Dagblaðið Vísir - DV - 28.09.2012, Qupperneq 35

Menning 35Helgarblað 28.–30. september 2012
„Ásgeir Trausti er ekta
eintak af tónlistarmanni.“
„Nístandi fegurð“
Dýrð í dauðaþögn
Ásgeir Trausti
Kona Tígursins
Téa Obrecht
„Djúpið er hjartnæmt, ljóðrænt
og tæknilega fullkomið verk.“
Djúpið
Baltasar Kormákur
leggur í ákveðna vinnu og undirbún-
ing auk þess sem reynslan hjálpar en
í lok dags skiptir mestu máli að vera
tilbúinn og að vera í góðu formi þann
daginn. Það er hægt að eiga vondan
dag og detta út og oft hefur það ekk-
ert með það að gera hvort þú eigir
minna skilið að verða leikari en ann-
ar sem kemst inn.
Það er oft sagt við fólk í leiklist að
það sé ekkert betra en síðasta verk-
ið sem það lék í segir til um. Því mið-
ur er það oft þannig. Oftar en ekki
gleymist fljótt þegar vel er gert en
menn muna lengur það sem illa er
gert. Sem er ekkert skrítið og ég er
sammála Hávari Sigurjónssyni sem
benti á það að þegar menn eru að
vinna í atvinnuleikhúsum á að gera
kröfu um að menn geri vel. Það á
ekki að þykja eftirtektarvert að gera
vel heldur þegar menn gera hluti frá-
bærlega, já eða ömurlega. Þannig
finnst mér að þetta eigi að vera.“
Miðjumoð freistar ekki
Ólafur Darri er af mörgum talinn
einn af bestu leikurum landsins. Þótt
hann hafi útskrifast fyrir 15 árum úr
Leiklistarskólanum varð hann ekki
áberandi að viti fyrr en síðustu ár.
Hann segist þakklátur fyrir að hafa
fengið að vaxa og þroskast sem lista-
maður áður en hann fór að vekja
athygli. „Ég fékk frið til að verða betri
í því sem ég geri og naut til þess leið-
sögn frábærs fólks sem hjálpaði
mér að læra á bransann. Ég hef ver-
ið heppinn. Fékk strax nokkur kvik-
myndahlutverk eftir útskrift en svo
gerðist ekkert í þeim efnum í fimm,
sex ár. Þess í stað fór ég að vinna mik-
ið í leikhúsinu. Svo langaði mig aft-
ur í bíó og fór í rauninni bara og gekk
sjálfur í málið; vakti athygli á mér,
fór í prufur og fékk nokkur hlutverk.
Þannig hefur þetta byggt utan á sig.
Það er mjög gott fólk sem hefur sýnt
mér tryggð og trúnað þegar kem-
ur að vinnu, sem vill vinna með mér
eins og ég vil vinna með því,“ segir
hann og nefnir sem dæmi Baltasar
Kormák, Ragnar Bragason, Óskar
Jónasson og Martein Þórsson.
Sjálfur segist hann kröfuharðari
á sjálfan sig eftir því sem hann eld-
ist. „Mér finnst ekki taka því að gera
hlutina nema gefa sig alla í þá; nota
alla sína orku. Miðjumoð freistar
mín ekki. Eftir því sem betur geng-
ur getur maður auðvitað frekar valið
og hafnað hlutverkum og kannski er
tíminn dýrmætari þegar maður eld-
ist. Mér finnst ég að miklu leyti búinn
að standa mína plikt, það er að segja,
búinn að leika mikið og í mörgu. Bú-
inn að gera 40 verk á sviði, fyrir utan
allt annað.“
Aukahlutverkin skemmtilegri
Það eru bara þrjú ár síðan hann fékk
sitt fyrsta aðalhlutverk í bíómynd.
„Nú hef ég leikið þrjú aðalhlutverk
og langar að fara lengra með það.
Samt sem áður stend ég fastur á
því að það er skemmtilegra að leika
aukahlutverk. Aðal persónan þarf yf-
irleitt að fylgja frekar „normal“ línu.
