Dagblaðið Vísir - DV - 19.09.2014, Blaðsíða 11

Helgarblað 19.–22. september 2014 Fréttir 11
„Næst líkkistan og
kirkjugarðurinn“
n Böðvar neitar að hafa ráðist á Hörð með heykvísl n Óvíst hvað tekur við
E
f ég ætlaði að ráðast á hann þá
væri hann ekki til frásagnar,“
segir Böðvar Birgisson í sam-
tali við DV. Hörður Sverris son,
áttræður Akureyringur, lýsti á
dögunum í DV upplifun sinni af því
er Böðvar bankaði upp á heima hjá
honum með heykvísl í hendi og ógn-
aði honum. Hörður taldi sig vera í lífs-
hættu en Böðvar segir að hann hafi að-
eins mundað heykvíslina til að leggja
áherslu á orð sín. Málið allt snerist um
vinnugalla sem Böðvar tók ófrjálsri
hendi á heimili Harðar. Böðvar segir
að hann hafi tekið vinnugallann
vegna skuldar Harðar við hann.
Glataðir minjagripir
Böðvar segir, líkt og Hörður, að málið
eigi sér nokkra forsögu. Hann segist
hafa leigt herbergi hjá Herði í einn
mánuð fyrir tveimur árum. „Það var
ágætt fyrir utan að það var ofboðslega
sóðalegt. Ég gerði nú ekkert mikið mál
úr því. Ég þurfti á þessu að halda.“
Hann segist hafa farið í meðferð frem-
ur skyndilega og því hafi ýmsar eign-
ir hans orðið eftir í herberginu. „Það
var þarna tölva, mjög verðmætar og
sjaldgæfar bækur, og gripir tengd-
ir minningum svo sem verðlaun fyrir
hástökk,“ segir Böðvar. Hann heldur
því fram að sonur Harðar hafi selt allt
nema tölvuna, sem faðir Böðvars tók,
og er hann enn verulega ósáttur við
það. „Þetta voru mjög persónulegir
hlutir.“
Vildi komast í hita
Ekki dregur aftur til tíðinda í máli
Böðvars og Harðar fyrr en í upphafi
síðastliðins ágústmánaðar. „Ég dvaldi
tvær, þrjár nætur á tjaldstæðinu á
Akur eyri en ég hringdi í hann af ein-
hverri rælni. Ég minntist ekkert á
þetta dót en spurði hvort ég mætti
ekki leigja herbergi. Hann sagði að
ég mætti vera til mánaðamóta og það
dugði mér, ég vildi bara komast í hita
út af lungnabólgunni,“ segir Böðvar.
Hörður sagði í samtali við DV að hann
hefði boðið Böðvari að dvelja hjá sér
endurgjaldslaust. Böðvar segir hins
vegar að hann hafi lofað að borga
þrjátíu þúsund krónur þegar hann
gæti það.
Tók gallann og fór
Böðvar segir að hann hafi farið að lok-
um þar sem honum þótti hreinlætið
ekki nægilegt. Spurður um hvort hann
hafi tekið ýmsa hluti ófrjálsri hendi á
heimili Harðar neitar Böðvar því ekki.
„Ég fékk í magann, fór út, og tók tjaldið.
Ég tók gallann sem ég var myndaður í.
Það var bara upp í skuld vegna mun-
anna sem voru seldir. Ég gerði þetta
því mig vantaði eitthvað hlýtt, til að
kólna ekki niður,“ segir Böðvar. Hann
segist hafa verið á vergangi fyrst um
sinn eftir þetta. Hörður sagði áður að
flotvinnugallinn hafi verið nýr og kost-
að um hundrað þúsund krónur.
Ekki góð hugmynd að veifa hnífi
Á Menningarnótt Akureyrarbæjar
ákvað Böðvar að fara í miðbæinn til að
gera sér glaðan dag. Þar fer hann inn í
bókabúð en fer úr gallanum og hengir
á stól meðan hann fer á salernið. „Ég
var með símann og fleiri muni í gall-
anum. Þegar ég kom aftur var gallinn
horfinn. Ég er alltaf vopnaður og greip
hníf en hugsaði að það væri ekki snið-
ugt þar sem það væru börn þarna á
Menningarnótt. Ég opnaði aldrei hníf-
inn, tók hann bara upp. Hugsaði að
það væri ekki góð hugmynd að vera að
veifa hníf þarna,“ segir Böðvar. Hann
taldi það vonlaust að finna gallann úr
þessu.
