Dagblaðið Vísir - DV - 03.12.2010, Blaðsíða 37

föstudagur 3. desember 2010 viðtal 37
afabörn. Og hann langar til að verða
betri afi en hann var sem pabbi. „Það
er eitt af því sem ég er að reyna að
gera, að verða betri en ég var. Reyna
að vera góð manneskja í alla staði.
Ég veit að það hljómar eins og klisju-
kenndur frasi en þetta er það sem all-
ir eru alltaf að reyna að gera. Það er
æðislegt að vera afi, ég er að læra það
núna. Ég hef nú ekki fengið að passa
enn þá. Svala og Krummi eiga eng-
in börn enn. En Sigurður á tvö börn,
eldri dóttir þeirra er ellefu ára en
sú yngri er tíu mánaða gömul. Þau
misstu strákinn sinn á fyrsta árinu
hans, hann dó vöggudauða í vagnin-
um sínum. Það var og er mjög sorg-
legt, það er bara rúmt ár síðan þetta
gerðist. En þau tókust á við það eins
og hetjur og eru komin með nýtt
barn, litla prinsessu.“
Alltaf jafnskotinn í henni
Eiginkonunni, Ragnheiði Björk Reyn-
isdóttur, kynntist hann í kringum
árið 1974 en hann er alltaf jafnskot-
inn í henni. „Ég er svo heppinn að
ég á góða konu. Við vorum í sama
vinahópi og ég féll strax fyrir henni.
Síðan gerðist þetta bara af sjálfu sér.
En við erum búin að vera saman í
rúm þrjátíu ár og ég er enn skotinn
í henni. Okkar samband gengur vel
og við höfum enn um margt að tala.
Ég tek tillit til hennar og hún tekur
tillit til mín. Eftir svona langt hjóna-
band snýst sambandið um tillitssemi,
væntumþykju og virðingu. Og það er
allt til staðar. Hún hefur haft skilning
á því að mestanpart af okkar samveru
hef ég verið að syngja á tónleikum og
böllum hér heima og erlendis og úti
um allt. Oft er það ekkert skemmti-
legt en þetta er eins og að vera með
sjómanni. Pabbi, blessuð sé minn-
ing hans, var sjómaður og þau voru
teljandi á fingrum annarrar handar
þau jól sem hann var heima. Auðvit-
að var það leiðinlegt þegar hann kom
ekki heim en það gerði það bara enn
skemmtilegra þegar hann var heima.“
Alltaf hippi
Síminn hans pípir. „Bíddu góðan dag-
inn,“ segir hann um leið og hann opn-
ar skilaboðin. „Fjölmiðlar,“ útskýrir
hann. Það eru víst fleiri fjölmiðlar á
leiðinni hingað í kvöld.“
Ég spyr hvort hann sé enn hippi.
„Einu sinni hippi, ávallt hippi,“ svar-
ar hann og hlær. „Það snýst bara um
viðhorf. Ég er hægra megin við miðj-
una. Frjáls í skoðunum og svona. Ég
hef þessar gömlu lífsskoðanir sem eru
alveg ókei enn þá þótt það sé sagt að
mín kynslóð hafi sett landið á haus-
inn. Ég er enn ég. Og ég er enn með
þetta,“ segir hann og réttir höndina
að mér til að sýna mér armböndin.
„Sjáðu. Þetta er mantra,“ segir hann
og bendir á orðin sem rituð eru á ann-
að armbandið sem er úr silfri. Hitt er
úr trékúlum, líkt og búddamen. „Þetta
er frá Tíbet,“ útskýrir hann. „Beggi
Morthens var að opna æðislega búð
á Strandgötunni þar sem hann selur
alls konar helgigripi. Þar fást rosalega
falleg föt fyrir konur, alls konar muss-
ur og svoleiðis og svo fyllir reykelsis-
lyktin búðina. Þetta er alveg magnað,“
segir hann brosandi.
Óþolinmóður vinnufíkill
Ég spyr hvort hann iðki búddatrú eða
hugleiði. „Nei, ekki í orðsins fyllstu
merkingu. Ekki eins og Búdda. En
ég reyni að slaka vel á og fæ mér oft
smá kríu á daginn. Það virkar eins og
hugleiðsla og er mér mikilvægt því ég
er vinnufíkill. Ég er alltaf að. Í morg-
un var ég kominn eldsnemma á fæt-
ur til að undirbúa æfinguna, breyta
og bæta og sinna alls konar hlutum.
