samt, að núverandi stjórn geti talizt
þingræðisstjórn. Þingmenn kommúnista
eða flokkur þeirra hafa hvergi opinber-
lega lýst því yfir, að kjörbréf uppbótar-
þingmanna Alþýðuflokksins verði tekin
gild, en hinu hefur flokkurinn lýst sig
fylgjandi, að þau verði ógilt.
Samkvæmt stjórnarskránni er forseti
sameinaðs Alþingis einn þeirra, sem fer
með framkvæmdarvaldið í forföllum eða
við dauða forseta íslands. Ef eitthvað
slíkt bæri nú að, er raunverulega eng-
in forseti sameinaðs Alþingis til, því sá,
sem gegndi því starfi á síðasta kjörtíma-
bili, er ekki einu sinni lengur þing-
maður. Þannig er hlutur Alþingis í
öllu fyrir borð borinn og á því traðkað
af hinum alvöldu utanþingsklíkum, sem
búnar eru að sölsa undir sig allt fram-
kvæmdarvald og löggjafarvald hér á
landi.
Svikin loforð.
Þegar lýðveldið var stofnað á Þing-
völlum fyrir 14 árum, var því hátíðlega
lofað af þeim flokkum, sem síðan hafa
oftast átt alla fulltrúa, sem á Alþingi
hafa setið, að mjög fljótlega skyldi
þjóðinni sett ný stjómarskrá og réttlát
kosningalög. Allt hefur þetta nú verið
vanefnt í 14 löng ár. Nefndir hafa ver-
ið skipaðar til að blekkja þjóðina, en
þær hafa allar sofnað svefninum langa,
án þess að nokkuð kæmi frá þeim, sem
flokkamir gætu fallizt á. Þessi marg-
sviknu loforð eru nú að koma bæði
Sjálfstæðisflokknum og Framsóknar-
flokknum í koll, því þeir flokkar hafa
aðallega haft traust þjóðarinnar. Sjálf-
stæðisflokkurinn hefði ekki hikað við
að stjóma sem „meirihlutaflokkur" með
þriðjung atkvæðamagns að baki sér, ef
hann hefði fengið nægilegan þingstyrk
út á það. Hann taldi sig eftir kosn-
ingarnar 1953 aðeins vanta nokkur
hundruð atkvæði í fimm eða sex kjör-
dæmum til þess að ná hreinum meiri-
hluta á Alþingi, en hann hafði þó ekki
nema rúm 37% kjósenda að baki sér.
Það er því engin samkvæmni í því að
áfellast aðra fyrir að ætla sér að gera, eða
gera, slíkt hið sama. Sá flokkur hefur
verið að bíða eftir því í mörg ár að
48 DAGRENNING