Morgunblaðið - Sunnudagur - 22.03.2015, Qupperneq 47

veginn hrökklaðist úr óperunni um 18 ára
aldur og langaði að gera eitthvað frjálsara.
Ég átti erfitt með að syngja alltaf gamalt
efni og kveikti ekki alveg á því,“ segir Dísa.
„En þetta var góð reynsla og ég lærði góða
tækni.“
Dísa er á samningi hjá danska útgáfufyr-
irtækinu Tigerspring og hefur verið síðan
árið 2013. Fyrirtækið er með höfuðstöðvar
bæði í Danmörku og í London og hefur ann-
ast margar af uppáhalds dönsku hljóm-
sveitum Dísu. „Við erum enn í fullu fjöri og
þeir hjá Tigerspring eru alveg frábærir. Ég
er mjög ánægð með þá. Þetta er lítið og
snoturt fyrirtæki og eru þeir með fáa tónlist-
armenn á sínum snærum en hlúa vel að
þeim.“ Hún segir það nokkuð skondið að
nafnið á útgáfufyrirtækinu tengist tígr-
isdýrum því það virðist vera einhvers konar
tígrisþema í lífi hennar. „Systir mín Erna
hefur verið að pæla svolítið í kínverskum
stjörnumerkjum en árið á undan mér er
tígrisdýr í kínverskri stjörnuspeki og ég var
alltaf ári á undan í skóla hér heima. Sonur
minn er einnig tígrisdýr í kínverskri stjörnu-
speki,“ segir Dísa. „Þú ættir kannski að fá
þér tígrisnáttföt bara í stíl við þetta,“ segir
blaðamaður í gríni. „Það er nú svolítið fynd-
ið, því ég á einmitt tígrisnáttföt!“ svarar hún
og hlær.
Tónlist Dísu er mínimalísk, poppskotin
tónlist og elektrónísk. Hún segist þó eiga
erfitt með að kalla tónlistina poppaða því
popp nær yfir svo vítt svið. „Þetta er stór
hljóðheimur en á sama tíma mjög mínimalísk
tónlist. Hljóðin sem eru valin eru stór og
plássfrek. Ég hef gaman af miklum hreyf-
ingum í laglínunni og finnst gaman að setja
tilfinningar í allskonar myndræn form.“
Vottur af heimþrá í hjartanu
Dísa segist vera komin með smá heimþrá
enda árin í Danmörku að nálgast sex. Hún
segir kerfið í Danmörku þó henta afskaplega
vel, sérstaklega fyrir tónlistarmann með tvö
börn því umhverfið er barnvænt og kerfið
rétti hjálparhönd. „Það er virkilega gott að
vera með börn hérna og geta verið í tónlist á
sama tíma. Ég lifi ekki beint á tónlistinni
minni einni og sér en ég fæ borgað fyrir að
spila á tónleikum. Það er ekki algjörlega
ókeypis að vera tónlistarmaður í Danmörku
en það er betra fyrir mig að vera hér heldur
en heima. Ekki það að ég sé að dæma kerfið
heima, Ísland er bara minna land og aðstæð-
urnar eru erfiðari þar. Þannig er það bara.
En það væri líka erfiðara að vera t.d. úti í
London eða í New York, þar sem mig langar
í rauninni mest að vera.“
Hún segist ætla að vera duglegri að
koma í heimsókn til Íslands, sér í lagi á
sumrin. Auðvitað sé það erfiðara að íhuga
flutninga heim til Íslands eftir skilnaðinn
en hún segist viss um að á einhverjum
tímapunkti muni hún flytjast búferlum aft-
ur heim. „Kannski finnur Mads sér bara ís-
lenska kærustu, þá geta þau bara komið
með. Getum við ekki skipulagt það einhvern
veginn?“ segir hún kímin. En að öllu gamni
slepptu þá er athygli Dísu alfarið á börn-
unum, nuddinu, tónlistinni og plötuútgáfu
þessa dagana. „Ég þarf bara að ljúka þess-
ari önn og síðan ákveða eitthvert gott plan
fyrir framtíðina. Það er bara allt á aðeins
of mikilli ferð núna til þess að hugsa út í
hvað ég tek mér fyrir hendur næst. Fram-
haldið er alveg óljóst. En það er allt í lagi,
svo lengi sem stressið nær ekki yfirhönd-
inni þá fer allt vel.“
„Það var þó alltaf draumur
minn sem barn að verða lækn-
ir. Ég held að ég fylgi þessum
gamla draumi mínum hægt og
rólega,“ segir Dísa.
Ljósmynd/Sidsel Johansen
* Þetta er alltsaman gertí góðu og hentar
bara vel. En ég
meina, skilnaðir
eru alltaf mjög
erfiðir og þetta
hefur ekki bein-
línis verið dans
á rósum.
Dísa ásamt sonum sínum, Magnúsi fjögurra ára og Jóhannesi tveggja og hálfs árs.
Dísa og Mads eru fráskilin en leggja áherslu á að vera góðir vinir.
22.3. 2015 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 47