Dagurinn hefst oftast snemma hjá
mér. Við eigum fjórar kisur. Aðalkött-
urinn heitir Jökull Ljónshjarta og er
stór hvítur persi. Hann er alltaf kom-
inn upp í rúm að vekja mig klukkan
sjö. Þá fer ég fram úr, þvæ mér, helli
upp á og kíki í blöðin áður en vinnu-
dagurinn hefst. Síðan er ég að allan
daginn. Ég verð alltaf að vera að gera
eitthvað, ég er svo óþolinmóður. Þeg-
ar ég fer í frí er ég alltaf að hugsa um
tónlist. Ég get ekki legið bara í sólinni
og slakað á. Ekki nema þegar ég er að
veiða. Þá næ ég að slaka alveg á, enda
er ég stangveiðifíkill.“
Hann er í veiðiklúbbi með félög-
um sínum og ferðast um landið með
þeim. „Ég er búinn að fara um allt og
spila á stöðum sem þú veist örugg-
lega ekki hvað heita eða hvar þeir eru.
En þegar ég byrjaði að veiða þá fór ég
að kynnast landinu, sjá hvað var hin-
um megin við fjallið við þjóðveginn.
Félagsskapurinn, veðrið og náttúran
gefa mér orku. Þetta er besta leiðin til
þess að slaka á og endurnærast, hlaða
batteríin. Og þetta er rosa gaman.“
Fær kraft frá unga fólkinu
Stundum þarf hann að hvíla sig á tón-
listinni. „Ég hef verið svo heppinn að
mér hefur gengið vel en ég er alltaf að
reyna að toppa mig. Þegar ég var að
byrja voru Raggi Bjarna og álíka tapp-
ar á undan okkur. Þá var fullt af ágæt-
isspilurum en færri voru færir. Núna
eru færir menn úti um allt, menn á
heimsmælikvarða. Ég fagna því. Enda
var ég að gefa út plötu þar sem ég syng
dúett með Mugison, Siggu Thorlaci-
us, Jóhönnu Guðrúnu og fleirum. Ég
fæ rosalega mikið út úr því að vinna
með ungu fólki. Það gefur mér kraft.
Ég reyni að velja alltaf fólk með mér
sem er betra en ég. Ég verð bara betri
fyrir bragðið. Ég er líka miklu betri í
dag en ég var þegar ég var yngri. Ég
var ekkert sérstakur. Svala og Krummi
eru bæði miklu betri en ég var á þeirra
aldri.
Enda er ég enn að reyna að meika
það,“ segir hann og hlær. „Ég meika
það einhvern tímann. “
Stælarnir eru vörn
Stærsti lærdómurinn fólst í því að
læra að vinna með fólki segir hann.
„Að læra að sýna samstarfsfólkinu
virðingu. Það er nú eiginlega aðal-
málið. Ég reyni líka að betrumbæta
mig og verða betri maður dag frá degi.
Ég held að mér hafi tekist það á sum-
um sviðum. En ég er stundum óþolin-
móður og skapmikill. Ég er fljótur upp
en enn þá fljótari niður. Ég hef pott-
þétt verið meiðandi einhvern tímann
og er að reyna að passa mig á því. En
ég er kannski svolítið fljótfær stund-
um. Fólki finnst ég vera með stæla
en það er mín gríma. Eitthvað sem ég
nota til þess að brynja mig, líkt og all-
ir gera.“
Sér ekki eftir neinu
Fyrir tuttugu árum lærði hann að
undirbúa sig fyrir æfingar. „Áður en
ég geng inn og hitti fólk staldra ég
aðeins við, tel upp að tíu og ákveð
að hafa æfinguna góða og segi „yes“!
Er svo jákvæður og kraftmikill þeg-
ar ég kem inn. Ég á það nefnilega til
að mála skrattann á vegginn og þykja
allt alveg ómögulegt en ef ég hugsa
þannig verður allt ómögulegt. Vanda-
mál eru bara til þess að leysa þau.“
Sjálfur hefur hann lært af reynsl-
unni. „Ég hef verið í skóla lífsins sem
er besti skóli í heimi. En ég hefði
kannski átt að vera aðeins lengur í
skóla og mennta mig. Menntun er
nefnilega stórmál. Í gamla daga var
það ekki þannig. Þetta var ekki svona
mikið mál þegar ég leiddist út í músík.
Þá hafði ég bara gaman af þessu. En
ég sé ekki eftir neinu. Það þýðir ekkert
að dvelja við þetta.“ ingibjorg@dv.is
Við erum búin að vera saman í rúm
þrjátíu ár og ég er enn
skotinn í henni.
m
yn
d
r
Ó
b
er
t
re
yn
iS
So
n