Dagblaðið Vísir - DV - 02.05.2014, Blaðsíða 53
Menning 53Helgarblað 2.–5. maí 2014
É
g hef aldrei nokkurn tím
ann séð jafn margar löggur á
sama stað. Ekki í búsáhalda
byltingunni, ekki í styttu
mótmælunum í Eistlandi,
ekki einu sinni í kringum göngu
nýnasista sem ég varð eitt sinn
vitni að í Washington. Og samt er
þetta bara ósköp venjulegur fyrsti
maí í Berlín.
Lögreglulið frá gervöllu Þýska
landi er á hverju ári flutt til höfuð
borgarinnar í tengslum við há
tíðarhöldin. Árið 1987 fór allt úr
böndunum í VesturBerlín og allt
logaði í óeirðum í tvo daga. Síðan
þá taka yfirvöld enga sénsa.
Hátíðarhöldin byrja kvöldið
áður, á Valborgarmessu sem hér
nefnist Walpurgisnacht. Þetta er sú
nótt þar sem hliðið á milli mann
heima og heima annarra vera opn
ast, og því er viðeigandi að hátíðar
höldin séu í Mauerpark, þar sem
múrinn sem skildi að austur og
vestur var. Hér hoppa Berlínarbú
ar yfir eldinn í viðurvist lögreglu
þjóna.
Gömul þjóðtrú segir að þeir sem
ekki tekst að stökkva yfir logana
muni þurfa að horfa upp á hús sitt
brenna á komandi ári. Ung kona í
síðbuxum ríður á vaðið, dettur en
er bjargað úr logunum. Hún reyn
ir einu sinni enn, og í þetta skipt
ið heppnast aðgerðin. Sá næsti er
karlmaður klæddur í Skotapils og
kemst yfir í fyrsta stökki. Ég spyr
hann á eftir hvort pils sé heppileg
ur klæðnaður fyrir eldhopp. Hann
segir reynsluna hafa verið góða og
hlýja neðan til.
Gengið gegn nasisma
Dagurinn eftir er dagur verka
lýðsins og á svæðinu í kringum
Kottbusser Tor virðast allir hóp
ar samankomnir eins og á tón
leikahátíð á Hróarskeldu. Á einu
horni er rastapartí í boði Sómala,
á því næsta eru pönkarar að sveifla
höfðum sínum við dynjandi tón
list, á því þriðja er eitíspartí þar sem
dansað er við Michael Jackson.
Þetta er Berlín eins og maður vill
að hún sé, borgin þar sem allir geta
verið það sem þeir vilja. „Fátæk
en sexí“ eins og einn fyrrverandi
borgarstjóri orðaði það.
Þetta risavaxna götupartí hefur
þó alvarlegri undirtón. Ein helsta
ástæðan fyrir hinu blómlega
mannlífi borgarinnar er sú að eftir
að múrinn hrundi tæmdist austur
hluti borgarinnar og nóg varð til af
ódýru húsnæði þar sem listamenn
og alls konar jaðarhópar komu sér
fyrir. Hægt og rólega fer þó hús
næðisverð hækkandi, og þó að það
sé enn mun ódýrara að vera hér en
í öðrum evrópskum stórborgum
er hætta á að fyrr eða síðar verði
Berlín borg eins og allar aðrar.
Margir mótmæla þessari þróun
með göngum. Stærsta ganga dags
ins er þó farin gegn nasisma. Tugir
þúsunda taka þátt í göngunni
sem endar fyrir framan Branden
borgarhliðið.
Playmo-löggur í hópum
„Á næsta ári göngum við að þing
húsinu,“ er kallað í gjallarhorn.
Internasjónalinn er sunginn en
mótmælagangan leysist friðsam
lega upp. Við Kottbusser Tor er
hins vegar spennuþrungnara
ástand. Lögreglan hefur hér búið
sér til öryggissvæði þar sem hún
hefur verið króuð af og fólk kastar
í hana flöskum og flugeldum.
Hætta er á að fá eitthvað í haus
inn ef maður stendur of nálægt, og
blaðamenn bera hjóla eða skíða
hjálma á höfðinu.
„Ganz Berlin hasst die Polizei,“
hrópar fólkið, öll Berlín hatar lög
guna. Það er þó erfitt að átta sig á
hverju verið er að mótmæla, „van
hæf ríkisstjórn“ er alltént mark
vissara. Fyrir mér minna þýskar
löggur helst á Playmokalla í sín
um grænu og hvítu litum. Og það
þrátt fyrir að hér beri þeir ekki að
eins piparúðabrúsa heldur dæl
ur á bakinu. Þegar hjálmarnir eru
teknir niður kemur í ljós að sum
ar sveitir lögreglumanna eru með
hanakamba.
Jógamótmæli
Lögreglan gengur um göturnar
eins og óvinasvæði, minnst 20
saman í hóp. Ef hún nemur stað
ar er rómversk skjaldborg mynduð
og þegar göngunni er haldið áfram
bankar hver í þann sem fyrir aftan
er svo enginn verði útundan. Tvær
löggur falla tímabundið úr hópn
um og eru ansi skelkaðar að sjá þar
til þeir finna félaga sína á ný.
Maður gengur inn fyrir öryggis
hlið lögreglunnar, eins og nauta
bani sem nálgast bolana hægt.
Hann girðir niður um sig og sýn
ir þeim rassinn við mikinn fögnuð
viðstaddra. „Í München væru þeir
búnir að berja alla,“ segir stúlka frá
Bæjaralandi, svæði sem þekkt er
fyrir bæði löghlýðni og lögreglu
ofbeldi. „Í Brasilíu væru þeir byrj
aðir að skjóta fólk,“ bætir ein frá
Sao Paulo við.