Segist hafa fundið heykvíslina
Eftir þetta fór Böðvar á lögreglustöð
þar sem hann hugðist tilkynna stuld
á vinnugallanum. „Ég kærði stuld
á jakka en þá komu lögreglumenn
sem voru víst að leita að mér. Þá átti
ég víst að hafa veifað hnífi yfir fólki,
sem er bara lygi,“ segir Böðvar sem
gisti þá nótt í fangaklefa. Hann segist
hafa haft grun um að Hörður hafi tek-
ið gallann og því næst farið á heimili
hans morguninn eftir. „Ég ætlaði að
ná allavega í símann. Ég varð að gera
eitthvað. Ég fór ekki í neinni reiði og
tók þarna heykvísl sem var fyrir utan,“
segir Böðvar.
Næg ógnun að halda á kvíslinni
Böðvar segir að þegar Hörður kom til
dyra hafi hann ekki verið með ógn-
andi tilburði heldur hafi hann ein-
göngu stungið heykvíslinni í jörðina.
Fram til þessa hefur frásögn Böðvars
og Harðar verið nær alveg samstíga.
Böðvar segir það af og frá að hann hafi
ráðist á Hörð. „Halló, ef ég hafði ráðist
á hann og viljað gera honum mein þá
væri hann ekkert til frásagnar um það.
Ég setti kvíslina niður í jörðina. Við
slógumst ekki um kvíslina. Mér þótti
næg ógnun að vera með heykvíslina.
Ég sagði: „hvar er síminn?“ og stakk
niður kvíslinni. Svo fór ég í burtu. Ég
réðst aldrei á hann með heykvísl, ef
ég hefði gert það þá hefði hún farið í
hann,“ segir Böðvar. Hann segir lög-
regluna hafa tekið skýrslu af honum
vegna málsins. Hörður hefur kært
málið og segist Böðvar fagna því.
Stillir sig vegna guðs
Böðvar segir mjög óvíst hvað gerist
næst hjá honum. „Tjaldstæðið lokar á
morgun og löggan neitar að hýsa mig.
Ég hósta blóði og var uppi á sjúkrahúsi
í gær, ég er fárveikur. Ætli það verði
ekki næst líkkistan og kirkjugarðurinn.
Mér líður þannig, það er allt kom-
ið í klessu. Ég gæti hefnt mín á þjóð-
félaginu, ég hef margar ástæður, en
ég stilli mig því ég á minn guð. Hann
segir að þú skalt ekki drepa og það er
það eina sem heldur mér frá því,“ segir
Böðvar að lokum. n
10. september 2014
12 Fréttir
Vikublað 10.–11. september
É
g nötra allur og skelf,“ seg-
ir Hörður Sverrisson, 74 ára
Akur eyringur, en Böðvar
Birgis son réðst á hann með
heykvísl á heimili Harðar síð-
astliðinn miðvikudag. Böðvar var í
viðtali við DV á dögunum þar sem
hann lýsti því hvernig það væri að
búa í tjaldi. Böðvar á að baki langa
sögu fíkniefnaneyslu og geðveilu, að
eigin sögn.
Hörður, sem var nýkominn af
spítala, náði með naumindum að
verjast atlögu Böðvars en Hörður
þjáist bæði af krabbameini og hjarta-
sjúkdómi. Hörður telur að Böðvar
hafi viljað hann feigan. „Þetta urðu
bara slagsmál og það brotnaði hérna
dyrakarmur. Þetta var svakalegt.
Þetta var bara spurning um hver
dræpi hvern,“ segir Hörður í samtali
við DV. Hann hefur kært árásina til
lögreglunnar. Daníel Guðjónsson,
yfirlögregluþjónn á Akureyri, stað-
festir að kæra vegna árásarinnar hafi
borist lögreglu en segir að kvíslinni
hafi ekki verið beitt í árásinni. Ekki
náðist í Böðvar við vinnslu fréttar-
innar.
Bauð gistingu í óveðri
Hörður segir að málið eigi sér
nokkurn aðdraganda en Böðvar
leigði hjá Herði fyrir tveimur árum.
