Glóðafeykir - 01.11.1973, Qupperneq 35

GLÓÐAFEYKIR
35
í apríl og lauk úthaldstíma þeirra um það bil 12 vikur af sumri.
Meðan róðrar voru stundaðir kom það fyrst og fremst í hlut kvenna
og barna, að sjá um skepnuhirðingu og önnur þau störf, sem sinna
þurfti heimafyrir.
En þó að sjórinn færði oft drjúga björg í bú kom það fyrir, að
hann heimti sinn skatt ótæpilega. Mest var þó sú blóðtaka þegar
Mariana fórst, hákarlaskip frá Akureyri, en það var þá á þorskveið-
um. Með henni fórust 12 menn, allir úr Fljótum. Þetta gerðist í maí.
, Útifyrir var norðaustangarður. Þá fórst einnig Vonin frá Akureyri
og með henni 4 menn af Höfðaströnd. Fleiri skip voru þá hætt
komin. Geta má nærri hvílíkt feyki-áfall þetta hefur verið fámennu
byggðarlagi. Af þessum mönnum voru 10 úr Haganeshreppi og 2 úr
Holtshreppi. Og þó að lítilsvert megi kalla miðað við annað, þá
mæddu svona slys að sjálfsögðu á sveitarstjórnunum.
— Já, vel á minnzt, Hermann, þú hefur lengi setið í sveitarstjórn?
— Nokkuð lengi, já. Þegar ég kom í Mó var hér mikill ráðamaður
um sveitarstjórnarmál og hafði lengi verið Þorsteinn Þorsteinsson í
Vík, þá aldraður orðinn. Hann var frá Kjörseyri í Strandasýslu. Þor-
steinn hafði verið sýslunefndarmaður, hreppstjóri og oddviti. Þegar
ég kom í Fljótin, var Eiríkur Ásmundsson á Reykjarhóli þó oddviti.
Eg lenti í hreppsnefndinni strax fyrsta árið mitt á Mói og sat þar
lengst af til ársins 1966, oft oddviti. Ég vann með Þorsteini seinustu
árin, sem hann lifði, og eiginlega stuðlaði hann að því, að ég lenti
í fleiri störfum en ég ætlaði.
— Nú hefur þú Hermann, eins og fram hefur komið, starfað ára-
tugum saman að sveitarstjórnarmálum. Hverju hefur þér nú þótt
ánægjulegast að vinna að á þeim vettvangi, og hvað hefur fallið þér
verst?
— Já, það er rétt, að sveitarstjórnarmál geta bæði verið ánægjuleg
viðfangs og öfugt. Og svo að ég svari þá fyrri lið spurningar þinnar
fyrst, þá hefur mér þótt ánægjulegast að vinna að ýmsum framfara-
málum, sjá þau þokast áfram og komast í höfn. Sem dæmi um þetta
vil ég nefna skólamálin hér í Fljótum. Að sjálfsögðu var hér far-
kennslufyrirkomulag, eins og annars staðar gerðist í sveitum. Þetta
fyrirkomidag hentaði þó verr hér en víða annars staðar vegna þess,
að hér eru veður oft hörð og ófærð að sama skapi, og því erfitt um
heimangöngu. Kennt var í gömlu þinghúsi í Haganesvík og svo á
heimilum. Okkur fannst, sumum, þörf á að breyta þessu fyrirkomu-
lagi og vildum stefna að byggingu heimavistarskóla og þá við Barðs-
laug, því að þar var jarðhiti, bæði til upphitunar á húsum og sund-