Dagblaðið Vísir - DV - 15.04.2011, Síða 42

O
pinber fjöldi fórnarlamba
Kingsbury-slátrarans í
Cleveland í Bandaríkjunum
er tólf en seinni tíma rann-
sóknir benda til þess fjöldinn kunni
að vera yfir fjörutíu á svæðinu í kring-
um Cleveland, Pittsburg og Youngs-
town í Ohio og að tímabilið sem um
ræðir spanni allt frá 1920 fram yfir
1950. Þau tólf morð sem öruggt er
talið að Kingsbury-slátrarinn hafi
framið voru framin á milli 1935 og
1938 í Cleveland og nágrenni og voru
fórnarlömbin alla jafna flakkarar
sem með örfáum undantekningum
voru aldrei borin kennsl á.
Vitað er að annað fórnarlambið
var maður að nafni Edward And-
rassy, það þriðja var kona að nafni
Flo Polillo og áttunda fórnarlamb-
ið var hugsanlega Rose Wallace. En
eitt áttu fórnarlömbin öll, karlar og
konur, sameiginlegt; þau virtust öll
koma úr lægri stigum samfélagsins
og því jafnvel auðveld bráð í kreppu-
hrjáðu samfélagi Cleveland. Talið er
að mörg fórnarlambanna hafi búið í
hreysahverfum Cleveland þess tíma.
Afhöfðuð og sundurlimuð
Vegna þess að líkin höfðu ávallt ver-
ið afhöfðuð var talað um morðingj-
ann sem The Torso Murderer (torso;
bolurinn án útlima), en auk þess sem
hann skar höfuðið af fórnarlömbun-
um átti hann einnig til að sundur-
lima þau. Reyndar var það svo að í
mörgum tilfellum var afhöfðunin tal-
in vera dánarorsökin.
Kynfæri höfðu verið fjarlægð af
mörgum karlmannanna og sum
fórnarlömbin báru þess merki að lík-
ami þeirra hefði komist í snertingu
við ætandi efni. Vegna þess hve mörg
líkanna fundust löngu eftir morðin
var afar erfitt að bera kennsl á þau og,
eðli málsins samkvæmt, bætti höfuð-
leysið ekki úr skák.
Einn þeirra sem kom að rann-
sókn málsins var Eliot Ness, sem
varð frægur eftir að hann kom mafíu-
foringjanum Al Capone á bak við lás
og slá fyrir skattsvik. En Eliot Ness
komst hvorki lönd né strönd í rann-
sókn málsins og fjórum árum eftir að
morðinginn hætti iðju sinni lauk ferli
Eliots í rannsóknarlögreglunni.
Doe-fjölskyldan
Auk fórnarlambanna tólf eru tald-
ar sterkar líkur á því að Kingsbury-
slátrarinn hafi borið ábyrgð á dauða
manns að nafni Robert Robertson,
en lík hans fannst 22. júlí 1950, og
óþekktrar konu sem kölluð var Lafð-
in í tjörninni, Lady of the Lake, en lík
hennar fannst 5. september 1934.
Hvorki Robert né lafðin báru hand-
verki Kingsbury-slátrarans merki,
en lafðin fannst á nákvæmlega sama
stað og eitt fórnarlamba hans. Sumir
sem rannsakað hafa málið eru þeirr-
ar skoðunar að lafðin kunni jafn-
vel að hafa verið fyrsta fórnarlamb
morðingjans.
Sem fyrr segir tókst aðeins að
bera óyggjandi kennsl á tvö hinna
tólf fórnarlamba; Edward Andrassy,
annars fórnarlambsins, og Florence
„Flo“ Polillo, þess þriðja. Hin tíu
fórnarlömbin skiptast í tvo jafn stóra
hópa – fimm Jane Doe og fimm John
Doe.
Lík í brautarvögnum og fenjum
En talið er að Kingsbury-slátrarinn
hafi drepið víðar niður fæti en í
Cleveland því höfuðlaust karl-
mannslík fannst í járnbrautarvagni
í New Castle í Pennsylvaniu 1. júlí
1936 og þrjú höfuðlaus lík fundust í
járnbrautarvögnum í McKees Rocks
í Pennsylvaniu 3. maí 1940. Öll báru
líkin einkenni handverks Kingsbury-
slátrarans.
