Dagblaðið Vísir - DV - 28.09.2012, Page 28

28 Viðtal 28.–30. september 2012 Helgarblað
Þ
egar hún mætir í dómssal
í röndóttum sokkabuxum,
bomsum og dúnúlpu þá kann
hún að virðast meinlaus. Síð-
an opnar hún munninn og
hríðskotabyssan fer af stað. Það eiga
fáir roð í hana. Þá skiptir engu máli
hvorum megin hún er við borðið, hún
hefur fengið blaðamenn dæmda fyr-
ir orð sín og hún hefur gerst málsvari
tjáningarfrelsis þar sem meginstefið
er að það megi ekki bara móðga held-
ur sé það jafnvel bráðnauðsynlegt til
að umræðan í samfélaginu þroskist
og þróist með eðlilegum hætti.
Skaddað lið sem faðmast
Sigríður Rut Júlíusdóttir tekur á móti
mér á heimili sínu í Háaleitishverf-
inu. Hárið er blautt, hún hefur verið
að þvo það. Áður hefur hún samt farið
í bakarí og þegar við setjumst til borðs
inni í borðstofunni býður hún upp á
bakkelsi, gróft brauð og hvítmygluost
og heimagerðar sultur sem vinir hafa
komið með færandi hendi, og sæta-
brauð. Með þessu býður hún upp á
kaffi en snarar sér inn í eldhús og býr
til sódavatn með sódastream-tækinu
þegar ég afþakka kaffið.
Á meðan virði ég umhverfið fyr-
ir mér. Við borðstofuborðið komast
tíu manns í sæti og þar er úr dökkum
við, þykkum og þungum. Yfir borðinu
hanga koparljós og á veggjunum
hanga málverk. Eitt er eftir ömmu eig-
inmannsins, fallega bleik abstrakt-
mynd og önnur eftir Svölu Þorsteins-
dóttur. Hér eru líka tvær myndir eftir
Hallgrím Helgason, sem er í miklum
metum á þessu heimili, þau hjón-
in lesa bækurnar hans alltaf korteri
eftir að þær koma út. Önnur er stór
eftirprentun af Grim í ísklifri und-
ir textanum „Ready for Love“. Hin er
af sýningu Hallgríms frá því í sumar,
Island of the Exes þar sem tvær furðu-
verur fallast í faðma.
Þegar Sigríður Rut kemur fram úr
eldhúsinu spyr ég hvort og þá hvern-
ig hún tengi við þessa mynd en hún
skellir bara upp úr. „Ég tengi hana
nú ekki beint við sjálfa mig – að ég
sé svona blá gúmmímanneskja,“ seg-
ir hún hlæjandi og bætir því við að
það sé húmor í myndinni og textinn
sé flottur. „Þarna er eitthvert skadd-
að lið að faðmast og það er einhver
saga á bak við það. Ég horfi á myndina
og velti því fyrir mér hvað er að ger-
ast. Allajafna er ég hrifnari af svona
fígúratífum myndum og myndirnar
hans Hallgríms segja alltaf einhverja
klikkaða sögu.“
Þegir ekki yfir óréttlæti
Sigríður Rut og eiginmaður henn-
ar eiga saman fjórar dætur, tveggja
og hálfs árs tvíbura, fimm ára og sjö
ára. En hún er ekki týpan til þess að
ræða fjölskyldulífið, hjónabandið eða
ástina, segir hún. „Ég er ekki rétta
manneskjan til að spyrja um ráð varð-
andi uppeldið. Ég vona bara að börnin
mín séu nógu vel af guði gerð til að lifa
uppeldið af,“ segir hún og hlær glettn-
islega.
„Það er annar tíðarandi í dag en
þegar ég var að alast upp og mamma
var heima á meðan pabbi vann
myrkranna á milli. Nú vinna langflest-
ir foreldrar úti og fullan vinnudag. En
við gerum okkar besta og vonum það
besta.“
Það er svona ýmislegt sem hún
leggur áherslu á, en fyrst og fremst
það að stelpurnar verði réttsýnar og
sanngjarnar. „Mér finnst það skipta
miklu máli. Eins að þær séu tilbúnar
til að berjast fyrir því sem þeim þyk-
ir rétt og tala fyrir því. Velja sér síðan
áhugamál og starfsvettvang og gera
sitt besta þar.“
Að sama skapi er það kannski þetta
sem drífur Rut áfram. „Réttlætis-
kenndin kemur mér á milli staða,
það að hafa skoðanir á því sem er
rétt og rangt og vera svolítið æst yfir
því. Ef mér finnst eitthvað rétt þá á ég
að segja það og berjast fyrir því, það
skiptir mig mjög miklu máli að gera
það. Ef ég trúi á eitthvað þá verð ég að
segja það upphátt því það getur verið
óréttlátt að þegja.“
Hún var sjálf svolítið
Sigríður Rut Júlíusdóttir var orðin meðeignadi að lögfræðistofu þegar hún
var 27 ára gömul. Í gegnum tíðina hefur hún vakið athygli fyrir vasklega fram-
göngu í umdeildum málum, en tjáningarfrelsið er henni sérstaklega hugleikið.
Hún segir einnig frá uppvextinum á Grundarfirði, skrýtna árinu á Vogum á
Vatnsleysuströnd og bóhemlífinu á Laugaveginum. Þá segir hún einnig frá
óþrjótandi áhuga sínum á bandarískum kúltúr og hversu sorglegt það sé að sjá
hvernig repúblikanarnir fara með þjóðina og hversu óskiljanlegt það sé að
Sjálfstæðisflokkurinn skuli nudda sér upp við slíkt afl.
Má ýkja,
sjokkera
og Móðga
Ingibjörg Dögg Kjartansdóttir
ingibjorg@dv.is
Viðtal