„Þetta eru bara jógamótmæli,“
segir einn Berlínarbúi sem
hefur séð mörg mótmæli áður.
Byltingarástand ríkir í borginni
þann 1. maí ár hvert, en flestir
eru sammála um að allt hafi ver
ið með friðsamara móti. Seinna
um kvöldið ákveður einhver að
kveikja í vírum lestarkerfisins og
lamar um stund almenningssam
göngur borgarinnar. Hann segir
þetta hafa verið gert í pólitískum
tilgangi, án þess að geta útskýrt
hver merkingin var. Kannski byrj
ar byltingin á næsta ári. n
Byltingar-
ástand í Berlín
Öll Berlín hatar löggur
Venjulegur 1. maí Lög-
reglulið frá gervöllu Þýska-
landi kemur til Berlínar, þar
sem allir hata lögguna.
Valur Gunnarsson
valurgunnars@gmail.com „Í München væru þeir
búnir að berja alla
Kvenforkar og hörkutól
n Íslendingasögurnar gefnar út á Norðurlöndum n Stærsta þýðingarverkefni Vesturlanda n Fimm binda ritsafn
sögu og fremstur í stafni hefur stað
ið útgefandinn, Jóhann Sigurðsson.
Útrásin hófst árið 1997 þegar hann
stóð að fyrstu og einu samræmdu
heildarútgáfu Íslendingasagna og
þátta á ensku, The Complete Sagas
of Icelanders I–V í ritstjórn Viðars
Hreinssonar. Útgáfan hlaut frábærar
viðtökur um víða veröld og fékk þá
umsögn að hún væri „a milestone in
international publishing“ í New York
Review of Books.
Í kjölfarið var gerður samstarfs
samningur við Penguinútgáfuna um
framleiðslu níu stakra bóka úr heildar
útgáfunni fyrir ritröðina Penguin
Classics í umsjá Örnólfs Thorsson
ar. Fræðimenn á vegum útgáfunn
ar ritstýrðu bókunum með inngangi
og skýringum. Þessar útgáfur hafa
margfaldað útbreiðslu Íslendinga
sagna, hvarvetna styrkt ímynd lands
og þjóðar og laðað til landsins tug
þúsundir ferðamanna ár hvert eins og
opinberar kannanir hafa staðfest: ríf
lega fjórðungur ferðamanna kemur til
landsins vegna kynna sinna af íslensk
um miðaldabókmenntum.
Óttast um verkefnið eftir hrun
Eftir útrásina í enskumælandi heimi
vildi Jóhann halda áfram á sömu
braut á Norðurlöndum og ráðist var í
þýðingarnar árið 2006.
Kristinn lýsir tilfinningum sínum
sem svo þegar hrunið varð og verk
efnið sýndist um skamma hríð í
voða: „Það var hræðileg tilfinning
að óttast um verkefnið enda hef
ur verið svo vel að því staðið og all
ir bjartsýnir á áframhaldandi fram
gang þess. Svo kemur fjárhagslegt
hrun og allir bankar sem voru bún
ir að lofa okkur fyrirgreiðslu farnir á
hausinn. Þá var svolítið erfitt en sem
betur fer leystust málin hægt og ró
lega og virtustu sjóðir og menningar
stofnanir á Norður löndum eru í hópi
styrktar aðila verkefnisins. Í Svíþjóð
voru það Torsten Söderbergs Stiftelse
og Sænska akademían sem lögðu
okkur lið.“
Gegnumheiðarleg hetja
En hver skyldi uppáhaldssöguhetja
Kristins vera? „Það er án efa Þórólfur
Kveldúlfsson, föðurbróðir Egils
Skallagrímssonar.
Hann var gegnumheiðarlegur
maður. Hann var hetja allt til enda
sem sagði aldrei skilið við vini sína.
Egils saga er saga bændahetja gegn
norska konungsvaldinu og það er
eitthvað við sögu Þórólfs sem hreyf
ir meira við mér en sögur annarra og
trúi ég að það gæti verið þetta samspil
trygglyndis og heiðarleika.“
Vonar að barnabörnin
bregði á leik
Von er til þess að meira efni verði
unnið úr Íslendingasögunum. Þýð
ingarnar eru aðeins fyrsta skrefið.
Markhópurinn sem kaupir vandað
safn Íslendingasagna er lítill að sögn
Kristins, en mikilvægur.
„Þýðingarnar eru mikilvægt skref
og nú hefst útbreiðsla sagnanna fyr
ir alvöru. Sjálfur vona ég að útgáf
an verði til þess að það verði hægt
að vinna upp meira efni tengt Ís
lendingasögunum. Að úr þeim verði
hægt að útbúa leiki, barnabækur og
nota þær sem grunn í fleiri menn
ingarafurðir. Útgáfan hefur mikla
þýðingu hvað varðar útbreiðslu
sagnanna og Saga forlag hefur lagt
þungt lóð á vogarskálarnar,“ seg
ir Kristinn og segist vona að barna
börn hans í Svíþjóð finni sér fyrir
myndir í hetjum sagnanna eins og
hann forðum daga. n
Kristinn Jóhannesson Vonast til þess
að sænsk þýðing nái til ungmenna í Svíþjóð.
Rakel Garðarsdóttir Fann sér sterka
fyrirmynd í Auði djúpúðgu Ketilsdóttur.
„Útgáfan
hefur mikla
þýðingu hvað varðar
útbreiðslu sagnanna