„Svo fór hann í meðferð og þetta
var allt í lagi, það fór vel á með okk-
ur. Svo um verslunarmannahelgina
núna þá dinglar hann bjöllunni, ég
fer til dyra en þetta var eini dagur-
inn um helgina sem var rok og rign-
ing. Ég segi við hann að hann megi
alveg vera hérna meðan þetta veður
gengur yfir, því hann var bæði kaldur
og hrakinn. Hann þáði það og ég fór
á bílnum og hjálpaði honum með
dótið sitt, sem var aðallega í plast-
pokum, inn í herbergi,“ segir hann.
Flotvinnugallinn
Hörður segir að Böðvar hafi verið
hjá sér rúmlega viku. „Einn morgun-
inn er hann horfinn og það er alls
konar dót horfið líka. Það voru mat-
væli, stórir hnífar sem maður notar í
eldhúsum og flökunarhnífur, svo tók
hann flotvinnugalla sem maður not-
ar ef maður fer út á sjó. Þetta var nýr
galli, kostaði 90 eða 100 þúsund,“
segir Hörður. Þessi galli átti eft-
ir að verða afdrifaríkur því rekja má
heykvíslarárásina til hans. Böðvar er
klæddur í umræddan galla á með-
fylgjandi mynd.
Endurheimti gallann
Hörður ákvað að aðhafast ekkert
vegna stuldarins. „Ef ég hef ekið um
bæinn þá hef ég svona litið eftir hon-
um. Núna á laugardaginn var ég með
bróður mínum í Eymundsson, ég
fékk leyfi frá sjúkrahúsinu til að fara
niður í bæ svona rétt að gamni mínu.
Þar sátum við úti í horni og þá sá ég
út undan mér að einhver kom struns-
andi fram hjá og ég sá að hann var í
alveg eins galla og ég átti. Ég fylgd-
ist með manninum inni í búðinni,“
lýsir Hörður. Eftir stutta stund sting-
ur hann upp á við bróður sinn að þeir
fari út og horfi á skemmtiatriði sem
þar voru. Þegar þeir sneru aftur að
borði sínu liggur þar flotvinnugall-
inn á stól. „Ég tek gallann, hristi hann
tvisvar og segi svona stundarhátt:
„Þetta er gallinn minn og ég tek
hann“.“ Hörður segist hafa geymt
gallann í skotti bíls bróður síns.
Skildi ekkert
Eftir bæjarferðina fór Hörður aftur á
sjúkrahús og þegar þangað var kom-
ið hóf Böðvar að hringja í hann. „Ég
ansaði fyrst en hann talaði þannig
að ég skildi ekkert hvað hann var
að segja. Síðan kom í ljós að það var
farsími í gallanum,“ segir Hörður
en hann telur að Böðvar hafi viljað
símann aftur. Hann var útskrifaður
af spítalanum síðastliðinn þriðju-
dag og daginn eftir, laust fyrir ellefu,
bankar Böðvar upp á hjá honum.
Hélt að Böðvar væri
hjúkrunarkona
„Ég hélt að þetta væri hjúkrunarkon-
an að koma, hún kemur einu sinni á
dag, þar sem ég er með illvígan sjúk-
dóm, krabbamein og hjartveiki. Þá
var það maðurinn en ekki hjúkr-
unarkonan. Hann sagði eitthvað, ég
skildi ekki eitt einasta orð. Ég sagði
við hann að síminn væri í bílnum
hjá bróður mínum og við gætum
náð í hann. Þá reif hann fram þessa
heykvísl, með fjórum tuttugu sentí-
metra löngum göddum, og ætlaði
bara að stinga mig,“ segir Hörður.
Að sögn hafði Böðvar kvíslina falda
þegar hann opnar fyrst dyrnar.
Náði taki á heykvíslinni
Hörður segir að hann hafi á ein-
hvern óskiljanlegan hátt náð taki
á heykvíslinni. „Ég náði taki þeim
megin sem gaddarnir voru með
hægri hendi, með með hinni
hendinni náði ég í skaftið. Ég átti mér
einskis ills von og þetta gerðist bara
á einu sekúndubroti,“ segir Hörð-
ur. Að hans sögn ruddi Böðvar sér
leið inn á sama tíma og hann mund-
aði heykvíslina. „Hann var með tak
á gaflinum sem lenti á dyrakamri í
forstofunni. Hann braut hann bara í
spón, svo höggið hefur verið mikið.“
Slógust í holinu
Ryskingarnar færðust því næst inn
í innra anddyri eða það sem kall-
að er hol. „Þar slógumst við um
þetta morðvopn. Einhvern veginn í
ósköpunum þá gat ég komið honum
undir og gat haldið honum niðri. Ég
var með skaftið á hálsinum á hon-
um, ég veit ekki hvaða orku ég fékk í
mig þarna. Þá kallaði ég – ég er með
nokkra leigjendur – og bað um að
hringt yrði á lögregluna í hvelli. Það
ansaði enginn því það var enginn í
húsinu, nema ég,“ segir Hörður og
telur hann að hróp hans hafi fælt
Böðvar frá. „Hann linaði takið og ég
fann að hann vildi velta sér á hliðina
til að losna. Ég ákvað þá að standa
upp með þetta morðverkfæri og
hann hentist á fætur og hljóp út úr
húsi eins hratt og hann gat. Ég sat eft-
ir, bara nötrandi á beinunum,“ segir
Hörður en heykvíslin varð eftir.
