Dagblaðið Vísir - DV - 20.12.2013, Blaðsíða 32

Jólablað 20.–27. desember 201332 Fólk Viðtal
Össur Skarphéðinsson
barðist fyrir því að ætt-
leiða barn frá Kólumbíu
og það hafðist eftir tíu
ára bið. Þau hjónin eiga
nú tvær dætur sem þau
ættleiddu þaðan en
hann segir að það hafi
breytt lífi sínu, ekkert hafi
verið eins magnað og að
fá dóttur sína í fangið í
fyrsta sinn. Hann segir
einnig frá barnæskunni,
lífsháska á sjó og æðru-
leysinu sem hann fylltist
þegar skipsfélagarnir
ætluðu ekki að ná honum
aftur um borð, og gerir
upp við síðustu ríkisstjórn
og mistök hennar.
É
g veit að þú lítur á mig sem arg­
asta óþokka,“ segir hann þegar
ég næ loks tali af honum í síma.
Hann hefur ekki alltaf svarað
skilaboðum og veit upp á sig
sökina. Við hittumst heima hjá hon­
um og setjumst saman í stofunni,
við jólatréð, þar sem eiginkonan og
dæturnar tvær eru líka. Síðast þegar
ég hitti Össur var það fyrir tilviljun
sem ég kom að honum þar sem hann
stóð einn við gránað Lagarfljótið og
beið þess að verða sóttur. Maður­
inn er alltaf einn, sagði hann þá, eða
seinn, bætti hann síðan við. En það
er hér heima sem honum líður best,
það er hér sem hamingjan er. „Við
tölum stundum um hamingjuna , ég
og stelpurnar mínar, og þær upplifa
hana allt öðruvísi en ég. Þeim finnst
skrýtið þegar ég segi að mín hamingja
felist helst í því að sitja í horninu í sóf­
anum í stofunni með tölvuna í kjölt­
unni og hlusta á skrafið í þeim. Það
eru samt mínar bestu stundir. Þær eru
náttúrulega eins og unglingar, eiga
góða daga og stöku verri inn á milli en
upplifa gleði og hamingju sterkar en
ég. Ég var stundum óhamingjusamur
þegar ég var barn – en aldrei eftir það.
Þær eiga erfitt með að skilja þegar ég
segist halda að hamingjan felist í því
að vera ekki óhamingjusamur.“
Stríðið við aukakílóin
Össur tekur hlýlega á móti mér á
heimili sínu, í gamla vesturbænum,
þar sem hann hefur útsýni yfir sjóinn
og ilmurinn er lokkandi, af nýbökuð­
um smákökum og kólumbísku kaffi,
glaðhlakkalegur að vanda og segist
reyna að forðast freistingarnar sjálf­
ur. „Ég hef alltaf verið svolítil bolla,
er í ævilöngu stríði við aukakílóin
þar sem ég hef stöðugt verið í
tapliðinu – þangað til síðasta sum­
ar. Þá hugsaði ég með mér: Það er nú
eða aldrei. Mér tókst að snúa taflinu
aðeins með þessum einu ráðum sem
duga, að borða minna, meira græn­
meti og ávexti en áður, og verða dug­
legri í World Class. Það virkar hægt
og bítandi. Alvörukúrar duga hins
vegar ekki til langframa og gera mig
líka mjög geðstirðan.“
Jólatréð stendur í stofunni, full­
skreytt eins og heimilið, og inni
í eldhúsi er annað frá Kólumbíu.
Reyndar eru fleiri minnisvarðar frá
Kólumbíu hér og þar á heimilinu,
eins og til dæmis veggteppin sem
hanga á veggjunum. En þótt Kólu­
mbía eigi sér sérstakan sess í huga
fjölskyldunnar eru minnisvarðarn­
ir fleiri og frá flestum heimsálfum.
Grænlenskur ísbjörn hangir á hand­
riðinu uppi á annarri hæð og skógar­
björn frá Kamtsjatka þar við hliðina.
Marokkósk teppi eru á veggjum og
gólfi. Afrískur gíraffi stendur í stof­
unni og í glugganum að eldhúsinu
er búið að raða upp rússneskum
Beið eftir barni í tíu ár
babúskum, handmáluðum með
myndum af keisarafjölskyldunni.
Þær keypti Össur þegar hann var í
Moskvu og búinn að vinna hvert veð­
málið á fætur öðru á veðhlaupum.
Gat ekki haft augun af henni
Þau hjónin hafa bæði ferðast mik­
ið starfsins vegna. Hún heitir Árný
Erla og er Sveinbjörnsdóttir. „Hún
er á kafi í alþjóðlegum vísindum og
ég hef verið á þvælingi um heiminn
í pólitík. Ég segi stundum í hálfkær­
ingi að grundvöllur farsæls hjóna­
bands séu gagnkvæmar fjarvistir.
Það er alla vega góð kenning. Hún
eyddi sumrum við rannsóknir á
Grænlandsjökli og þegar ég varð
umhverfisráðherra stríddi ég henni
með því að það hafi ekki verið fyrr en
eftir margra mánaða dvöl á stærsta
jökli Evrópu sem hún fann hvað
faðmur umhverfisráðherra var hlýr!
Ég kem úr fjölskyldu þar sem
menn útkljáðu málin með hávaða­
rifrildi og það var töluvert álag á fyrstu
ár hjónabandsins þegar í ljós kom að
hún nennti ekki að rífast yfir neinu.
Öll hjónabönd hafa hæðir og lægðir,
og ég hef stundum haldið fyrirlestra
yfir yngri og óreyndari mönnum um
að lægðirnar eigi menn að tækla eins
og íslenskan snjóstorm. Reima upp í
háls og setja hettuna fram yfir haus.
Hvað sem á dynur veit maður að
storminum slotar, það verður aftur
logn og heiðríkja, og sólin skín.“
Þau kynntust í MR. „Ég sá Árnýju
fyrst þegar hún og nokkrar aðrar
stelpur ruddust inn í bekkinn okkar
í MR fyrsta veturinn minn þar og
rændu ritvélunum okkar. Hún var
hávaxin og glæsileg ballerína, bar sig
eins og drottning, sem varð auðvit­
að til þess að ég fékk meiri áhuga á
ballett en áður!
Ingibjörg Dögg Kjartansdóttir
ingibjorg@dv.is
„Pabbi var
nokkuð
harður meðan ég
var að alast upp