Morgunblaðið - 12.03.2015, Page 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 12. MARS 2015
Gunna Brynjólfs
hefur nú kvatt
þessa jarðvist. Hún
var tekin um borð í
vagninn sem flytur okkur áfram
veginn og ferjuð til nýrra heim-
kynna í óravíddum eilífðarinn-
ar.
Gunna var skemmtileg og
með stórt hjarta. Heimili þeirra
Árna, við Austurveg 29, var líf-
legt enda var þar í senn rekið
stórt heimili og vinnustaður. Í
þvottahúsinu var vöruflutninga-
miðstöð en þar var einnig vín-
búð þess tíma, þar sem tekið
var við pöntunum og þær af-
greiddar. Það var því oft mikil
umferð um heimilið og þá sér-
staklega eftir komu sendibíl-
anna á föstudögum.
Við fjölskyldan, frá Grænu-
hlíð 5 í Eyjum, fengum að reyna
greiða og góðsemi þeirra hjóna
gegnum árin. Það var ekki verið
í daglegum skreppum milli
lands og Eyja á árunum fram að
gosi. Þá var bara farið í sum-
arfrí einu sinni á ári, og fyrsti
áningarstaður okkar var alltaf
heimili þeirra Gunnu og Árna
og þar kom maður bara heim.
Margar ferðir voru farnar í
sumarfrí víða um land. Ferðalög
þar sem tjaldað var við árbakka
og eldað á prímus. Engin nú-
tímaþægindi útilegunnar en
skemmtunin var engu síðri.
Gunna þurfti að koma við í öll-
um kaupfélögum sem á veginum
urðu og fann alltaf eitthvað sem
hún var búin að leita lengi og
varð nauðsynlega að fjárfesta í,
þó að eiginmaðurinn hellti úr
eyrunum vegna þessarar kaup-
dellu, eins og hann kallaði það
stundum.
Þegar komið var á náttstað,
búið að tjalda og setja eitthvað
skemmtilegt útilegufæði á
prímusinn kom það fyrir að
opnuð var flaska af „Dubonett“,
Guðrún Hulda
Brynjólfsdóttir
✝ Guðrún HuldaBrynjólfsdóttir
fæddist 25. sept-
ember 1931. Hún
lést 1. mars 2015.
Útför Guðrúnar
Huldu fór fram 11.
mars 2015.
hlaðinn var varð-
eldur, dreginn upp
gítarinn og lagið
tekið. Það brást
varla að þegar líða
tók á kvöldið söng
Gunna: „Áfram
veginn í vagninum
ek ég“ með sinni
flottu söngrödd og
á eftir sagði hún
stundum: „Svei
mér þá ég held að
nú sé ég orðinn heilt vitlaus í
hausinn“ og hló svo sínum dill-
andi hlátri.
Þegar við flúðum eldgosið á
Heimaey 1973 vorum við vart
komin upp úr bátnum í Þorláks-
höfn, þegar Árni birtist þar og
fór með okkur rakleiðis á Sel-
foss þar sem Gunna tók á móti
okkur og bjó okkur heimili inni
á heimili þeirra á Austurveg-
inum. Þar urðum við bara hluti
af fjölskyldunni og bjuggum hjá
þeim í nokkrar vikur. Við vorum
auðvitað vængbrotin og særð en
það auðveldaði lífið að fá strax
tilfinningu fyrir því að eiga
heimili, sem við svo sannarlega
áttum á Austurveginum.
Gunna hafði gaman af því að
vera innan um fólk og þrátt fyr-
ir að sjúkdómur hafi herjað á
hana í áraraðir barðist hún
áfram með lífsgleði og viljann
að vopni. Hún nýtti tímann sem
henni gafst vel og sjúkralegan
var því ekki löng.
Gunna ferðast nú um í óra-
víddum eilífðarinnar og mun
örugglega ekki láta sig vanta á
samkomur og mannfagnaði á
þeim slóðum og búast má við að
þar hljómi nú hátt og tært;
Áfram veginn í vagninum ek ég,
við undirleik hljómsveita eilífð-
arinnar og bakraddir englakóra.
Ég, fyrir hönd okkar fjöl-
skyldunnar frá Grænuhlíð 5,
maka og afkomenda þakka
Gunnu samfylgdina, og allt það
sem hún gerði fyrir okkur.