Það er gaman að þurfa ekki að vera
normal,“ segir Ólafur Darri sem hef-
ur leikið víkinga og vonda gæja og
allt þar á milli. „Ég hef verið svo ótrú-
lega heppinn að ákveðið fólk hef-
ur litið fram hjá því hvernig ég lít út.
Viðar Eggertsson var fyrsti maðurinn
sem gaf mér séns á að leika eitthvað
annað en líkaminn eða röddin segir
til um og í seinni tíð hefur Baltasar
sýnt mér mjög mikið traust,“ segir
hann og bætir aðspurður við að lík-
lega hafi vaxtarlagið bæði hamlað og
hjálpað honum að fá hlutverk. „Sum
hlutverk krefjast stórra leikara og svo
hef ég örugglega ekki fengið önnur út
af því hversu stór ég er.
Annars hef ég reynt eins og ég get
að skoða ekki viðfangsefnin út frá því
hversu vel þau henta mér, hvort ég
henti sem aðalleikari. Mín afstaða til
listarinnar er sú að ég reyni að þjóna
henni. Það eru ákveðnar sögur sem
þarf að segja, sem eru mikilvægar
fyrir okkur öll. Í þeim sögum er hlut-
verk fyrir mig eða ekki. Það breytir
því ekki hversu mikilvægt það er að
segja þær sögur, ég vil ekki takmarka
viðhorf mín að því leyti. Ég er búin að
semja um réttinn á Sandárbókinni
eftir Gyrði Elíasson sem mig langar
til að koma á hvíta tjaldið ásamt fleiri
sögum sem ég hef augastað á. Þegar
þar að kemur finnst mér litlu skipta
hvort ég leiki í þeim myndum, fram-
leiði eða leikstýri eða allt þar á milli.
Kannski sé ég bara um að elda ofan
í liðið, ég er nefnilega ágætur í því.“
Er engan veginn einstakur
Hollywoodstjarnan, leikarinn og
leikstjórinn Ben Stiller hefur nú
bæst í hóp aðdáenda Ólafs Darra
en Stiller birti mynd af leikaran-
um á instagram-síðu sinni þar sem
hann dásamaði leiklistarhæfileika
Ólafs Darra sem leikur hlutverk í
kvikmynd Stiller, The Secret Life
of Walter Mitty. Hann lék einnig í
Hollywood-kvikmyndinni Contra-
band undir leikstjórn Baltasar
Kormáks. Þrátt fyrir að hafa fengið
nasaþef af því hvernig málunum er
háttað í kvikmyndaborginni vill Ólaf-
ur Darri hvergi vera nema á Íslandi.
„Hæfileikarnir hér heima eru á sama
leveli og í Hollywood. Það er engin
spurning. Við eigum fáránlega mikið
af mjög góðum leikunum og starfs-
fólkið í kringum myndirnar jafnast á
við það besta annars staðar. Það held
ég að sé að mörgu leyti vegna smæð-
ar þjóðarinnar.
Að sjálfsögðu fá ekki allir leikar-
ar vinnu en sumir vinna mjög mik-
ið. Þeir sem eru heppnir eins og ég.
Á þeim 15 árum sem ég hef verið að,
hef ég leikið í rúmlega 40 leikritum
á sviði og 20 bíómyndum. Ég er sko
engan veginn einstakur í þeim efn-
um. Við vinnum svo mikið og svo
ólík verkefni á stuttum tíma. Úti í
Bretlandi eru menn kannski að leika
í ákveðnu leikriti í heilt ár eða jafn-
vel tvö. Og gera ekkert annað á með-
an. Hér leikum við í tveimur og upp
í fimm sýningum, bíómynd og tök-
um þátt í áramótaskaupinu. Hér er
unnið hratt og reynslan sem skil-
ar sér er svo dýrmæt að það jafnast
ekkert á við hana. Svo er listrænn
standard verkefna hér mjög mikill og
jafnast á við standardinn á flestum
þeim stöðum sem ég hef heimsótt.“
Hollywood freistar ekki
„Það freistar mín í rauninni ekkert
að fara til Hollywood. Það eina væru
þá launin. Peningarnir væru líklega
það eina sem gæti fengið mig til þess
að reyna fyrir mér í Hollywood. Svo
má ekki gleyma því að Hollywood-
stjörnur eru bara fólk eins og ég og
þú. Eini munurinn er launaseðillinn.
