Dagblaðið Vísir - DV - 17.01.2014, Blaðsíða 34

Helgarblað 17.–20. janúar 201434 Fólk Viðtal
„Þegar ég var að byrja í Kast­
ljósinu þá var rosalega margt
reyndara fjölmiðlafólk sem spurði
hvort ég vildi nú ekki fara að hætta
þessari sirkus vitleysu og hætta í þess­
um magadansi ef ég vildi láta taka
mig alvarlega sem fréttakona. En ég
er ekki fréttakona, ég er dagskrár­
gerðarkona og þetta er áhugamálið
mitt, þetta er líkamsræktin mín og
ég ætla aldrei að gefa það upp á bát­
inn og vera bara í einhverju einu.
Mér finnst það bara hættulegt. Og ég
er svo glöð núna að hafa ekki farið að
ráðum þessa fólks. Ég var alveg að
pæla í þessu, að verða rosalega alvar­
leg og mæta í buxnadragt í vinnuna
til að láta taka mig alvarlega í „brans­
anum“ en mikið er ég fegin að hafa
ekki gert það. Það er nefnilega heil­
mikil framtíð í því að vera skemmti­
legur og koma fólki til að hlæja.“
Algjör kúristi
Margrét ólst upp í Þingholtunum og
gekk fyrst í Ísaksskóla og síðar Austur­
bæjarskóla. En hvernig var hún sem
barn og unglingur?
„Ég var rosa mikið í ballett og
gleymdi svolítið að fá unglingaveikina
út af því. Ég var líka mikill kúristi í
grunnskóla; var alltaf hæst í bekknum
og alltaf í nemendaráði og svona. Ein
óþolandi. Ég skil alveg að ég hafi ekki
verið neitt voðalega vinsæl. Það var
til dæmis stofnað Margrétarhatara­
félagið í sjötta eða sjöunda bekk,“ segir
hún.
„Æ, ég veit það ekki. Ég upplifði
það ekki þannig,“ segir Margrét, spurð
hvort hún hafi verið lögð í einelti af
skólasystkinum sínum.
„Ég átti bara ekki skap með þess­
um krökkum en í staðinn átti ég fullt
af öðrum vinum í skólanum og góð­
um vinum í ballettinum. Og það er
allt í lagi þó maður sé ekki vinsæll alls
staðar.“
Gaman að vera eðlileg
Að loknum grunnskóla fór Margrét í
Menntaskólann í Reykjavík þar sem
hún stundaði nám á fornmáladeild.
„Ég fílaði mig rosalega vel í
menntaskóla. Ég tók þátt í mörgu og
var mjög virk í félagslífinu.“
Margrét segir þrjár ástæður fyrir
því að MR varð fyrir valinu.
„Ég horfði náttúrlega á Gettu
betur þegar ég var lítið barn og svo
var frændi minn, Ólafur Egilsson,
í Herranótt, leikfélaginu, og ég hef
alltaf litið upp til hans. En stærsta
ástæðan var sú að enginn úr grunn­
skólanum mínum fór í MR. Og þá
þurfti ég ekki að hugsa mig tvisvar
um. Það var kominn tími á eitthvað
annað og þegar ég fékk tækifæri til
að skipta svona alveg um umhverfi,
sérstaklega á þessum aldri, þá stökk
ég á það. Ég var líka alltaf hæst í
bekknum í grunnskóla þannig að
það var rosalega gaman að komast
í MR og vera bara eðlileg, fá bara 6
og 7 og 8 á meðan það voru nánast
allir nördar í bekknum. Loksins varð
námið líka alvöru áskorun, ég lærði
aldrei heima fyrr en ég byrjaði í MR,
ég bara kunni það ekki.“
Ætlaði ekki í fjölmiðla
Margrét hafði alls engan áhuga á
fjölmiðlum en líkt og svo margir aðr­
ir leiddist hún út á þessa braut fyrir
hálfgerða tilviljun.
„Ég var búin að vera þrjú og hálft
ár í ensku í háskólanum án þess að
klára nokkra gráðu og var komin
með ógeð á náminu þegar ég frétti að
það væri að losna starf skriftu uppi
á RÚV. Ég sótti um og fékk starf hjá
Evu Maríu [Jónsdóttur, innsk. blm.]
en mig hafði einmitt alltaf langað til
að fara í einhvers konar framleiðslu.
Svo leið sá þáttur undir lok en Óli
Palli hafði komist að því að ég væri
plötusnúður, reyndar ekki plötu­
snúður heldur diskótekari því ég er
ekkert að „beat mix­a“ heldur spila
bara óskalög, og ég fór í raddprufu
og fékk svo vinnu í framhaldinu í
Popplandi. Síðan byrjuðum ég og
Heiða [Ólafsdóttir, innsk. blm.] með
þátt á morgnana sem hét H&M þar
sem við vorum oft með sniðug og
skemmtileg viðtöl. Svo þegar Ragn­
hildur fór í fæðingarorlof var talað
við mig og ég beðin um að leysa
hana af þar sem ég hafði verið skrifta
og kunni þess vegna á allar græjurn­
ar auk þess að vera vön að taka viðtöl
við fólk. En mér hefði aldrei dottið í
hug sem litlu barni að ég ætti eftir að
fara út í eitthvað svona.“
Berbrjósta ballerínur
Margrét segir bakgrunn sinn í ball­
ettinum koma að góðum notum í
sirkusnum.