Árna, börnunum og öðrum
afkomendum sendi ég mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Megi englar og allar góðar
vættir umvefja Gunnu okkar í
nýjum heimkynnum.
Grímur Gíslason.
✝ Heba Halls-dóttir fæddist
í Reykjavík 22.
janúar 1958. Hún
andaðist á Kan-
aríeyjum 22. febr-
úar 2015.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin
Stefanía Runólfs-
dóttir, f. á Önd-
verðarnesi, Nes-
hreppi í
Snæfellssýslu 6. júní 1923, d.
8. maí 2013, og Hallur Sím-
onarson blaðamaður, f. í
Reykjavík 16. ágúst 1927, d.
21. mars 2001. Systkini Hebu:
Símon, f. 2. júlí 1946, d. 28.
júlí 2014, Valgarður Ómar, f.
17. mars 1948, Hallur, f. 8.
maí 1951, Ásta Ingibjörg, f.
13. janúar 1953, og Hulda
Guðrún, f. 12.
mars 1960. Heba
átti tvö hálf-
systkin samfeðra,
Steinþór, f. 15.
janúar 1952, og
Birnu Sigrúnu, f.
24. desember
1966.
Heba giftist 8.
ágúst 1981 Arn-
bergi Þorvalds-
syni, f. 20.11.
1956. Börn þeirra Hulda
Soffía, f. 6. janúar 1978, maki
Matthías Þórarinsson, f. 16.
mars 1974, börn Ólafía Heba,
f. 3. janúar 2003, Elma Íris, f.
21. ágúst 2004, og Þórunn
Birna, f. 3. maí 2012; þau slitu
samvistir. Sambýlismaður
1983-2012 Jón Salomón
Bjarnason, f. 16. apríl 1958,
börn þeirra Hallur Símon, f.
12. ágúst 1987, börn Magnús
Máni, f. 6. desember 2009, og
Heba, f. 16. janúar 2012; Apríl
Sól, f. 18.9. 1988, maki Atli
Hjörvar Einarsson, f. 24. mars
1988.
Heba lék handknattleik með
Víkingi, var lagin í höndunum
svo af bar og afbragðs bók-
haldari. Hún útskrifaðist 1975
frá Héraðsskólanum á Laug-
um, starfaði hjá Dagblaðinu,
Davíð Sigurðssyni – Fiat, bók-
haldari hjá Aðalendurskoðun
og Hörpu. Hún stofnaði eigin
fiskvinnslu vestur á Fiskislóð
og var lengi eina starfandi
konan í greininni.
Útför Hebu fer fram í dag,
12. mars 2015, frá kirkju
Óháða safnaðarins við Há-
teigsveg kl. 14.30.
Heba systir mín Hallsdóttir
var fimmta af sex systkinum,
börnum Halls Símonarsonar og
Stefaníu Runólfsdóttur, fædd
1958 í kjallaranum í Sörlaskjóli
12. Stóru kærleiksríku augun
hennar bræddu hvert manns-
hjarta, og svo var um bróður.
Árið 1961 var ég að sendast hjá
Agga og Öggu í Bæjarbúðinni
Sörlaskjóli níu, nánast beint á
móti. Strákur keypti þríhjól
handa litlu systur og raunar
saumavél og rúbínhring handa
mömmu. Það ríkti gleði í kjall-
aranum þegar systir hjólaði um
Sörlaskjólið eins og enginn
væri morgundagurinn. Við vor-
um afar náin, systkinin.
Ári síðar fluttum við inn í
Bústaðahverfi, urðum Víking-
ar, tíminn leið. Tuttugu og
tveggja ára varð ég kennari við
Héraðsskólann að Laugum í
Þingeyjarsýslu. Systir fylgdi í
kjölfarið og hóf nám í gagn-
fræðadeild. Ég var litlu eldri en
nemendur, þetta var skemmti-
legur tími og við systkin eign-
uðumst vini fyrir lífstíð. Fé-
lagslífið á Laugum var líflegt
og skemmtilegt, ekki síst
íþróttalífið sem ég hafði umsjón
með. Lífið var handknattleikur
í litla íþróttahúsinu, Heba af-
burðagóð þar sem blandað var
saman strákum og stelpum í lið
og ekkert gefið eftir.