Sömu sögu er að segja um
sundur limuð lík sem fundust á
fenjasvæði í grennd við New Castle
á árunum 1921 til 1934 og frá 1939
til 1942. Og áðurnefndur Robert Ro-
bertson fannst liðið lík í fyrirtæki í
Cleveland í júlí 1950. Lík hans hafði
verið afhöfðað, í anda Kingsbury-
slátrarans, og hafði Roberts verið
dauður í allt að tvo mánuði þegar
líkið fannst. Því er ekki að undra að
menn telji líklegt að ferill Kingsbury-
slátrararns spanni lengri tíma en frá
1935 til 1938.
Grunsamlegur dauði grunaðs
manns
Vissulega voru margir nefndir til sög-
unnar sem mögulegir morðingjar en
tveir menn öðrum fremur og oftar.
Þann 24. ágúst 1939 dó Frank
Dolezal frá Cleveland i varðhaldi.
Dolezal hafði verið handtekinn vegna
gruns um aðild að morðinu á Flo Po-
lillo. Voru kringumstæður dauða hans
í sýslufangelsi Cuyahoga taldar tor-
tryggilegar og meðal annars kom í ljós
eftir dauða hans að hann var með sex
brotin rif, sem hann hafði, að sögn
vina hans, ekki verið með þegar hann
var handtekinn af lögreglustjóranum
Martin L. O‘Donnell. Flestir sem hafa
kynnt sér mál Kingsbury-slátrarans
eru þeirrar skoðunar að Dolezal hafi
ekkert haft með morðin að gera, þrátt
fyrir að hann hafi viðurkennt að hafa
drepið Flo í sjálfsvörn. Áður en hann
var allur hafði hann dregið allar játn-
ingar til baka og sagt að þær hefðu ver-
ið fengnar með barsmíðum.
Pólitískur vinkill
Annar sem var sterklega grunaður
um að vera Kingsbury-slátrarinn var
læknirinn Francis E. Sweeney. Vitað
var að Francis var ekki alveg ókunn-
ugur aflimunum því hann hafði unnið
við aflimanir á vígvöllum fyrri heims-
styrjaldarinnar.
Reyndar var Francis yfirheyrður af
Eliot Ness á sínum tíma og sagt var að
hann hefði fallið á tveimur lygamælis-
prófum sem framkvæmd voru af sér-
fræðingi í greininni, Leonard Keeler,
sem hafði tjáð Eliot Ness að Francis E.
Sweeney væri „maðurinn“.
En Eliot var ekki bjartsýnn á að
hann fengi að sækja Francis til saka
af því Francis var náfrændi Martins
L. Sweeney, þingmanns og pólitísks
andstæðings Eliots sem hafði nítt
skóinn af Eliot opinberlega fyrir að
hafa ekki tekist að hafa hendur í hári
morðingjans. Til að bæta gráu ofan
á svart var hann pólitískur andstæð-
ingur borgarstjóra Cleveland, Ha-
rolds Burtons, sem hafði skipað Eliot
Ness yfir rannsóknardeildina. Og eins
og það væri ekki nóg þá var Martin
mægður inn í fjölskyldu O‘Donnells
lögreglustjóra.
Mögulega fleiri en
einn morðingi
Einhverra hluta vegna ákvað Francis
E. Sweeney að láta vista sig á geð-
sjúkrahúsi og eftir það var fátt um fína
drætti til rannsóknar. En svo virðist
sem morðin hafi hætt eftir að Franc-
is lagðist inn skömmu eftir að síðustu
morðin uppgötvuðust árið 1938.
En Francis var ekki dauður úr öll-
um æðum þótt hann væri á sjúkra-
stofnun því sagan segir að hann hafi
hæðst að og ofsótt fjölskyldu Eliots
Ness og sent henni hótunarbréf allt
fram á sjötta áratuginn, en Francis dó
árið 1964.
Árið 1997 kom fram sú kenning að
um fleiri en einn morðingja hefði ver-
ið að ræða, jafnvel fleiri en tvo. Kenn-
ingin byggði á því að krufningu á lík-
unum hefði verið ábótavant og fyrst
og fremst hefði gætt ósamræmis í úr-
skurði réttarmeinafræðings Cuya-
hoga-sýslu, Arthurs J. Pearce, um
hvort aflimanirnar hefðu verið fram-
kvæmdar af einhverjum sem kunni til
verka eða viðvaningi.
