Glóðafeykir - 01.11.1973, Qupperneq 37

GLOÐAFEYKIR
37
Séð úr Stifluhólum i Fljótum.
ar. Ég var svo lánsamur að sjá hana í fyrsta og eina skiptið sumarið
áður en henni var sökkt. Mér þótti hiin þá og þykir jafnan síðan ein
hin fegursta sveit, sem ég hef augum litið. Ekki þarf að því að spyrja
að ykkur Fljótamönnum hefur þótt skarð fyrir skildi, er hún fór
undir vatn?
— Já, Stíflan var sérstök perla hvað fegurð áhrærir, og mér er til
efs hvort tilfinnanlegra var: endanleg glötun þeirrar fegurðar eða
fjárhagstjónið, sem lítið sveitarfélag eins og Holtshreppurinn beið
við það, að margar vildisjarðir þurrkuðust út í einu vetfangi, en að
öðrum kreppti svo, að þær hafa ekki borið sitt barr. Að sjálfsögðu
getur oft að því komið, að við þurfum að þræða bil beggja: náttúru-
spjalla og nytsemdar, en ég dreg í efa, að eins og málum háttar í dag,
hefði Stíflunni verið sökkt, en raforkuþörfin leyst eftir öðrum leið-
um.
— Hvað viltu segja okkur af verzlunarmálum ykkar Fljótamanna?
Nú hafa Fljótin, allt fram á síðustu ár að kalla, verið einangruð sveit
og skipti við fjarlægari byggðarlög og verzlunarstaði því torveld.
— Já, það er rétt og þróunin í verzlunarháttum okkar Fljóta-
manna hefur einmitt mótazt af þessari einangrun. Hér hafði verið
útibú frá Gránufélaginu og veitti Edvald Möller því forstöðu og á
undan honum Sigurður Fanndal. Fyrstur rak hér verzlun Einar B.
Guðmundsson, alþingismaður á Hraunum, en hann flutti þaðan