Svo lá leiðin suður og ég átti
því láni að fagna að vera einn
af stofnendum Dagblaðsins þar
sem hsím var í fremstu víglínu.
Heba vann á Dagblaðinu 1977,
eignaðist Huldu Soffíu 1978,
Hall Símon 1987 og Apríl Sól
1988. Leiðin lá í bókhaldið hjá
Fiat, Hörpu og svo fiskinn.
Heba var eina konan sem rak
fiskvinnslufyrirtæki í landinu,
allt lék í höndum þessarar
konu.
Þegar hsím dó 2001 var sem
neisti slokknaði innra með syst-
ur. Hún tók lát föður okkar af-
ar nærri sér, Bakkus tók yfir.
Skelfilegur sjúkdómur alkóhól-
ismi. Ég er afar þakklátur að
saman fórum við systkin á Há-
tíð vonar 2013 þar sem við tók-
um á móti Kristi. Heba fór á
Hlaðgerðarkot fyrir páskana í
fyrra, sótti samkomur Sam-
hjálpar og United Reykjavík.
Hún hafði fallega trú. En svo
varð hún bráðkvödd í fríi á
Kanaríeyjum 22. febrúar síð-
astliðinn, lát hennar kom sem
reiðarlag. Dásamleg kona hefur
kvatt þennan heim. Guð blessi
minningu Hebu Hallsdóttur.
Ég votta börnum, tengdabörn-
um og barnabörnum dýpstu
samúð.
Þegar hér verður hold
hulið í jarðar mold,
sálin hryggðarlaust hvílir,
henni Guðs miskunn skýlir.
(Hallgrímur Pétursson)
Hallur Hallsson.
Heba Hallsdóttir
Lýður Björns-
son er allur. Hann
átti langt og far-
sælt ævistarf að
baki sem sagn-
fræðingur og kennari. Sem
sagnfræðingur var Lýður mjög
ötull, hann var óþreytandi við
rannsóknir sínar og leitaði
nýrra heimilda á skjalasöfnum
af smitandi krafti og afkastaði
miklu. Lýður var afar örlátur
maður, deildi gjarnan verkum
sínum með öðrum og var
áhugasamur um það sem aðrir
voru að fást við í fræðunum.
Átjánda öldin var Lýði afar
hugleikin og skrifaði hann eitt
af bindunum í yfirlitssögunni
Sögu Íslands um þá öld. Saga
Innréttinganna og forystu-
manns þeirra, Skúla Magnús-
sonar landfógeta, var honum
mikið áhugamál. En hann skrif-
aði líka rekstrarsögu vefsmiðja
og verkstæða Hins íslenska
hlutafélags, greinar um iðn-
nemana sem fóru utan til að
mennta sig, sögu saltverksins
fyrir vestan og spunastofunnar
fyrir norðan. Honum fannst hin
almenna hlið framleiðslunnar
ekki síður mikilvæg, fékkst
jafnt við afdrif almennra starfs-
manna og gengi framleiðslunn-
ar og sögu forystumannanna.
Brautryðjandaverk hans um
málefni Innréttinganna og vef-
smiðjanna er mikils virði fyrir
þá sem á eftir koma.
Lýður var áhugasamur um
Reykjavíkursögu og gaf út tvö
bindi með bréfum og öðrum
frumheimildum til sögu borg-
arinnar allt frá kaupstaðar-
stofnun. Hann gaf einnig út
mikið rit um sögu sveitar-
stjórna á Íslandi. Ritaskrá
Lýðs er löng og fjölmargt fleira
sem hann tók að sér að skrifa
um.
Hann var enn að hugsa um
sagnfræðina fram á síðasta dag,
sagði hana halda sér við efnið.
Lýður Bakkdal
Björnsson
✝ Lýður BakkdalBjörnsson
fæddist 6. júlí 1933.
Hann lést 25. febr-
úar 2015. Útför
Lýðs fór fram 11.
mars 2015.
Ég er þakklát fyrir
okkar síðasta spjall
á dögunum þar
sem við rökrædd-
um 18. öldina í
þaula. Hann vant-
aði upplýsingar um
skipstjóra og
starfsmenn kon-
ungsverslunarinnar
síðari í grein sem
hann var að vinna
að. Einnig var
hann að velta fyrir sér hrepp-
stjórum á 18. öld og hvernig
skipað var í þau embætti á
manntalsþingum.