Skjálfandi eins og hrísla
Hörður segir að þrátt fyrir veikindi
sín sé hann ekkert verulega slasaður
á líkama eftir átökin. Eina sem hann
nefnir í því samhengi er að hann hef-
ur verið bakveikur og sviptingarnar
hafi gert þann verk verri. Honum
er þó verulega brugðið og í samtali
við blaðamann tveimur dögum eftir
árásina sagðist hann enn vera með
skjálfta. „Skyldfólk mitt kom og allan
daginn var ég bara nötrandi eins og
hrísla. Ég er þarna að bjarga lífi mínu
og á tímabili þá var bara spurningin
hver hefði drepið hvorn með þessu
voðalega vopni,“ segir Hörður. Hann
hefur flúið til systur sinnar þar sem
hann hefur ekki treyst sér til að sofa
einn í húsinu. „Ég var svo lítill í mér
eftir þetta að ég varð bara að flýja.
Ég er ekki viss um að ég hefði leikið
þennan leik aftur. Ég sef voðalega vel
hjá systur minn, þar er ég öruggur,“
segir Hörður að lokum.
Ógnandi en ekki ógnað
„Ég er ekki alveg viss í hvaða far-
vegi þetta mál er. Þetta var svo sem
ekki alvarlegt mál. Eftir því sem mér
skilst þá var ekki ógnað með kvíslinni
en það var ógnandi að mæta með
kvíslina í höndunum að dyrunum.
Henni var ekki beitt sem slíkri eða
otað. Hún er samt í höndum ógæfu-
manns náttúrlega ógnvekjandi. Hann
upplifir sig í lífshættu, sem eðlilegt
er,“ segir Daníel Guðjónsson, yfirlög-
regluþjónn á Akureyri. Hann segist
þó ekki vera tilbúinn að fullyrða hve
alvarlegt málið sé. Daníel segir að
málið sé í rannsókn og telur að lög-
reglan hafi rætt við Böðvar. „Þetta
er maður sem er meira og minna
inni á gafli hjá okkur. Við erum hans
þrautalending ef á bjátar. Hann hverf-
ur stundum,“ segir Daníel. n
Hjálmar Friðriksson
hjalmar@dv.is „Stimplaður
sprautu-
sjúklingur“
Böðvar Birgisson sagði í viðtali við DV
á dögunum að hann eigi rúmlega sjötíu
innlagnir á geðdeild að baki og hafi í 41
skipti farið inn á Vog. „Ég er stimplaður
sprautusjúklingur, eiturlyfjaneytandi og
geðsjúkur glæpamaður,“ sagði Böðvar.
Þegar blaðamaður DV ræddi við hann
bjó hann í tjaldi á tjaldsvæðinu við
Þórunnarstræti og hafði hann orð á því
að hann væri „að gefast upp“. Þegar
viðtalið við Böðvar var tekið hafði
Hörður ekki endurheimt flotvinnugall-
ann. Hörður segir að gallinn sem Böðvar
klæðist á myndunum sé sinn.
„Ég er þarna að
bjarga lífi mínu
og á tímabili þá var bara
spurningin hver hefði
drepið hvorn með þessu
voðalega vopni.
Hörður Sverrisson Myndin er tekin af
kápu bókarinnar Smásagnasafn 1 sem Hörð-
ur gaf út árið 2013. Myndin er ekki nýleg.
Réðst á öldung
með heykvísl
n Áttræður varði sig með ótrúlegum hætti n Löng saga um andleg veikindi
Flotvinnugallinn
og Böðvar Myndin
var tekin fyrir viðtal
sem tekið var við
Böðvar í síðustu viku,
fáeinum dögum áður
en hann réðst gegn
Herði á miðvikudag.
