Dagblaðið Vísir - DV - 18.12.2009, Síða 72

72 FÖSTUDAGUR 18. desember 2009 HELGARBLAÐ
Guitar Hero-leikirnir eru fyrir löngu orðnir vinsæl-ir og hefur Activision-fyr-irtækið raðað út nýjum
leikjum í þá seríu. Nú er hins vegar
komið nýtt æði, DJ Hero, þar sem
gítarinn er lagður til hliðar og úr
töskunni koma DJ-græjur með öllu.
Nú getur hver sem er orðið plötu-
snúður í smástund og spilað eitt af
níutíu og þremur lögum sem fylgja
með leiknum eftir yfir hundrað tón-
listarmenn. Tónlistin í DJ Hero er
frábær, enda miklir fagmenn sem
standa á bak við hana. Svo góð er
hún að hægt er að nýta leikinn sem
tónlistina í partíið án þess að nokkur
sé að spila.
Einfaldara en virðist
Með leiknum fylgir plötuspilari
sem er stjórnborð leiksins. Hann
er gerður úr plasti en er mun
sterkbyggðari en ætla mætti og
vel vandað til verks. Á græjunni
er plata sem maður heldur í með
hægri hendi ásamt því að hafa
þrjá putta á lituðum tökkum
sem maður þarf að ýta á, ekki
ósvipað Guitar Hero. Með vinstri
hendi (hægri fyrir örvhenta en
hægt er að setja græjuna saman
fyrir hvora höndina sem er) stýrir
maður svo „crossfader“ sem not-
aður er til að skipta á milli hljóð-
rása.
Leikurinn gengur svo ná-
kvæmlega eins fyrir sig og Guitar
Hero. Nóturnar koma eftir svört-
um vegi og gefur það þér merki um
hvort þú eigir einfaldlega að ýta á
nóturnar, skipta á milli rása eða
„scratcha“ sem er það langskemmti-
legasta við leikinn. Crossfader-inn
er það erfiðasta við leikinn, að mínu
mati, en maður getur hreinlega orð-
ið ruglaður á að skipta oft á milli rása
þegar lengra er komið inn í leikinn.
Kennslan í byrjun leiksins er
mjög góð og fer með mann í gegn-
um grundvallaratriðin. Þar fær
maður að spila suma búta úr lögun-
um í eina mínútu og meta hæfileika
sína. Maður ætti samkvæmt öllu að
vera nokkuð snöggur að vinna sig
upp í miðlungserfiðleikastig, enda
það auðvelda frekar hægt og ein-
falt. Ekki gera þó þau mistök í byrjun
miðlungserfiðleikastigsins að halda
ykkur of góð og fara strax í eitthvað
erfiðara. Það er mikill misskilning-
ur. Leikurinn verður erfiðari með
hverju lagi og er mjög vel uppbyggð-
ur á þann máta.
Netspilunin er einnig mjög fín og
ertu fljótur að finna þann andstæð-
ing sem þér hentar. Þar er aftur á
móti ekki hægt að taka „rewind“ eða
spóla til baka af augljósum ástæð-
um en afar skemmtilegt þó. Svo er
að sjálfsögðu hægt að keppa við vin-
inn sé önnur græja keypt.
Geðveik tónlist
Grafíkin í leiknum er voða teikni-
myndaleg en hún hentar honum
fullkomlega. Marg-
ir frægir tónlistar-
menn hafa leyft að
teikna sig inn í leik-
inn. Listamenn á
borð við DJ Shad-
ow, Z-Trip, Grand-
master Flash, DJ
Jazzy Jeff, Eminem
og Daft Punk. All-
ir þessir listamenn
og fleiri til eiga sín
sett í leiknum þar
sem maður spil-
ar bara lög sem
blönduð eru við
þeirra eigin.
Fleiri tónlistarmenn, á borð við
Cut Chemist, J.  Period og sjálfan
Jay-Z, eiga sín sett í leiknum. Sett-
in eru einmitt það sem gerir leik-
inn mun hraðari og skemmtilegri
en Guitar Hero. Þegar maður er að
vinna sig upp hættir ekki leikur-
inn og hleður eftir hvert einasta lag.