Blessuð sé minning Lýðs og
sendi ég eiginkonu hans og fjöl-
skyldu innilegustu samúðar-
kveðjur.
Hrefna Róbertsdóttir.
Skólabjallan glymur haustið
1985. Hringt er inn í fyrsta tím-
ann hjá Lýð í 5-Y í gamla
Versló við Grundarstíg. Næstu
ár taka við skemmtilegir stærð-
fræðitímar þar sem tölurnar
voru oft lagðar til hliðar og við
hlustuðum á Lýð segja okkur
sögur af landi og þjóð, sem
hann naut miklu meira en til-
finningalausrar stærðfræðinn-
ar. Það var samt alltaf spýtt í
lófana þegar próf nálguðust og
stærðfræðin kláruð með stæl.
Það tókust með okkur bekkj-
arfélögunum og Lýð mikil og
sterk vináttubönd strax á þessu
fyrsta ári okkar saman og hann
innsiglaði vináttuböndin þegar
hann óskaði sérstaklega eftir
því að verða umsjónarkennari
okkar síðasta árið okkar í
Versló, þegar við vorum í
Sex-Y. Eftir það talaði hann
alltaf um okkur sem bekkinn
sinn, eins og hann kenndi eng-
um öðrum. Vináttubönd okkar
við Lýð og þrjá aðra kennara
leiddu til þess að síðustu 28 ár
höfum við bekkjarfélagarnir
hist árlega ásamt kennurunum
og mökum þeirra, skemmt okk-
ur, drukkið og etið. Þar förum
við öll yfir hvað hefur á daga
okkar drifið frá því að við hitt-
ust síðast, ræður og annálar
fluttir, (bekkjar-) forsetinn
hylltur og einkennislag okkar,
„Bjórinn“ kyrjaður. Á hverju
ári er eins og maður sé orðinn
19 ára á ný.
Núna er kennslustundin á
enda, Lýður hefur kvatt okkur,
kirkjubjallan glymur og hringt
er út í síðasta sinn. Hlýja hans
og þolinmæði í garð okkar ær-
ingjanna í Sex-Y mun fylgja
okkur alla ævi. Eins og hann
sjálfur sagði í áritun til okkar á
nýlegri bók sem hann gaf út:
„Ég stend í mikilli þakkarskuld
við ykkur fyrir ræktarsemina í
gegnum árin. Hún kom afar
þægilega á óvart.“ Hnyttni
hans kemur þarna bersýnilega í
ljós. Við vorum jú bekkurinn
hans og hann var Lýður okkar.
Því verður ekki breytt og áfram
verður skundað árlega á Holtið
og skálað fyrir Lýð, enda næsta
kennslustund hafin.
Einhver sagði að svo lengi
lærir sem lifir og það má svo
sannarlega heimfæra það upp á
hann Lýð okkar. Hann var ætíð
mikill fræðimaður og hafsjór
fróðleiks um land og þjóð. Aldr-
ei var komið að tómum kof-
unum hjá Lýð og hefur þjóðin
þar misst mikinn fræðimann.
Við bekkjarfélagarnir í
Sex-Y vottum Guðbjörgu og
fjölskyldu okkar dýpstu sam-
úðarkveðjur.
Fyrir hönd Sex-Y, árgang
1987 í Verslunarskóla Íslands,
Halldór S. Kjartansson
og Daði Friðriksson.
Frá fyrstu kynnum mínum
við Lýð Björnsson er mér efst í
huga sú heiðríkja sem mér
fannst vera yfir honum. Hann
var einstakt ljúfmenni. Leiðir
okkar lágu saman á háskóla-
árunum og varð okkur vel til
vina. Sú vinátta entist til ævi-
loka. Leið Lýðs lá vestan úr
Gufudalssveit, um Reykholts-
skóla, MR og í Háskóla Íslands,
þar sem hann lærði sagnfræði.