Mér finnst ekkert rosalega spenn-
andi að vera frægur á Íslandi en sem
betur fer eru Íslendingar frábærir
hvað þetta varðar. Þeir eru alls ekk-
ert óþolandi eða þá ég bara ekki
það frægur að það sé verið að angra
mig,“ segir hann og bætir við að með
Fangavaktinni hafi athyglin sem að
honum beindist tekið stakkaskipt-
um. „Þetta breyttist á einni nóttu. Allt
í einu varð ég frægur. Fyrir þættina
kannaðist fólk kannski við mig en
núna var ég allt í einu orðinn einhver
sem fólki þótti vænt um. „Loðfíllinn“
eins og persónan var kölluð í þáttun-
um. Athyglin sem beindist að mér
var gífurleg.
Ekki að ég upplifi mig svo frægan
að ég geti ekki farið í sund eða út í
búð en ég finn fyrir ákveðinni athygli.
En yfirleitt er hún bara góð. Fólk
þakkar manni fyrir og krakkar vilja
láta taka mynd af sér með mér. Mér
finnst það bara sjálfsagt mál. Annars
virðist mér einhvern veginn samfé-
lag okkar á Vesturlöndum og kannski
bara út um allan heim snúast allt of
mikið um frægð. Og við þurfum að
passa uppá, sérstaklega unga fólkið
okkar í þeim efnum, að það geri sér
grein fyrir því að frægð í sjálfu sér er
merkingarlaus, það sem skiptir máli
er fyrir hvað þú ert frægur.
En þetta er skrítið, maður er í
þannig starfi sem flestir myndu halda
að maður væri algjörlega athygl-
issjúkur og vildi helst alltaf vera í
sviðsljósinu. Þannig er það ekki og
mér finnst athyglin oftast óþægileg
og einkalíf mitt er eitthvað sem mér
finnst að eigi að vera einka.“
Þakklátur fyrir Lovísu
Unnusta Ólafs Darra er dansarinn
Lovísa Ósk Gunnarsdóttir en parið
á dóttur sem kom í heiminn árið
2010. Eins og áður segir er honum
mikið í mun að halda einkalífinu
út af fyrir sig en féllst þó á að segja
frá því hvernig þau Lovísa kynnt-
ust. „Ég hitti hana í Ostabúðinni á
Skólavörðustígnum. Hún afgreiddi
mig og við áttum saman spjall í gegn-
um það. Viku síðar hafði hún ekki
farið úr huga mér. Hún hafði heillaði
mig algjörlega.
Loksins hafði ég mig upp í að
hringja í stelpu sem þekkti til henn-
ar því ég vildi fá númerið hennar
og vildi vita hvort hún ætti kærasta.
Ostabúðin spilar því stóran sess í
okkar lífi. Þangað förum við ef við
viljum gera vel við okkur,“ segir hann
og tekur hlæjandi undir að saman
minni þau eflaust á Fríðu og dýrið.
„Algjörlega. Það er rétt lýsing á okkur.
