Dagblaðið Vísir - DV - 15.06.2011, Blaðsíða 24

Dagblaðið Vísir - DV - 15.06.2011, Blaðsíða 24
É g veit að fólk skilur það ekki þeg- ar ég er hér og hún er úti en Sól- ey er mér allt. Hún er allt,“ seg- ir Vera þar sem við sitjum við höfnina og drekkum kaffi frá Haíti. Vera er búin að tæma litla húsið sem hún leigði á Njálsgötunni, dúkku- húsið eins og hún kallaði það. Eftir fjögur og hálft ár á Íslandi er hún á leiðinni aftur til Frakklands svo hún geti verið með Sóleyju sinni. „Þó að það sé gott að vera á Íslandi ætla ég til Parísar til að vera með Sóleyju.“ Vera vinnur nú að því að koma sér aftur á framfæri erlendis en áður en hún kom til Íslands árið 2007 mynd- aði hún fyrir blöð á borð við Elle, Glamour, Style og fleiri auk þess sem hún aðstoðaði nokkra af helstu ljós- myndurum heims, þeirra á meðal Helmut Newton. „Það er ekki einfalt að fara. Ég var hrædd við það þannig að ég reif allt niður sem ég var að gera hér. Síðan fór ég að huga að því hvernig ég ætti að komast til Frakklands. Þá varð ViðVera til,“ segir Vera og útskýrir það nánar. Póstkortabók brúar bilið ViðVeru stofnaði hún með vinkonu sinni, Snædísi Þorleifsdóttur, sem var að leita að leiðum til að sýna ís- lenska list og menningu um borð í flugvélum með markvissum hætti. Fyrsta verkefni ViðVeru eru gamal- dags póstkortabækur sem seldar eru um borð í Iceland Express-vélunum og í verslunum Eymundsson. Þrjár bækur koma út á ári og hver þeirra inniheldur verk eftir vel valinn lista- mann. Vera á fyrstu bókina en hún kom öllum á óvart með því að snúa sér að náttúrunni en ekki tískunni sem er hennar sérsvið. „Það var mjög lær- dómsríkt að mynda náttúruna sem ég hef enga stjórn á. Ég get ekki breytt neinu, hækkað fjall til að það líti bet- ur út. Þannig að ég lærði að treysta á mitt innsæi og standa með minni skoðun.“ Ingunn Jónsdóttir hannaði bók- ina en Æsa Sigurjónsdóttir listfræð- ingur var listrænn stjórnandi henn- ar og ráðgjafi þeirra í þessu verkefni líkt og Þorvaldur Þorsteinsson. Vera mun einnig sjá um aðrar bækur sem gefnar verða út á árinu, svona rétt á meðan verið er að fínpússa verkefnið og koma á styrktarsjóði Iceland Ex- press. Nánast allur ágóði bókanna rennur nefnilega annars vegar í sjóð sem á að styrkja listamenn og hins vegar beint til listamannanna sem eiga verk í bókinni. Stefnt er að því að fyrstu úthlutanir úr sjóðnum verði í janúar 2012. Kvaddi bóhemlífið Sóley er hennar drifkraftur. „Ég veit að það ætti að vera nóg að hún sé úti en það er erfitt að fara frá örygginu hér heima út í óvissuna. Jafnvel þótt ég hafi oft gert það áður. Það er eins og það verði erfiðara með aldrinum. Ég gerði reyndar það sama úti í Frakklandi, gaf allt upp á bátinn sem ég hafði unnið að en þá gerði ég það á skemmri tíma. Ég var alveg viss um að ef ég kæmi til Íslands fengi ég hvergi vinnu nema í bakaríi. En ég kom samt. Sem sýnir bara hvernig mínar aðstæður voru þarna úti. En ég hef þroskast mjög mikið á þess- um tíma og hef lært að bera ábyrgð á sjálfri mér. Loksins gaf ég þetta bó- hemlíf upp á bátinn þar sem ég lifði bara frá degi til dags,“ segir hún ein- læg. Fram til þessa hafði hún aldrei leigt íbúð á eigin vegum. Hér bjó hún ein í fyrsta skipti, réð sig til vinnu þar sem hún hafði fastan vinnutíma í fyrsta skipti og sá um sig sjálf. „Ég fékk samt lánaðan pening þegar ég var að fara út með Sóleyju. Ég var svo hrædd við að fara með hana að ég beið fram á síðustu stundu með að kaupa miðana og þá var fargjaldið orðið mjög hátt. Ég er svo mikill strút- ur að ég ýti öllu óþægilegu frá mér. Ég er samt að reyna að hætta því.“ Heillast af myrkrinu Strútur er það sem hún segist vera. Kona sem kann að gleyma. Vera á sér þó margar hliðar og oft togast þær á. Um leið og hún skapar fegurð heillast hún af myrkrinu, því sem er skrýtið, framandi og jafnvel bannað. Fyrir ekki löngu fékk hún knýjandi þörf fyrir að eyðileggja myndirnar sínar og gerði það á sýningu sem hún hélt á Mokka. Þar tók hún verkin sín og setti í nýtt samhengi. Sagðist hafa andstyggð á yfirborðsmennskunni sem birtist henni í myndunum. Það er þessi þörf til að kafa dýpra. Samt er hún tískuljósmyndari og þegar kemur að því að mynda frægð- arfólk standa fáir henni jafnfætis, enda hefur hún myndað það flest. Og ekki bara hér á landi. Úti hefur hún tekið þátt í myndatökum þar sem þekktustu módel heims sátu fyrir, Claudia Schiffer, Naomi Camp- ell, Elle Mac pherson og Nadja Auer- mann svo dæmi séu tekin. Sársaukafullt framhjáhald Tískan hefur alltaf blundað í henni. Hún lék sér til dæmis með barbí- dúkkur þar til hún varð fimmtán ára. Á meðan vinkonum hennar lá á að verða fullorðnar skemmti hún sér við að stílisera dúkkurnar og heimili þeirra. Fyrsta kærastann eignaðist hún ekki heldur fyrr en hún varð sautján ára. „Vinkonur mínar höfðu sofið hjá allt frá þrettán ára aldri og ég heyrði bara hryllingssögur af því. Þannig að ég ákvað að bíða þar til ég yrði tilbú- in. Og ég gerði það. Við vorum ást- fangin og þetta var æðislegur tími,“ segir hún og brosir angurvært á með- an hún sýpur á kaffinu. En lífið var ekki ljúft lengi. „Hann hélt síðan fram hjá mér með bestu vinkonu minni og það var mjög dramatískt. Aðallega af því að hann var með okkur báðum. Það tók mig níu ár að geta talað um þetta því egóið var svo sært. Eftir þetta var ég algjör jarðýta þar til ég hitti pabba hennar Sóleyjar. Ég varð helst skotin í strákum sem ég gat ekki fengið, hommum til dæmis, og fór illa með stráka sem heilluðust af mér. Þótt ég ætti kærasta og gengi í hjónaband hleypti ég þeim aldrei mjög nærri.“ Hún hlær á meðan hún segist eiga eftir að koma út úr þessu viðtali eins og einhver „gling gling girl“. „En ég er bara gling gling girl og verð bara að sætta mig við það.“ Hlát- urinn berst út á haf. Sjórinn er grár, úfinn eins og gamall karl sem grettir sig gagnvart okkur. Vera stendur keik með sígarettuna í kjaftinum á með- an vindurinn leikur um hár hennar. „Þessi hluti af mér er partur af létt- leikanum. Ég er að reyna að halda jafnvægi á milli léttleikans og alvör- unnar.