Síðan sátum við saman í nokkur
sumur á skrifstofu Sambands
íslenskra sveitarfélaga, er hann
skrifaði sögu sveitarfélaganna
og ræddi þá oft við oddvita sem
þangað komu. Eitt sumarið ók-
um við saman um sunnanverða
Vestfirði og ræddum við odd-
vita, m.a. í Arnarfirði og Dýra-
firði og hvarvetna leitaði Lýður
fróðleiks um hreppamál. Oft-
lega leitaði ég til hans um upp-
lýsingar um málefni hreppanna
að fornu og þá sagði hann
stundum: „Viltu ekki rúlla nið-
ur brekkuna og við leitum að
þessu í heimildum, það er líka
heitt á könnunni.“ Það var stutt
milli heimila okkar við Háaleit-
isbraut og Safamýri þar sem
Lýður bjó lengst af. Sem dæmi
um greiðvikni hans tók Lýður
að minni beiðni fyrir örfáum ár-
um sæti í dómnefnd vegna sam-
keppni um nafn á húsi sem Fé-
lag eldri borgara í Reykjavík
og nágrenni reisti við Hólaberg
í Reykjavík.
Lýður var afkastamikill, nán-
ast sískrifandi og leitandi heim-
ilda m.a. í gömlum hreppabók-
um. Hann velti mikið fyrir sér
uppruna hreppanna og setti
fram tilgátu um það efni. Hann
skrifaði rækilega um hin ýmsu
verkefni hreppanna s.s. fram-
færslumál og rakti sögu skóla-
halds frá hreppi til hrepps um
land allt. Öllu þessu kom hann
til skila í hinu miklu ritverki
Sögu sveitarstjórnar á Íslandi,
sem kom út í tveimur bindum á
árunum 1972 og 1979. Áður
hafði hann skrifað bókina Skúli
fógeti og í tengslum við það var
honum hugstæð saga Innrétt-
inganna í Reykjavík. Einnig
átti hann ritgerðir í Safni til
sögu Reykjavíkur. Í framhaldi
af þessu skrifaði Lýður sögu
nokkurra sveitarfélaga, s.s.
Kópavogs og Tálknafjarðar,
ennfremur sögu Hitaveitu
Reykjavíkur, Starfsmanna-
félags Reykjavíkurborgar og
sögu nokkurra samtaka, s.s.
Múrarameistarafélags Reykja-
víkur, Meistarafélags húsa-
smiða og Kaupmannasamtaka
Íslands, svo fátt eitt sé nefnt af
bókum hans. Samtals skrifaði
hann fjörutíu bækur auk fjöl-
margra greina og ritdóma í
dagblöð og tímarit. Undir lok
seinasta árs gaf Vestfirska for-
lagið út bókina Ýmislegt frá
fyrri tímum, þættir úr verkum
sagnfræðings með efni eftir
Lýð.
Heilsu Lýðs fór hrakandi síð-
ustu árin uns yfir lauk. En það
er huggun harmi gegn að lengi
mun hvíla mikil heiðríkja yfir
minningu hans í huga þeirra
sem hann þekktu.
Ég sendi Lillu, en svo var
Guðbjörg kona Lýðs jafnan
kölluð í hópi vinafólksins, Val-
gerði Birnu, dóttur þeirra,
manni hennar Haraldi Jónas-
syni og dóttursyni þeirra Lýði
Óskari innilegar samúðarkveðj-
ur.
Unnar Stefánsson.
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
ÓSKAR ÞÓRÐARSON
frá Haga,
Hringbraut 50,
áður til heimilis að Blesugróf 8,
Reykjavík,
lést 27. febrúar á Minni Grund við Hringbraut.
Útför hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Minni Grundar fyrir alúð og góða
umönnun.
.
Svandís Ósk Óskarsdóttir, Steinar Jakob Kristjánsson,
Ársæll Óskarsson, Eugenia B. Jósefsdóttir,
Hrönn Pálsdóttir,
Dagný Arnþórsdóttir, Berglind Arnþórsdóttir,
Arnþór Arnþórsson, Auður Steinarsdóttir,
Björgvin Steinarsson, Ástrós Eva Ársælsdóttir
og barnabarnabörn.
Ástkær sonur okkar, bróðir og fóstursonur,
SIGURÐUR AXEL HANNESSON,
Hólsbraut 23,
Borg í Grímsnesi,
lést á heimili sínu sunnudaginn 22. febrúar.
Útför hans fór fram í kyrrþey mánudaginn 9. mars frá
Akureyrarkirkju.
.
Sigríður A. Sigurðardóttir,
Hannes E. Hartmannsson,
Jóhannes Guðnason,
Halldór Elfar Hannesson,
Jóhann Ingi Hjaltason.