Maður tekur allt í settum; byrjar ró-
lega, tekur 3-4 auðveldustu lögin á
sama tíma og undir lokin er maður
kominn í alvöruna. Ég verð að segja
fyrir mig að ég iðaði í skinninu þegar
ég spilaði átta laga Daft Punk-settið
sem er hreint rosalegt.
Það er líka málið við leikinn.
Tónlistin er ekkert minna en geð-
veik. Allt eru þetta tvö lög sett sam-
an sem maður vinnur svo með í
græjunum. DJ Jazzy Jeff sá að mestu
leyti um að hljóðblanda allt saman
og gerir það frábærlega. Þarna má
finna Queen skeytt saman við Daft
Punk (að mínu mati eitt besta lag-
ið í leiknum), Benny Benassi settan
saman við DJ Tiesto, Foo Fighters og
Eminem og Marvin Gaye og David
Bowie, svo eitthvað sé nefnt.
Það er góður mælikvarði á leik-
inn, að mínu mati, að versta lag sem
gert hefur verið, Hollaback Girl með
Gwen Stefani, er bara hreint ágætt í
leiknum en það kemur hvorki meira
né minna en þrisvar sinnum fyrir
sitt með hverju laginu. Svo má líka
nefna eina furðulegustu blöndun-
ina, Vanilla Ice gegn Paulu Abdul.
Ég lýg því engu þegar ég segi að það
er hreint frábært lag.
Algjör partíleikur
Þegar við félagarnir prófuðum leik-
inn var það strax einróma samþykkt
að tónlistin væri hundrað sinnum
betri en í Guitar Hero. Þetta er svo
sannarlega næsti partíleikur. Guit-
ar Hero er mjög skemmtilegur leik-
ur en hann þakkar nú pent fyrir sig,
held ég. Það besta við DJ Hero, eins
og áður segir, er tónlistin. Það geta
einhverjir í partíinu verið að spila
leikinn og hinir þurfa ekkert að hafa
áhyggjur af tónlistinni. Hún kem-
ur einfaldlega úr leiknum. Reyndar
verða þá menn að geta eitthvað og
hitta allavega meiri hluta nótnanna
þannig að lagið heyrist almennilega.
Svo er einfaldlega hægt að halda
inni einum takka í þrjár sekúndur og
þá sér tölvan bara um að spila lag-
ið. Hægt er að setja allt að átta lög í
spilun í einu og getur tölvan þá sjálf
séð um að halda partíinu gangandi
ef þú vilt bregða þér frá. Vissulega
ekki ódýrasta jólagjöfin en flottur
partípakki fyrir þá sem vilja tölvu-
leik með frábærri tónlist.
tomas@dv.is
DJ Hero er nýjasta æðið en það kemur frá sama fyrirtæki og gerir hina vinsælu Guitar Hero-leiki. Nú
getur hver sem er orðið plötusnúður í hreint mögnuðum leik sem er ekki bara tilvalinn partíleikur,
heldur einnig lagalisti fyrir partíið sjálft. Tómas Þór hefur verið að kynna sér DJ Hero sem er ekki
ódýrasti jólapakkinn í ár en svo sannarlega veglegur partípakki.
PARTÍPAKKINN Í ÁR
Daft Punk á fullu Sé litið á veginn
sem nóturnar koma eftir sést að brátt
tekur við kafli þar sem þarf að skipta
ört á milli hljóðrása en fyrir það fást stig
eins og að „scratcha“ og hitta á nótur.
Vandaðar græjur Örvhentir
geta einfaldlega sett græjuna
saman þannig að vinstri hend-
in sé sú sem þeyti skífunni.
Aðeins erfiðara Hér er maður í
DJ Shadow-settinu og ef litið er
á veginn þarf bæði að hljóðrása-
skipta og „scratcha“ í næsta kafla.