Húnavaka - 01.05.1967, Síða 7

Hugsað til Húnapings
Kaflar úr rreðn Jóns Eyþórssonar á Hi'invet.ningmnóti í Reykjavik
3. marz 1961.
HÚNVETNINGAR! Við ermn liér saman komin í k\öld til
að minnast átthaga okkar, Húnaþings, minnast þess, að þar eignm
við sameiginlegar rætur, höfum litið hin sömu tjöll í æsku, séð
hið sama hat og heyrt hin sömu vötn niða. Allt skapar þetta minn-
ingar, sem eru grafnar djúpt í innstu fylgsni sálarinnar, minningar,
sem við tökum einkum fram og flíkum við hátíðleg tækifæri eins
og skikkjuna góðu í þjóðsögunum.
Við getum líka litið þessa samkomu okkar Irá annarri hlið. \úð
ge'tum litið yfir þennan vel búna og vasklega hóp og spurt, hversu
miklu hefur Húnaþing ekki verið svipt, er við ylirgáfum það?
Hversu margar kindur, kýr og hross mundum við ekki eiga nú, ef
við byggjum búum okkar norður í Húnaþingi! C)g túnin, sem við
hefðum ræktað, — og húsakynnin, sem við hefðum reist þar!
En um það verður ekki sakazt. Við höfum fundið okkar hlut
á framandi stað líkt og Vatnsdælagoðinn, Ingimundur gamli, er
fann sinn hlut í holti einu í framandi landi.
Og enn mætti skipta um sjónarmið og segja sem svo: þessi stóri
hópur er sá skerfur, sem Húnaþing hefur lagt fram til okkar ört vax-
andi höfuðstaðar. Hafið þið nokkru sinni hugleitt, hversu stórkost-
legt framlag landið allt hefur goldið okkar ágæta og fljótvaxna höf-
uðstað? — Reykjavík hefur fengið þúsundir af harðduglegu fólki á
bezta aldri til starfa án þess að kosta eyrisvirði til uppeldis þess eða
skólagöngu, — og sumt hefur jafnvel flutt nokkurt lausafé með sér
í bæjarfélagið. — Um þetta er Húnaþing ekki eitt. Hið sama hefur