Húnavaka - 01.05.1965, Blaðsíða 59

HÚNAVAKA
57
lélags vors og verzlunart'élags og stjórnaði þeim sem torseti. Heimili
lians var eins og sjálfvalinn fundarstaður.“
Samkvæmt þessu hefur Jósep læknir átt hugmyndina að því að
kosta Torfa Bjarnason til búnaðarnáms í Skotlandi með það fyrir
augum, að hann stofnaði fyrirmyndarbú í Húnavatnssýslu, og kom
til mála að kaupa Auðunnarstaði í því skyni, en úr þessum fram-
kvæmdum varð ekki sökum jaess, að árferði versnaði og ýmsir af
samstarfsmönnum Jóseps læknis féllu frá. Torfi sjálfur mun og hafa
haft takmarkaða trú á því að verða ráðsmaður á félagsbúi, en setti
sjálfur upp búnaðarskóla í Olafsdal, sem kunnugt er. Þá segir Jósep
læknir svo I bréfi til J. P. 28. febrúar 1866: „Við Húnvetningar
sendu tvo menn til amerísku hvalfangaranna eystra, eigi að vera
með þeim frá aprílbyrjun frarn í október eða nóvember." — „Augna-
miðið er, ef lukkan er með, að læra hvalveiðar og fá áhöld til |iess
með tímannm, Jdví nóg er til af hvölum á Húnaflóa.“
Langt mál mætti skrifa um baráttu Jóseps læknis fyrir innlendri
verzlun og afskiptum hans af stofnun og starfi Verzlunarfélagsins
við Húnaflóa, og þá ekki síður af afskiptum hans af stjórnmálum.
Hann var Jijóðfundarfulltrúi 1851, og hefur verið allmikilúðlegur,
er hann steytti hnefana framan í stiptamtmanninn, Trampe greifa,
í fundarlok. Hann vaf kosinn alþingismaður Húnvetninga 1853, en
meinuð þingseta af Pétri Havsteen amtmanni og lá við sjálft, að
því er hann sjálfur telur, að hann yrði sviptur læknislaunum sínum,
en svo mikill drengskaparmaður var hann, að hann gerðist hollur
ráðgjafi amtmanns í veikindum hans og raunum, þrátt fyrir fyrri
óvináttu Joeirra. Hann varð og á mjög öndverðum meiði við Jón
Sigurðsson forseta í fjárkláðamálinu, sem varð mesta hitamál Norð-
lendinga, en ekki dró það úr hollustu hans við Jón í sjálfstæðisbar-
áttu Islendinga. Sanngirni hans lýsir sér í þessum orðum frá 8. ágúst
1859: „Hingað komu kláðakonungarnir með Teit Finnbogason í
halanum." — „Mér líkaði vel við Tscherning ffjárkláðalækni), þótt
stundum væri nokkur meiningamunur."
Jósep vildi fá Jón Pétursson vin sinn til að verða sýslumann Hún-
vetninga og segir svo 18. sept. 1859: „Þóknist Drottni að fría okk-
ur Húnvetninga frá faraldrinum, verða ekki aðrar sýslur viðunan-
legri en þessi sýsla, þegar á allt er litið.“
Jósep læknir hafði fengið auðugt kvonfang, rekið stórt bú á góðri
jörð og haft mikla aðsókn sem læknir, en fé mun hafa gengið af