Hörður segir Böðvar
vera í gallanum sínum.
MyNd BjarNi EiríkSSoN
2. september 2014
Vikublað 2.–4. september 2014
8 Fréttir
É
g er stimplaður sprautusjúk-
lingur, eiturlyfjaneytandi og
geðsjúkur glæpamaður. Jafn-
vel barnaperri sem ég er alsak-
laus af. Nafn mitt er handónýtt.
Ég er við það að gefast upp,“ segir Ak-
ureyringurinn Böðvar Birgisson sem
býr í tjaldi á tjaldsvæðinu við Þór-
unnarstræti og leitar í ruslagámum
eftir einhverju ætilegu.
Glókollurinn frægi
Líf Böðvars hefur ekki verið dans á
rósum. Hann segir æskuna hafa ver-
ið erfiða en vill lítið segja um for-
eldra sína. „Heiðra skaltu föður þinn
og móður,“ segir hann en viðurkenn-
ir að hafa alist upp á brotnu heim-
ili. „Þetta var allt saman eitthvað
svo klikkað,“ segir hann hugsandi
en bætir svo við: „Ég er þessi frægi
glókollur sem lagið var samið um.
Pabbi samdi það um drenginn sinn,“
segir hann og þylur brot úr textanum
hratt upp:
„Sofðu nú sonur minn kær
senn kemur nótt.
Úti hinn blíðasti blær
bærist svo hljótt.“
Grét alla æskuna
Böðvar er klæddur í kuldagalla þrátt
fyrir hlýindi síðustu daga og útskýr-
ir að honum sé alltaf kalt. „Það var
eitrað fyrir mér og eftir það þoli ég
ekki minnsta kulda. Það er kalt hér á
morgnana en blessuð sólin hitar mig
upp.“
Hann segist hafa fæðst líkamlega
bæklaður. „Hællinn sneri fram og
tærnar aftur, allt heila klabbið,“ seg-
ir hann og rífur sig úr skónum til að
sýna ummerkin. „Ég fann alltaf til
og grét alla æskuna. Það vantaði 3,8
sentimetra á annan fótinn eftir að-
gerðina og því er ég með krónísk-
an verk í mjóbaki. Samt var ég alltaf
duglegur að vinna og var farinn að
fiska með pabba þegar ég var fimm
ára. Ég skil samt ekki af hverju ég
fékk engin laun. Ég var mjög fiskinn.“
Dó innra með sér
Hann segist hafa verið ódæll í skóla
en að þá tíma hafi ekki verið búið að
finna upp hugtakið ADHD. „Ég átti
erfitt með að læra tölur og fékk vana-
lega 0,0 í stærðfræði. Mesta lagi 1,0.
Það er eitt af einkennum ADHD,“
segir hann en bætir við að hann hafi
fundið sig í tónlistinni. Eitt atvik úr
æsku hafði meiri áhrif á hann en
margt annað og það er greinilegt að
honum þykir erfitt að rifja það upp:
„Líkamlegur sársauki er eitt en and-
legur sársauki er annað. Konur sem
voru mikið á djamminu og ein þeirra
nákomin mér; kvenfólk sem mér
þótti vænt um, gerðu hluti sem ég vil
ekki fara nánar út í. Þá dó eitthvað
innra með mér, andlega, líkamlega
og sálarlega.“
Að sama skapi segist hann hafa
þjáðst mikið vegna blæðandi ristils
auk þess að hafa verið með lifrar-
bólgu A, B og C en fullyrðir að í síð-
ustu þremur skoðunum hafi veiran
ekki fundist. „Svo hef ég verið með
lungnabólgu síðustu daga en ég er
að ná mér. Kuldinn fer bara svo illa í
mig,“ segir hann og bætir við að hann
sé einfaldlega eitt líkamlegt flak og
alltaf með verki.
