Dagblaðið Vísir - DV - 16.11.2012, Síða 29

Viðtal 29Helgarblað 16.–18. nóvember 2012
myndaðist ákveðið samband á milli
okkar. Ekkert mjög persónulegt,
enda ég orðinn fullorðinn og til­
finningarnar öðruvísi. Hann er bara
félagi,“ útskýrir Jón Gerald. Endur­
fundir þeirra feðga voru góðir, en
hann hafði þó fyrst uppi á afa sínum
sem bjó í Lancaster í Pennsylvaníu.
„Þetta var dálítið athyglisvert því
ég var búinn að leita mikið og það
gekk ekkert. Síðan komst ég í sam­
band við konu í New York sem þekkti
til föðurfjölskyldunnar og það var
eiginlega hún sem fann afa minn.“
Þegar Jón Gerald var kominn með
upplýsingarnar í hendurnar ákvað
hann að hringja í afa sinn og heim­
sækja í kjölfarið. „Ég flaug þangað
upp eftir til Pittsburgh og tók svo
bílaleigubíl inn til Lancaster. Það tók
smá tíma að keyra þangað og það var
komið myrkur. Þetta var svo skrýtið,
því ég hafði aldrei komið þangað, en
ég bara keyrði heim til hans eins og
ég hefði keyrt þangað þúsund sinn­
um. Þetta var mjög sérstök tilfinn­
ing.“
Þegar Jón Gerald hitti afa sinn
í fyrsta skipti fór það ekkert á milli
mála að þeir væru skyldir, enda mjög
líkir í útliti. Þeir eyddu helgi saman
og skoðuðu meðal annars gamlar
myndir. Jón Gerald sá mikið af sjálf­
um sér í þessum ókunnuga en ná­
skylda manni, en þetta var í fyrsta
og eina skiptið sem þeir hittust.
„Næst þegar ég fór upp eftir þá bar
ég kistuna hans. Hann hafði glímt við
krabbamein í þrettán ár og það var
talað um að þetta hefði verið eitt af
því sem hann þurfti að klára að gera
upp,“ segir Jón Gerald og á þá við að
kynni þeirra tveggja. „Hann gat farið
sáttur. Þetta voru mjög sérstök kynni
og endalok.“
Sullenberger­ættin er stór á þessu
svæði, Lancaster í Pennsylvaníu, eða
um 300 manns, heldur Jón Gerald.
„Þar á meðal kapteinninn sem vann
hetjudáð þegar hann lenti á Hudson­
fljótinu,“ segir hann og á þar við flug­
manninn Chesley B. Sullenberger
sem með ótrúlegum hætti tókst að
lenda farþegaflugvél með 155 far­
þega innanborðs á Hudson­fljóti
þann 15. janúar árið 2009, eftir að
hreyflar vélarinnar höfðu stöðvast.
Engan sakaði og var talað um
Chesley sem kraftaverkamann í öll­
um helstu fjölmiðlum heims. „Hann
er frændi okkar, kannski ekki ná­
skyldur, en þetta er allt undan sama
fólkinu,“ segir Jón Gerald brosandi.
„Ég fékk ekkert upp í
hendurnar“
Áður en Jón Gerald hélt til Banda­
ríkjanna í nám í hótelrekstrarfræð­
um fór hann í Hótel­ og veitingaskól­
ann og lærði matreiðslu. Samhliða
náminu vann hann í Víði og kynntist
þar verslunarrekstri. Skömmu áður
en Jón Gerald hóf námið úti kynntist
hann konunni sinni, Jóhönnu Guð­
mundsdóttur, í London og hún elti
hann vestur um haf og hefur verið
þar síðan. „Við ílengdumst í Banda­
ríkjunum. Ég opnaði fyrirtæki og fór
í útflutning, fór að flytja vörur hingað
heim.“
Jón Gerald fór til Bandaríkjanna
með tvær hendur tómar en vann sig
hratt upp, að eigin sögn.
„Bara gott dæmi, þegar ég flutti
út árið 1986 þá var innkoma mín 500
dollarar á mánuði. Húsaleigan var
240 dollarar, 60 dollarar fóru í sím­
reikning, 20 dollarar í rafmagn og
sjónvarp, þannig að ég átti eftir 150
til 200 dollara fyrir mat í hverjum
mánuði. Það var kannski ein máltíð
á dag.“ Hann segir lífið í Bandaríkj­
unum því alls ekki hafa verið auðvelt.
„Maður þarf alls staðar að hafa fyrir
lífinu. Það er alveg sama hvar þú ert,
þú þarft að vinna og koma þér áfram.
