Són - 01.01.2007, Síða 56

JÓN B. GUÐLAUGSSON56
Í gegnum lífsins tál og trega
teygðu úr fótum karlmannlega.
En þegar loksins lífið dvín
leiði þig Drottinn heim til sín.
Til sama
Farðu nú, vinur minn, vel
veraldar hljótir þú auð:
Silung og spikaðan sel,
saltfisk og ýsu og brauð.
Vorvísa 1882
Hið blíða vor – þá blómguð hlíð
oss brosir hýr við augum
og lóan kveður ljóðin blíð
af luktum kappa haugum –
Það bendir oss að brott sé neyð
og burtu flúinn vandi,
að nú sé öllum gata greið
á gömlu Ísalandi.
Morgunvísa 1884
Gullfögur sól úr sævardjúpi líður
og sendir geisla daggarvættu blómi
en fuglar syngja fögrum unaðs rómi
nú fagnar heimur slíkri yndisblíðu.
Kvöldvísa 1884
Nú gengur sól að sævar myrku djúpi
og síðstu geislum varpar yfir foldu
en blómin ung sig beygja niður að moldu
og blunda rótt und svölum daggarhjúpi.
Kvæðabók Kristjáns Jónssonar
Þú, sem að skæran skáldsins róm
skýrir með engilblíðum hljóm,