Eftir stendur í reynd að það eina
sem vitað er er að einhver eða ein-
hverjir myrtu fjölda fólks frá 1920 til
1950 og afhöfðuðu og sundurlimuðu
fórnarlömbin fyrir eða eftir morðin.
n Kingsbury-slátrarinn er óþekktur raðmorðingi sem stundaði iðju sína á fyrri
hluta síðustu aldar n Hann myrti og sundurlimaði að minnsta kosti tólf manns
n Nýlegar rannsóknir benda til að fórnarlömbin kunni að hafa verið fleiri
Kingsbury-slátrarinn
42 | Sakamál Umsjón: Kolbeinn Þorsteinsson kolbeinn@dv.is 15.–17. apríl 2011 Helgarblað
Þeldökkur raðmorðingi:
Féll á lífsýni sonar síns
Nýverið hófust réttarhöld yfir Lonnie
David Franklin í Los Angeles. Lonnie
David, 57 ára þeldökkur Bandaríkja-
maður, var handtekinn 7. júlí í fyrra
og telja lögregluyfirvöld í Los Ange-
les að hann beri ábyrgð á að minnsta
kosti átján morðum; á sautján kon-
um og einum karlmanni. Ekki er loku
fyrir það skotið að fórnarlömb hans
kunni að vera á annað hundrað.
Sé einungis horft til þeirra
morða sem talið er nokkuð víst að
hann hafi framið er þessi ókvænti,
þriggja barna faðir versti raðmorð-
ingi Bandaríkjanna í seinni tíð. Fyrir
kaldhæðni örlaganna varð lífsýni úr
einu barna hans honum að falli.
Það er fleira en húðlitur Lonnies
sem gerir hann frábrugðinn mörg-
um af alræmdum hvítum kollegum
hans, til dæmis Ted Bundy og John
Gacy, því lögreglan í Los Angeles tel-
ur að morðferil hans megi rekja allt
að þrjá áratugi aftur í tímann og að
hann, sem einhverju sinni vann fyrir
lögregluna, hafi jafnvel gert hlé á iðju
sinni í fjórtán ár.
Talið er að morð á 29 ára þjón-
ustustúlku, Debru Jackson, árið 1985
hafi markað upphafið á ferli Lonnies.
Í kjölfar morðsins hlutu fleiri þjón-
ustustúlkur sem og vændiskonur
sömu örlög.
Árið 1988 slapp þjónustustúlkan
Enietra Washington með skrekkinn
og gat, þrátt fyrir að vera nær dauða
en lífi, gefið lögreglunni lýsingu á
ódæðismanninum. Lýsingin kom lög-
reglunni reyndar ekki að miklu gagni,
en Lonnie hafði hægt um sig í fjórtán
ár í kjölfarið. Lögregla taldi yfir allan
vafa hafið að einn og sami maðurinn
bæri ábyrgð á morðunum, en enga
samsvörun lífsýna af morðvettvöng-
unum var að finna í gagnasafni lög-
reglunnar.
Það var ekki fyrr en í fyrra sem
hljóp á snærið hjá lögreglunni því þá
var uppkominn sonur Lonnies hand-
tekinn fyrir ólöglegan vopnaburð – og
viti menn, lífsýni samsvarandi hans
var að finna í gagnasafni lögreglunn-
ar. En lögreglunni var ljóst að sá sem
flækst hafði í net hennar var of ungur
til að geta verið morðinginn sem hún
hafði leitað öll þessi ár.
En þess var skammt að bíða að
lögreglan legði saman tvo og tvo og
Lonnie David Franklin var hand-
tekinn og segir sagan að honum hafi
virst létt þegar búið var að færa hann í
járn. Sem fyrr segir eru réttarhöld yfir
Lonnie nýhafin.
„Reyndar var
Francis yfirheyrður
af Eliot Ness á sínum
tíma og sagt var að hann
hefði fallið á tveimur
lygamælisprófum sem
framkvæmd voru af
sérfræðingi í greininni,
Leonard Keeler, sem
hafði tjáð Eliot Ness að
Francis E. Sweeney væri
„maðurinn“.
Lögreglan á vettvangi Enn er ekki vitað hver Kingsbury-slátrarinn var.
Blóði drifin slóð Öll fórnarlömb
morðingjans höfðu verið afhöfðuð.