Glóðafeykir - 01.11.1973, Side 28

28
GLÓÐAFEYKIR
Galsi.
Sporar dalsins laufgan lund
létt í kalsa róti
hleypur Galsi hratt um grund,
hófar valsa á grjóti.
Röskur teygir taum frá dreng,
titrar, beygjast hlýtur.
Skjótt sem eygi ör af streng
áfram veginn þýtur.
Skjálfa löndin skeiði þrengd,
skyrpt er af söndurn grösum.
Svigna bönd í brjósti strengd,
brimar á þöndum nösum.
Heiðadýrð.
Margan seiðir mann að þér,
mörkin breið og hálsar.
Uppi á heiðum eru mér
allar leiðir frjálsar.
Vættir allar vekja oss þrá
— og vísna snjalli söngur,
er heiðin kallar okkur á
enn í fjallagöngur.
Tórir i gömlum glœðurn.
Vors er talar tunga á ný
takast skal að sanna,
að lifnar falinn eldur í
æðum dalamanna.
Djarft skal leika meðan má
og maður keikur stendur,
fyrr eu reikar andinn á
ellibleikar lendur.