Amfetamín fyrsta ástin
Böðvar hefur ekki með tölu á öll-
um þeim greiningum sem hann
hefur fengið hjá geðlæknum en tel-
ur þó upp geðklofa, maníu, ADHD
og svefnleysi. Hann hefur ver-
ið sprautufíkill um árabil en full-
yrðir að hann sé hættur að sprauta
sig. „En það trúir mér enginn,“ seg-
ir hann og rifjar upp sín fyrstu kynni
af amfetamíni. „Ég var alltaf með svo
mikið rugl í kringum hausinn sem
læknar gátu ekki skýrt. Svo var ég í
partíi og sá þessar tvær hvítu línur
sem fólk var að taka í nefið. Ég próf-
aði og svona 20 mínútum síðar hvarf
allt ruglið. Þetta efni ætlaði ég alltaf
að eiga og mikið af því. Amfetamín-
ið var lyfið mitt – ég elskaði það. Ég
var á sjó á þessum tíma og átti nógan
pening. Þetta var mín fyrsta ást, ást
sem byrjaði fallega en endaði skelfi-
lega. Ég þurfti alltaf meira og meira
og niðurtúrarnir; ég ætla ekki einu
sinni að lýsa þeim. Algjör viðbjóður.
Ég á rúmlega 70 innlagnir á geð-
deild að baki, hef farið 41 sinni á Vog,
sex eða sjö sinnum á Hlaðgerðarkot,
þrisvar eða fjórum sinnum á Krýsu-
vík og hef oft verið sviptur sjálf-
ræðinu á 33 A. Ég skil ekki af hverju
ég er á lífi. Það skilur það enginn. En
ég er á lífi og fyrir það ber að þakka
guði,“ segir hann og leggur hönd sína
á Biblíu sem hann hefur með sér.
Keypti sér vini
Hann segir vinina hafa komið þegar
hann var á sjó og átti pening en um
leið og síðustu aurarnir hafi klárast
hafi þeir látið sig hverfa. „Ég keypti
mér vini og það var ágætt meðan
á því stóð. En það svíkja mig allir.
Öllu dótinu mínu hefur verið stolið
af mér. Ég kynntist þessum Sigga
hakkara í fangelsi og féll fyrir rugl-
inu í honum; ætlaði til Svíþjóðar í
einkalífvarðaskóla og greiddi honum
150 þúsund fyrir loforð um húsnæði
og bíl,“ segir hann og veifar afriti af
bankamillifærslunni.
„Ég er orðinn þreyttur og ég er að
gefast upp. Það hafa allir snúið við
mér bakinu; félagsmálayfirvöld, lög-
reglan og trúfélagar, bara allir. Ég á
ekki neitt, ekki einu sinni bágt,“ seg-
ir hann og bætir við að hann viti ekki
hvað verði um hann þegar haustar.
„Ég er ekki eins slæmur og margir
halda en ég er búinn að gefast upp
á Íslandi. Ég ætla ekki einu sinni
að reyna að vinna mannorð mitt til
baka. Það er ekki hægt, það trúir mér
enginn hvort sem er. Ég er farinn frá
Íslandi og kem aldrei aftur.“ n
Indíana Ása Hreinsdóttir
indiana@dv.is
„Þetta var mín
fyrsta ást, ást sem
byrjaði fallega en endaði
skelfilega.
Leitar í gámum Böðvar
fann ýmislegt ætilegt þegar
ljósmyndarinn hitti hann við
ruslagám verslunar.
Býr í tjaldi Böðvari er alltaf kalt
og gengur um í kuldagalla þrátt
fyrir blíðviðri. MynDIr BjArnI EIríKsson
n Böðvar býr í tjaldi á Akureyri n Ólst upp á bro
tnu heimili n „Kuldinn fer illa í mig“
„Ég er að gefast upp“
2. september 2014
Vikublað 2.–4. september 2014
8 Fréttir
É
g er stimplaður sprautusjúk-
lingur, eiturlyfjaneytandi og
geðsjúkur glæpamaður. Jafn-
vel barnaperri sem ég er alsak-
laus af. Nafn mitt er handónýtt.
Ég er við það að gefast upp,“ segir Ak-
ureyringurinn Böðvar Birgisson sem
býr í tjaldi á tjaldsvæðinu við Þór-
unnarstræti og leitar í ruslagámum
eftir einhverju ætilegu.
Glókollurinn frægi
Líf Böðvars hefur ekki verið dans á
rósum. Hann segir æskuna hafa ver-
ið erfiða en vill lítið segja um for-
eldra sína. „Heiðra skaltu föður þinn
og móður,“ segir hann en viðurkenn-
ir að hafa alist upp á brotnu heim-
ili. „Þetta var allt saman eitthvað
svo klikkað,“ segir hann hugsandi
en bætir svo við: „Ég er þessi frægi
glókollur sem lagið var samið um.