Ég er ótrúlega þakklátur fyrir
Lovísu. Fyrir utan að vera frábær
dans ari og mikill listamaður þá er
hún bara frábær, yndisleg manneskja
og svo góð mamma, eins og ég vissi,“
segir hann og þvertekur fyrir að egó
tveggja listamanna rekist illa saman
í sambandi. „Alls ekki. Lovísa er jarð-
tengingin mín. Ekki það að hún hafi
ekki sitt egó og sitt stolt sem lista-
maður og allt það. En það eru engir
árekstrar okkar á milli. Kannski af
því að okkar svið liggja saman en eru
samt svo ólík. Við getum stutt hvort
annað í okkar listsköpun og það er
notalegt að vera með manneskju
sem hefur skilning á því að stundum
þarf maður að vera í burtu frá fjöl-
skyldunni vegna verkefna. Hún þarf
að gera það sjálf því hún ferðast mik-
ið um heiminn til að sýna. Ég er mjög
stoltur af henni.“
Elskar rok og rigningu
Ólafur Darri varð að koma sér í form
til að leika í Djúpinu. Nú hefur hann
misst formið niður en segist alltaf á
leiðinni í ræktina. „Ég vil vera í góðu
formi því þótt maður sé að gera
myndir sem reyna ekki á mann lík-
amlega þá þýðir það fjarveru frá
heimilislífinu í einn og hálfan til tvo
mánuði og það reynir á. Bæði líkam-
lega og andlega. Mér finnst skemmti-
legt að hreyfa mig og er hjá mínum
einkaþjálfara í Laugum og svo ætla
ég mér að byrja aftur á að boxa,“ seg-
ir hann en bætir við að hann hafi lítið
æft íþróttir sem barn. „Ég var eitt-
hvað í handbolta og gekk ágætlega.
Málið er að ég er í eðli mínu haugur.
Er frekar latur og nennti lítið að leggja
á mig í skóla. Mesta púðrið fór í fé-
lagslífið. En ég sé ekkert eftir því,“ seg-
ir hann og bætir við að hann geti vel
hugsað sér að hvetja sín börn að feta
listabrautina. „Fyrst og fremst mun
ég hvetja börnin til að hlusta á sjálf-
ið, vera skapandi og listræn. Hreyf-
ing er öllum mikilvæg en það að vera
skapandi er ekki síður mikilvægt. Mér
finnst að það ætti að vera lögð miklu
meiri áhersla á sköpun í skólakerfinu.“
Aðspurður um kosti og galla seg-
ist hann stundum latur. „Ég er samt
ágætur í heimilisverkunum. Ég er
heppinn því mamma og pabbi lögðu
þar strax línurnar. Ég þríf klósett,
vaska upp og þvæ þvotta en finnst
leiðinlegt að skúra. Kannski er ég
ekkert svo latur. Það er bara eitthvað
sem mig langar að vera. Svo get ég
líka verið hégómlegur. Það getur ver-
ið jafn erfitt að upplifa mikið hrós og
upplifa lítið hrós. Maður verður að
passa að velgengnin stígi sér ekki til
höfuðs. Ég er orðinn betri í þessu. Í
dag á ég auðveldara með að viður-
kenna þegar ég geri vel og eins þegar
hlutirnir eru ekki nógu vel gerðir.
Annars held ég að ég sé bara
frekar góð manneskja. Í seinni tíð
hef ég lagt meiri áherslu á það. Ég
reyni að vera jákvæður, segi frá þegar
menn gera vel, þakka fyrir mig og
býð góðan dag. Ég vil að fólki líði vel
í kringum mig. Best líður mér í rign-
ingu í fallegu haustveðri. Það finnst
mér notalegt. Líka rok og rigning og
snjóstormur. Þá getur verið gott að
vera bara inni en einnig að klæða
sig vel og fara út og vera bara í rugl-
inu,“ segir Ólafur Darri og játar því að
hann sé mikill Íslendingur. „Þetta er
landið mitt og hér líður mér vel. Þetta
er líka stórkostlegt land.
Einn erlendur félagi minni sagði
við mig um daginn að amma hans,
sem ekki væri nú þekkt fyrir kvik-
myndagerð, gæti tekið kvikmynd hér
á landi bara með því að beina kamer-
unni eitthvað. Ramminn yrði alltaf
fallegur. Það er svolítið til í því.“ n
Hollywood heillar ekki Ólafur Darri hefur
fengið nasaþef af glamúrnum í kvikmynda-
borginni en hann hefur leikið í tveimur Hollywood-
myndum. Hann segir peningana það eina sem
freisti, hann hafi engan áhuga á heimsfrægð.
Darri Ólafur Darri gengur undir nafninu Darri. Hann útskrifaðist sem leikari fyrir 15 árum og
er ánægður með að hafa lengi vel fengið að stunda sína list í friði. MynDir EyÞór ÁrnAson