Glóðafeykir - 01.05.1967, Blaðsíða 27
GLÓÐAFEYKIR
27
Úr Leirgerði
Á aðalfundi sýslunefndar Skagafjarðarsýslu 1945 afhenti einn
nefndarmanna, Jón alþm. Sigurðsson á Reynistað, sýslunefndinni
að gjöf bók eina mikla. Var sú auð og óspjölluð. Framan á titil-
blaði stendur: „Hagyrðingamál sýslunefndar Skagafjarðarsýslu."
Aftan á blaðinu eru formálsorð gefanda. Hefjast þau með þessum
orðum:
„Það hefur lengi verið háttur hagyrðinga í sýslunefnd Skaga-
fjarðarsýslu, að láta vísur fljúga um borð er tilefni hefur gefizt,
enda ótaldar þær ferskeytlur og kviðlingar, er þannig hafa byrjað
göngu sína. . . . Það orð liggur á Skagfirðingum, að þeir séu gleði-
menn og kunni manna bezt að skemmta sér. Að kunna að skemmta
sér með sæmd og prýði er list og jafnframt unun þeim, er njóta.
Einn þáttur þessarar skagfirzku gleði er að geta séð hið bjarta og
broslega, einnig er menn sitja yfir alvarlegum málum, það léttir
hugann og bregður bjarma á málefnin. Þetta hefur hagyrðingum
sýslunefndarinnar, að riturum meðtöldum, oft tekizt og stundum
með ágætum. Kveðskapur þessi
er svo nátengdur störfum sýslu-
nefndarinnar, að tæplega verður
ítarleg saga hennar rituð og rétt
mynd dregin af nefndinni án
þess að geta hans að einhverju,
tel ég ekki ólíklegt, ef vel væri
með það efni farið, að sá þáttur
yrði af mörgum talinn kryddið
í þeirri sögu.“
Tilgangur gefanda kemur ljós-
lega fram í þessum formálsorð-
um hans sjálfs.
Ekki festist hið upprunalega
skírnarnafn, „Hagyrðingamál,“
við þessa göfugu bók. Skjótt
hlaut hún gælunafnið „Leir-
gerður“, og hefur svo verið
Stefán Vagnsson.