Pabbi samdi það um drenginn sinn,“
segir hann og þylur brot úr textanum
hratt upp:
„Sofðu nú sonur minn kær
senn kemur nótt.
Úti hinn blíðasti blær
bærist svo hljótt.“
Grét alla æskuna
Böðvar er klæddur í kuldagalla þrátt
fyrir hlýindi síðustu daga og útskýr-
ir að honum sé alltaf kalt. „Það var
eitrað fyrir mér og eftir það þoli ég
ekki minnsta kulda. Það er kalt hér á
morgnana en blessuð sólin hitar mig
upp.“
Hann segist hafa fæðst líkamlega
bæklaður. „Hællinn sneri fram og
tærnar aftur, allt heila klabbið,“ seg-
ir hann og rífur sig úr skónum til að
sýna ummerkin. „Ég fann alltaf til
og grét alla æskuna. Það vantaði 3,8
sentimetra á annan fótinn eftir að-
gerðina og því er ég með krónísk-
an verk í mjóbaki. Samt var ég alltaf
duglegur að vinna og var farinn að
fiska með pabba þegar ég var fimm
ára. Ég skil samt ekki af hverju ég
fékk engin laun. Ég var mjög fiskinn.“
Dó innra með sér
Hann segist hafa verið ódæll í skóla
en að þá tíma hafi ekki verið búið að
finna upp hugtakið ADHD. „Ég átti
erfitt með að læra tölur og fékk vana-
lega 0,0 í stærðfræði. Mesta lagi 1,0.
Það er eitt af einkennum ADHD,“
segir hann en bætir við að hann hafi
fundið sig í tónlistinni. Eitt atvik úr
æsku hafði meiri áhrif á hann en
margt annað og það er greinilegt að
honum þykir erfitt að rifja það upp:
„Líkamlegur sársauki er eitt en and-
legur sársauki er annað. Konur sem
voru mikið á djamminu og ein þeirra
nákomin mér; kvenfólk sem mér
þótti vænt um, gerðu hluti sem ég vil
ekki fara nánar út í. Þá dó eitthvað
innra með mér, andlega, líkamlega
og sálarlega.“
Að sama skapi segist hann hafa
þjáðst mikið vegna blæðandi ristils
auk þess að hafa verið með lifrar-
bólgu A, B og C en fullyrðir að í síð-
ustu þremur skoðunum hafi veiran
ekki fundist. „Svo hef ég verið með
lungnabólgu síðustu daga en ég er
að ná mér. Kuldinn fer bara svo illa í
mig,“ segir hann og bætir við að hann
sé einfaldlega eitt líkamlegt flak og
alltaf með verki.
Amfetamín fyrsta ástin
Böðvar hefur ekki með tölu á öll-
um þeim greiningum sem hann
hefur fengið hjá geðlæknum en tel-
ur þó upp geðklofa, maníu, ADHD
og svefnleysi. Hann hefur ver-
ið sprautufíkill um árabil en full-
yrðir að hann sé hættur að sprauta
sig. „En það trúir mér enginn,“ seg-
ir hann og rifjar upp sín fyrstu kynni
af amfetamíni. „Ég var alltaf með svo
mikið rugl í kringum hausinn sem
læknar gátu ekki skýrt. Svo var ég í
partíi og sá þessar tvær hvítu línur
sem fólk var að taka í nefið. Ég próf-
aði og svona 20 mínútum síðar hvarf
allt ruglið. Þetta efni ætlaði ég alltaf
að eiga og mikið af því. Amfetamín-
ið var lyfið mitt – ég elskaði það. Ég
var á sjó á þessum tíma og átti nógan
pening. Þetta var mín fyrsta ást, ást
sem byrjaði fallega en endaði skelfi-
lega. Ég þurfti alltaf meira og meira
og niðurtúrarnir; ég ætla ekki einu
sinni að lýsa þeim. Algjör viðbjóður.
Ég á rúmlega 70 innlagnir á geð-
deild að baki, hef farið 41 sinni á Vog,
sex eða sjö sinnum á Hlaðgerðarkot,
þrisvar eða fjórum sinnum á Krýsu-
vík og hef oft verið sviptur sjálf-
ræðinu á 33 A. Ég skil ekki af hverju
ég er á lífi. Það skilur það enginn. En
ég er á lífi og fyrir það ber að þakka
guði,“ segir hann og leggur hönd sína
á Biblíu sem hann hefur með sér.
