Húnavaka - 01.05.1965, Blaðsíða 49

HÚNAVAKA
47
þetta torkennilega hrosshöfuð, höfuð vinar, sem látið hafði lífið á
svo ömurlegan hátt.
(Frásöguþátt þennan lánaði mér Snorri Arnfinnsson fyrrv. veit-
ingamaður á Blönduósi og leyfði mér að endursegja hann til birt-
ingar í Húnavöku. — Þ. M.)
Ingui Guðnason:
STÖKUR
Fyrir handan fjöll og háls
frí af grandi væri,
þar sem andinn á sér frjáls
engin landamæri.
Vetrar neyð er vikin frá
vona greiðast böndin,
og mig seiðir einhver þrá
inn á — heiðalöndin.
Andinn finnttr æðra svið
eltir vetrar dróma.
Það er gott að vakna við
vorsins hörpuhljóma.
Vorið gefur veikum þrótt
vermir hugans lendur.
F.g hef líf mitt — ljósa nótt —
lagt í þínar hendur.