„Við vorum til dæmis með ball­
ettatriði síðasta sumar í fullorðins­
sýningunni Skinnsemi. Þá vorum
við berbrjósta ballerínur og tók­
um svanina fjóra úr Svanavatninu.
Við vorum allar alveg rosa samtaka,
nema náttúrlega brjóstin sem voru
úti um allt og ég hef aldrei séð fólk
hlæja svona mikið. Oftast þegar þú
ert að skemmta fullorðnum í uppi­
standi þá færðu svona léttan hlátur
úr salnum en þarna var fólk að drep­
ast úr hlátri,“ segir hún og brosir við
tilhugsunina.
Margrét æfði ballett í tíu ár en
ætlaði samt aldrei að verða ballerína
þegar hún yrði stór.
„Ég var svo heilluð af leikhúsi
og sviðsuppsetningu að þetta var
í rauninni það sem gaf mér mest
tækifæri á því að taka þátt í ein­
hverju slíku. Þegar þú ert til dæm­
is í hljóðfæranámi þá eru ekki bún­
ingar, smink eða ljós þegar þú ert að
koma fram eins og í ballettinum. Að
láta þessa þætti vinna saman er eitt­
hvað sem ég fæ svo mikla ánægju úr
í sirkusnum því þar ertu ekki bara
með fólk að dansa á gólfinu heldur
líka uppi í loftinu svo sýningin er þrí­
víðri.“
Líkamsvöxturinn er kostur
Margrét geislar af sjálfstrausti og
hamingju en hún hefur ekki alltaf
verið ánægð í eigin skinni.
„Það er bara hluti af því að vera
í ballett. Í ballettinum er kraf­
ist ákveðinnar líkamstýpu, sem
þú hefur, í langflestum tilfellum,
þangað til að þú verður kynþroska.
Sumir kroppar lifa kynþroskann af
og verða ballerínukroppar en aðr­
ir ekki og það var svolítið erfitt að
ganga í gegnum það tímabil. Það
þurfti alveg að sérsauma á mig ein­
hverjar buxur og svona og ég vildi
óska þess að einhver hefði sagt við
mig þá: „Sjáðu allar konurnar í ætt­
inni þinni. Þær eru bara allar með
stóra rassa og það hefur ekkert með
það að gera hvað þú ert að borða
eða hvað þú ert góður dansari“,“
segir Margrét og bætir við að í dag
sé líkamsvöxturinn hennar helsti
kostur sem danskennari og sirku­
slistamaður.
„Stelpur sem hafa aldrei dansað
áður koma inn í tíma til mín og sjá
konu sem er ekki alveg þvengmjó,
heldur bara eðlileg í laginu og er
samt danskennari. Og eins í sirku­
snum, að það sé kona sem er svona
í laginu í litlum fötum á sviðinu og
það skiptir bara engu máli, það er
jafnvel bara hluti af því hvað atriðið
er fyndið.“
Flottar mjaðmir
„Ég vildi óska að einhver hefði kom­
ið til mín þegar ég var unglingur og
sagt við mig: „Hei, á ég að sýna þér
mynd af þér eftir tíu, fimmtán ár og
því sem þú ert að gera? Þú stofn­
ar sirkus, þú verður ein flottasta
magadansmær á Íslandi og þú munt
geta unnið við það sem þér finnst
skemmtilegt.“ Það hefði verið gott
fyrir sjálfstraustið að fá að skyggn­
ast inn í framtíðina þegar maður var
unglingur.“
Óánægja Margrétar með líkama
sinn lagaðist ekki fyrr en hún byrj­
aði að æfa magadans.
„Ég var einhvern veginn alltaf
að laga mig til og sat með púð­
ann í fanginu í saumaklúbbnum,
en svo í magadansinum þá fékk
ég þau skilaboð að svona ætti ég
að vera. Ég man til dæmis þegar
ég fór í fyrstu búningamátunina í
magadansinum, það var allt ann­
að en í ballettinum. Ég fékk lánað­
an búning fyrir fyrstu sýninguna og
þegar ég fór úr fötunum sagði stelp­
an sem var með mér: „Vá, hvað þú
ert með flottar mjaðmir!“. Það var
gaman.“
Margrét segist aldrei hafa verið í
betra formi en nú, enda vinnur hún
bókstaflega við að hreyfa sig.
„Ég kenni dans í tvo tíma á dag og
er svo stundum líka í sirkus á daginn
svo ég hef aldrei verið í svona góðu
formi. Ég er bara svona í laginu.“
Hefur ekki tíma
til að vera ekki einlæg
Margrét er þekkt fyrir að vera einkar
jákvæð, hress og uppátækjasöm.
En er hún alltaf svona hress í alvör­
unni?
„Ég hef ekki tíma til að vera ekki
einlæg. Ég er í svo mörgum verkefn­
um og ef ég er ekki einlæg þá man
ég ekki hvernig ég hegðaði mér síð­
ast með hverri manneskju. Ég hef
alveg prófað hitt því fyrir kannski
fimm árum, þegar ég var ekki svona
ánægð í sjálfri mér, þá var ég alveg
með einhvern rosa „front“ og þá var
oft erfitt að muna hvernig ég var vön
að hegða mér við hvern og einn. Var
ég að spila hressu týpuna síðast eða
var ég sjúklega kúl? Þannig að já, ég
er alltaf ég sjálf.“ n
„Ég hef
ekki
tíma til að vera
ekki einlæg
Sjálfstraustið óx
Eftir áralanga þjálfun í
ballet var það ekki fyrr
en Margrét fór að æfa
magadans að hún tók
líkama sinn í sátt.