Són - 01.01.2007, Page 142

Athugasemdir og
leiðréttingar
Ljóðlína eftir Jónas
Són er mikið myndarrit, brúnin á mér lyftist í hvert skipti sem nýtt
hefti berst mér í hendur. Og ég hygg að ljóðalesendur yfirleitt taki Són
fegins hugar, því margur hafði lengi beðið eftir útgáfu tímarits sem
helgað væri óðfræði, þeirri fornfrægu menntagrein. Ég gríp tækifærið
og flyt útgefendum og ritstjórum Sónar beztu þakkir mínar og óskir
um gott gengi ritsins.
Satt bezt að segja kysi ég helzt að þurfa ekki að fetta fingur út í
nokkurn hlut í þessu kærkomna riti, hlýt samt að gera stutta athuga-
semd:
Á bls. 70 í nýjasta hefti Sónar (2006) er sýnd stuðlasetning í sonn-
ettu Jónasar Hallgrímssonar, Svo rís um aldir árið hvurt um sig. Í
elleftu línu er hún sögð vera á þessa leið:
og þótt að nokkurt andstreymi ég bíði,
Mér er óskiljanlegt að hér skuli áherzlulaus ending bera seinni
stuðul. Orðið andstreymi verður við það svo ankannalegt að maður
trúir því ekki að Jónas hafi tekið sér það í munn á þann veg sem sú
stuðlasetning krefst.
Þetta mál er mér skylt að því leyti, að ég tók umrædda ljóðlínu upp
í bók mína um Steingrím Thorsteinsson (1964, bls. 72) þegar farið var
nokkrum orðum um bragstíl skáldsins. Ég nefndi að Steingrímur
leyfði sér vissar „áherzluþvinganir“ í stuðlasetningu sem algengar voru
í kveðskap fyrri tíðar og Jónas Hallgrímsson hefði gagnrýnt í ritdómi
sínum um Tristansrímur, en taldi í beinu framhaldi að Jónas hefði sjálf-
ur gert sig sekan um þær, tók sem dæmi að hann stuðlaði á samteng-
inguna og í upphafi þeirrar línur sem hér á í hlut. Fráleitt þótti mér þá
eins og nú að hann hefði stuðlað á endinguna i í andstreymi.
Nokkru eftir að bókin um Steingrím kom út, hringdi til mín