Keypti sér vini
Hann segir vinina hafa komið þegar
hann var á sjó og átti pening en um
leið og síðustu aurarnir hafi klárast
hafi þeir látið sig hverfa. „Ég keypti
mér vini og það var ágætt meðan
á því stóð. En það svíkja mig allir.
Öllu dótinu mínu hefur verið stolið
af mér. Ég kynntist þessum Sigga
hakkara í fangelsi og féll fyrir rugl-
inu í honum; ætlaði til Svíþjóðar í
einkalífvarðaskóla og greiddi honum
150 þúsund fyrir loforð um húsnæði
og bíl,“ segir hann og veifar afriti af
bankamillifærslunni.
„Ég er orðinn þreyttur og ég er að
gefast upp. Það hafa allir snúið við
mér bakinu; félagsmálayfirvöld, lög-
reglan og trúfélagar, bara allir. Ég á
ekki neitt, ekki einu sinni bágt,“ seg-
ir hann og bætir við að hann viti ekki
hvað verði um hann þegar haustar.
„Ég er ekki eins slæmur og margir
halda en ég er búinn að gefast upp
á Íslandi. Ég ætla ekki einu sinni
að reyna að vinna mannorð mitt til
baka. Það er ekki hægt, það trúir mér
enginn hvort sem er. Ég er farinn frá
Íslandi og kem aldrei aftur.“ n
Indíana Ása Hreinsdóttir
indiana@dv.is
„Þetta var mín
fyrsta ást, ást sem
byrjaði fallega en endaði
skelfilega.
Leitar í gámum Böðvar
fann ýmislegt ætilegt þegar
ljósmyndarinn hitti hann við
ruslagám verslunar.
Býr í tjaldi Böðvari er alltaf kalt
og gengur um í kuldagalla þrátt
fyrir blíðviðri. MynDIr BjArnI EIríKsson
n Böðvar býr í tjaldi á Akureyri n Ólst upp á brotnu heimili n „Kuldinn fer illa í mig“
„Ég er að gefast upp“
Hjálmar Friðriksson
hjalmar@dv.is
„Ég er alltaf vopn-
aður og greip hníf
en hugsaði að það væri
ekki sniðugt þar sem það
væru börn þarna á Menn-
ingarnótt.
Neitar árás Böðvar segist
vissulega hafa bankað upp á
hjá Herði með heykvísl í hendi
en hann neitar staðfast-
lega að hafa ráðist á hann.
Böðvar er hér í vinnugallanum
margumrædda.
MyNd BjarNi EiríkSSoN
„Ég gæti hefnt mín á
þjóðfélaginu, ég hef
margar ástæður, en ég stilli
mig því ég á minn guð.“
LiðhLaupinn úr LögregLunni
n Jón Óttar hefur verið til umfjöllunar í fjölmiðlum síðustu ár út af gagnrýni sinni á embætti sérstaks saksóknara
fram í góðri trú, þá er ekki hægt
að sakast við heimildarmanninn.
Óháð öllum trúnaðarskyldum
þá hlýtur sannleikurinn að vera
þeim yfirsterkari, sérstaklega ef
réttindi einstaklinga sem eru til
rannsóknar hafa verið brotin.
Hvort tilgangur Jóns Óttars
með uppljóstrunum sínum og
gagnrýni er eingöngu að ata emb-
ætti sérstaks saksóknara auri, og
kasta rýrð á rannsóknir þess, eða
hvort hann vill bara að sannleik-
urinn komi fram um starfshætti
þess skal ósagt látið. Erfitt getur
verið að fullyrða nokkuð um það.
Sú staðreynd að hann er gram-
ur út í embættið út af kærunni
gegn honum sem það sendi til
ríkissaksóknara og eins að hann
vinnur fyrir aðila sem eru til rann-
sóknar hjá embættinu dregur
þó sannarlega úr trúverðugleika
hans. Svo virðist sem Jón Óttar sé í
hefndarhug og hafi tekið sér skýra
stöðu gegn embættinu og vinnu
þess. Hvað nákvæmlega rekur
hann áfram í þeirri baráttu er hins
vegar erfiðara að meta. n
Hörð gagnrýni Jón Óttar hefur gagn-
rýnt fyrrverandi vinnustað sinn, emb-
ætti sérstaks saksóknara, harkalega.
Hér sést Ólafur Hauksson í réttarsal.
MyNd SiGTryGGur ari