Glóðafeykir - 01.11.1973, Blaðsíða 63

GLOÐAFEY KIR
63
Hvammkoti og víðar á Skaga, Skúlasonar, og konu hans Goðmundu
Sigmundsdóttiir verzlunarstjóra og bónda á Ljótsstöðum á Höfða-
strönd, Pálssonar hreppstjóra og bónda í Viðvík, Jónssonar, og konu
hans Margrétar Þorláksdóttur bónda að
Vöglum á Þelamörk, Þorlákssonar bónda
og dbrm. að Skriðu í Hijrgárdal.
Páll var yngstur fjögurra systkina, er ól-
ust upp með foreldrum sínum unz faðir
þeirra dó árið 1901, er Páll var tæplega 8
ára gamall. Sundraðist þá heimilið. Fylgdi
Páll móður sinni eftir og fyrst í Grafarós,
síðan voru þau lengi til heimilis í Hofsósi
og Gröf á Höfðastrijnd og víðar. Fylgdust
þau jafnan að, mæðginin, og loks til Sauð-
árkróks, þar sem heimili Páls stóð æ síðan;
þar lézt Goðmunda háöldruð árið 1949.
Páll stundaði sjóinn frá 16 ára aldri, bæði á Skagafirði og Eyja-
firði, m. a. frá Dalvík um skeið. Skömmu eftir að til Sauðárkróks
kom hvarf hann frá sjómennsku, stundaði þá um hríð bifreiða-
akstur, dráttarvélavinnu o. fl.; bilaðist í baki er hann vann við hafn-
argerð 1933, og þoldi eigi áreynsluvinnu eftir það. Var um skeið
gæzlumaður við frystivélar, hafði á hendi umsjón samkomuhússins
Bifrastar og sá um veitingasölu þar, tók að sér brúarvörzlu o. fl. Er
reistur var á Sauðárkróki nýr barnaskóli 1947, gerðist Páll húsvörð-
ur skólans og gegndi því starfi til 1959, er hann þraut heilsu og þrek,
þótt fótavist hefði lengstum.
Arið 1927 kvæntist Páll Pdlinu Bergsdóttur, alsystur Sigvalda
Bergssonar, sjá þátt um hann í 12. hefti Glóðafeykis 1971, bls. 64.
5 voru börn þeirra hjóna: Ingibjörg, húsfreyja í Reykjavík; Sigtrygg-
ur, rafvirki, lézt 1964 (sjá 13. hefti Glóðafeykis 1972, bls. 66); Sig-
mundur, húsasmiður á Sauðárkróki; Jóhanna, húsfreyja í Keflavík
suður; Bragi, húsasmiður í Keflavík.
Páll var gildur maður á vöxt og myndarlegur hvar sem á var litið.
Hann var vel greindur, prriður maður að allri gerð, ljúfur og glaður
í viðmóti, viðkvæmur og hlýr í geði, stilltur vel og skipti sjaldan
skapi. Hann var vintryggur og mikill trúleiksmaður, átti sér engan
óvildarmann, enda drengur hinn bezti og hvers manns hugljúfi.
Páll Þorgrimsson