“ Tapaði sakleysinu „Í æsku bjó ég í wonder-landi og ég var þar allt þar til ég varð þrítug. Þá fyrst fór ég að tapa sakleysinu og sjá heiminn með meira raunsæi. Fram að því var ég ómeðvituð um raun- veruleikann. Ég hélt til dæmis að það væri fátækt í þriðja heims löndum vegna þess að enginn gæti gert neitt við því. Auðvitað var erfitt að átta sig á harðneskjunni og mér fannst það vont. Þess vegna tala ég alltaf um líf- ið fyrir og eftir wonder-land. En ég er engu að síður þakklát fyrir þenn- an þroska. Ég myndi ekki eyða allri minni ævi í la-la-landi.“ Það var barnsfaðir hennar sem þröngvaði raunveruleikanum upp á hana. „Ég sá heiminn með hans aug- um en hefði kannski viljað fá þennan sannleika í minni skömmtum og ekki með eins tilfinningalega þrúgandi hætti. „Þú ert alein,“ sagði hann alltaf og ég fór á taugum. Ég var alltof við- kvæm, en í dag veit ég að það er satt. Ég fer ein í gegnum lífið og mér þykir það bara frábært.“ Þar sem Vera situr með kaffibolla í hendinni, með rauðan varalit, úfið hár, klædd í blámynstraðan síðkjól og leðurjakka í anda mótorhjóla- töffara segist hún hafa upplifað það sama og Eva Joly þegar hún kom til Frakklands. „Hún talaði einhvern tímann um að þegar hún kom í þetta umhverfi þar sem allt gekk út á sögu, vitsmuni og gagnrýna hugsun fyllt- ist hún minnimáttarkennd. En hún tæklaði þetta með því að fara í skóla og öðlast færni. Ég aftur á móti dró mig inn í skel.“ „Ég er ekki fórnarlamb“ Smám saman náði barnsfaðir hennar algjörum tökum á henni. „Í dag sé ég minn þátt í því. Það er ekki hægt að kúga fólk nema það láti kúga sig. Fólk getur verið í svo mikilli vanlíðan að það áttar sig ekki á því sem það er að gera öðrum. Ég er ekki að afsaka hann, en ef ég hefði verið nógu sterk þá hefði hann kannski áttað sig á því sem hann var að gera. Ég leyfði hon- um að koma svona fram við mig. Ef ég hefði hitt hann í dag fengi hann ekki að gera það og hann gerir það ekki. Á meðan maður er fórnarlamb kemst maður ekkert áfram. Ég er ekki fórnar lamb.“ Á sínum tíma var hún ekki einu sinni meðvituð um ástandið sjálf. „Ég sá ekki að hann væri að ráðskast með mig, því hann var alltaf að segja við mig að ég væri klikkuð. Svo ég ákvað að fara til sálfræðings fyrst ég var svona klikkuð.“ Það rann þó upp fyrir henni ljós þegar sálfræðingurinn sendi hana heim með bók um „manipulation“. „Þar voru tekin dæmi af samskiptum 24 | Viðtal 15.–19. júní 2011 Helgarblað Sóley er sex ára. Hún býr í París. Mamma hennar heitir Vera Pálsdóttir, er ljósmyndari og býr á Ís- landi. Hún missti forræðið þegar hún flúði föður Sól- eyjar og fór ólöglega með hana úr landi. Vera dregur ekkert undan þegar hún segir Ingibjörgu Dögg Kjartansdóttur frá forsögunni og því hvernig það er að missa barnið sitt og tökin á veröldinni um leið. Hún segir líka frá ævintýralegu lífshlaupi, eiginmann- inum fyrrverandi, sem sat í fangelsi, og lúxuslífinu sem hún lifði mitt í hringiðu tískubransans. En nú er það leiðin aftur heim til Sóleyjar. Lengi hélt ég að þessi kuldi beindist líka að Sóleyju og íhugaði vandlega hvort það væri eitthvað að mér því ég grét ekki og var ekki með ríf- andi söknuð alla daga. Ég gat haldið áfram að lifa.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.