Húnavaka - 01.05.1965, Qupperneq 20

H Ú N A V A K A
18
Borgar-Bjarni. Kona hans var Guðrún Þorsteinsdóttir, bróðurdóttir
Sveins Pálssonar læknis frá Steinsstöðum. Þau Bjarni og Guðrún
áttu saman 20 börn, og eftir lát manns síns bætti hún tveim í hóp-
inn.
Elísabet Guðmundsdóttir, kona Stefáns, er fædd á Æsustöðum í
Langadal 8. marz 1884. Foreldrar hennar voru Guðmundur Er-
lendsson frá Tungunesi og Ingibjörg Sigurðardóttir frá Reykjum
\ið Reykjabraut. Foreldrar Ingibjargar, Sigurður Kristjánsson og
Þorbjörg Arnadóttir, voru greindar og sæmdar fólk. Bróðir Þor-
bjargar var Jón bóndi á Víðimýri. Hann var skáld gott.
Afi Elísabetar, Erlendur Pálmason bóndi í Tungunesi, var á sín-
um tíma mjög kunnur maður og eru frá honum margar sagnir. Þeir
voru samtímamenn, hann og Björn Eysteinsson í Grímstungu, og
létu báðir nokkuð að sér kveða. Sýndist þeim oft sinn veg hvorum.
Elísabet var í æsku, þegar Erlendur afi hennar dó. Man hún hann
aðeins af því atviki einu, að hann gaf henni krónupening. Móðir
hennar hafði orð á því, að ástæðulaust væri að gefa stelpunni pen-
ing. „Þetta er ekkert að gefa,“ svaraði Erlendur, „en vera kann, að
hún muni þá frekar eftir mér.“
Guðmundur og Ingibjörg, foreldrar Elísabetar, bjuggu á Æsu-
stöðum í 18 ár. Þar fæddust börn þeirra öll, þrjár dætur og fjórir
synir. Aðeins einn sonanna lifði, Sigurður, síðar skólameistari
menntaskólans á Akureyri. Hinir dóu ungir.
Frá Æsustöðum fluttu þau hjón að Mjóadal, var það talin góð
jörð ntiðað við þeirra tíma búskaparhætti.
Þar var vandað timburhús, byggt af Jóhanni Sigvaldasyni hrepp-
stjóra, er þar bjó áður. Hann reisti lntsið einhverntíma á árunum
frá 1880—1890. Grindin var fengin frá Noregi. Þótti þetta mikið
framtak þá. Jóliann var greindur myndarmaður, harðgerður og
siðavandur. Vildi ekki láta innleiða ósiði og lausung nýrra tíma.
Guðrún kona Kristjáns bónda í Köldukinn er dótturdóttir Jóhanns.
Þrjú l'yrstu búskaparár Guðmundar Erlendssonar var Jóhann hjá
honum í húsmennsku ásamt konu sinni.
Og nú heyrum við hvað Elísabet hefur að segja okkur.
— Eg var ellefu ára þegar foreldrar mínir fluttu að Mjóadal
árið 1895, og þar var ég þangað til faðir minn dó 1922. Ekki hafði
ég af neinni skólavist að segja, en það var tekin kennslukona á
heimilið handa okkur systrunum. Hugur Sigurðar bróður okkar