Vinna, útsjónarsemi og að vissu leyti
kannski ákveðin heppni. En þetta
allt saman þarf að spila saman til að
maður komist áfram. Ég fékk ekkert
upp í hendurnar, ég varð að vinna
fyrir því.“
Kynntist Jóni Ásgeiri í
fjölskylduboði
Jón Gerald segist uppskera eins
og hann sáir og hefur síðustu árin
reynt að njóta þess. „Ég gat keypt
bát með félögunum og siglt og farið
á skíði. Ég gat notið þess, það er
engin spurning. Enda vann ég líka
fyrir því. Það var enginn sem borg­
aði mína reikninga fyrir mig. Ég
vann gríðarlega mikið til að byggja
upp þetta fyrirtæki og ekkert af
þessu gerðist af sjálfu sér. Það rétti
mér enginn pening,“ segir hann að­
spurður hvort hann hafi lifað ljúfa
lífinu eins og útrásarvíkingarnir fyr­
ir hrun. Báturinn sem hann á við er
skemmtibátur, eða snekkja, sem hét
Thee Viking og átti Jón Gerald hann
með þeim Bónusfeðgum, Jóni Ás­
geiri Jóhannessyni og föður hans Jó­
hannesi Jónssyni. Thee Viking varð
frægur á Íslandi árið 2002 þegar
tímaritið Séð og heyrt greindi frá
því á forsíðunni að hann væri í eigu
feðganna. Þeir vildu ekki kannast
við að eiga bátinn og var tímaritið
tekið úr sölu úr verslunum Bón­
uss á sínum tíma. Thee Viking varð
svo aftur að forsíðu frétt Séð og heyrt
árið 2006 þar sem greint var frá því
að Jón Gerald hefði selt bátinn.
Leiðir þeirra nafna og fyrrverandi
viðskiptafélaga, Jóns Geralds og Jóns
Ásgeirs, lágu fyrst saman í fjölskyldu­
boðum þar sem þeir tengdust í gegn­
um eiginkonur sínar. Jón Gerald seg­
ir þá hafa verið góða félaga, bæði í
leik og starfi.
„Í fyrstu skiptin sem hann kom til
Ameríku, þá kom hann til okkar í frí
með fjölskyldunni, og ég kynnti hann
fyrir Walmart og því sem þeir voru að
gera á þeim bæ. Ég sá tækifæri þarna.
Ég aðstoðaði Bónusfeðga á sínum
tíma með innflutning frá Bandaríkj­
unum, og sá um hann allan. En svo
vita náttúrulega allir hvernig þessi
ósköp öll fóru.“
„Þetta var bara galið”
Jón Gerald viðurkennir að ýmis­
legt hafi gerst um borð í skemmti­
bátnum Thee Viking, en þar komu
gjarnan saman helstu útrásarvík­
ingar Íslands, réðu ráðum sínum og
skemmtu sér.
„Það var mikið um partí,“ segir
hann sposkur á svip, en tekur þó skýrt
fram að það hafi ekki einungis verið
útrásarvíkingarnir sem sigldu um á
Víkingnum því Jón Gerald eyddi þar
drjúgum tíma með fjölskyldu sinni.
„Ég var mjög duglegur að sigla við
Bahamaeyjarnar sem er gríðarlega
fallegt svæði og fjölskyldan átti mikið
af góðum stundum saman í þessum
siglingum,“ segir hann en snýr sér
svo aftur að víkingunum sem ætluðu
að sigra heiminn.
„Jón Ásgeir var duglegur að bjóða
þessum alls konar viðskiptasnilling­
um, sem síðan enduðu með því að
setja þessa þjóð á hliðina, í partí, og
þar var verið að plotta. Hvað væri
besti díllinn og hvar væri hægt að ná
í peninga til að gera dílana? Þjóðin
veit hvernig þetta endaði allt saman
með ósköpum. Ég reyndi að koma
hérna heim og vara fólk við en fékk
skít fyrir.“
Jón Gerald fullyrðir að hann hafi
fundað með mörgum af helstu ráða­
mönnum þjóðarinnar og reynt að
gera þeim grein fyrir því að eitt­
hvað skelfilegt myndi gerast ef þess­
ir menn yrðu ekki stöðvaðir. „Ég hélt
að þeir sem bæru hag þjóðarinnar
fyrir brjósti myndu gera eitthvað í
málunum. Ég sagði að ef þessir menn
yrðu ekki stoppaðir þá færi hér allt
á hliðina, en það hlustaði enginn.
Menn tóku bara þátt í partíinu.“
Flúði ofbeldið á
fósturheimilinu„Það
var
enginn kær-
leikur.