Húnavaka - 01.05.1965, Síða 26

24
HÚNAVAKA
Fjallagrös voru stór liður í bjargræði heimila á mínum uppvaxt-
arárum. Frá Skarðsbæjum var gerður út leiðangur til grasatínslu
inn á Flveravelli sumar hvert. Tóku jressar ierðir um vikutíma.
Það mun liafa nokkru ráðið um búskaparhætti Húnvetninga og
bætt jíá að mun, að flestir bændur áttu jarðir sínar sjálfir. Þeir sem
voru leiguliðar bjuggu flestir á kirkjujörðum en keyptu þær síðan.
Greiðsluskilmálar voru hagstæðir. Utborgun var I /10 verðs og eftir-
stöðvarnar á 28 árum. Var jretta því flestum viðráðanlegt.
Laxárdalur er falleg sveit, jr<)tt vetrarríki sé þar mikið. Fngi eru
Jxar víða slétt og víðlend t. d. hjá Kirkjuskarði, og gróður langt upp
eftir hlíðinni. Nú er jiessi byggð að mestu í eyði, en á fyrstu ártun
okkar í Mjóadal var víða búið. Má jrar til nefna eftirtalin býli:
Kálfárdal, Selhaga, Skyttudal, Hvamm, Mörk, Hlíðarsel, Sneis, Refs-
staði, Litla-Vatnsskarð og Kirkjuskarð.
Nú sjást aðeins kuml ein á þessum slóðum. í Selhaga bjó á tíma-
bili Sveinn Hannesson, sem kenndur var við Elivoga. Hann gat ver-
ið skemmtilegur og lét oft fjúka í kveðlingum. Ekki þótti hann
ætíð hógvær í kveðskap sínum eða troða alfaraleið.
Segja má að fararefni okkar Elísabetar hafi verið heldur naum,
hvað fjármuni snerti, þegar við hófum búskapinn. En það bjargað-
ist nú smátt og smátt. Þegar Guðmundur Erlendsson tengdafaðir
minn lét af hreppstjórn tók ég við og gegndi því starfi í 33 ár, var
jafnframt 20 ár í hreppsnefnd. Starf hreppsjóra var dálítið seinlegt
og vafningasamt meðan reikna þurfti öl 1 gjöld í landaurum.
Og nú hverfur Elísabet með okkur aftur til sinna æskuára:
Þegar ég var tíu ára gömul kom ég í fyrsta sinn til Blönduóss. Þá
ferð fékk ég að fara í tilefni af jrví, að ég hafði lokið við að læra
það i kverinn, sem mér hafði verið fyrir sett. Þá voru verzlanir á
Blönduósi aðeins tvær, Sæmundsensverzlunin og Möllersverzlun-
in. Faðir minn verzlaði ævinlega við Sæmundsen þangað til hann
flutti frá Æsustöðum og voru jDeir miklir mátar. Kaupmaðurinn lét
föður minn alltaf gista hjá sér, ef svo stóð á, að hann þurfti að vera
nætursakir á Blönduósi, og er mér í barnsminni hve vel var tekið
á rnóti okkur í Jretta skipti.
Stefán og Elísabet keyptu jörðina Gil í Svartárdal og fluttu þang-
að árið 1922 svo sem fyrr er sagt. Þar bjuggu þau snotru og gagn-
sömu búi og undu hag sínum vel, enda hefur Elísabet sagt, að
hvergi í heiminum mundi hún una lífinu betur en á Gili. Þar er