Málfregnir - 01.07.1990, Blaðsíða 3

hægt og skýrt er fram borið. En mál sem
þeir fá hvorki að heyra né sjá læra þeir
auðvitað aldrei. Ef við beittum íslensku
meira en nú tíðkast myndi afstaðan til
hennar breytast. Ég hefi áður haldið því
fram að íslendingar ættu aldrei að sleppa
raunhæfu tækifæri á norrænum vettvangi
til að nota íslensku. Tækifærin bjóðast
ekki oft, en þau bjóðast þó fleiri en við
notum.
Námskeið í íslensku
Þar sem íslendingar fengu í fyrra aðild
að framkvæmdanefnd Norrænnar mál-
stöðvar var ákveðið í vetur að halda
vorfund nefndarinnar 1990 í Reykjavík.
Jafnframt varð samkomulag um að efna
til nokkurra daga íslenskunámskeiðs
fyrir fundarmenn, áður en fundur hæfist.
Hann var haldinn í Norræna húsinu
sunnudaginn 27. inaí sl.
Námskeiðið sóttu 12 manns, frá Dan-
mörku, Finnlandi, Noregi og Svíþjóð.
Þátttakan var að mestu miðuð við fram-
kvæmdanefndina, hina svo nefndu „nor-
rænu ritara“ hjá málnefndunum (sem
einnig sitja fundi framkvæmdanefndar)
og starfsfólk Norrænnar málstöðvar,
sem kostaði ferðir flestra þátttakenda.
Margir fengu leyfi á fullum launum til að
sækja námskeiðið. Allt var þetta full-
orðið fólk, á aldrinum 35-65 ára, þar á
meðal prófessorar í norrænum málum.
Þetta fimm daga námskeið var því harla
óvenjulegt og raunar einstakt. Allir
lögðu sig fram af miklum áhuga, bæði
kennari og nemendur.
Kennt var alla morgna, fjóra tíma á
dag, frá 22. maí til 26. maí. Aðalkennari
var Halldór Ármann Sigurðsson dósent.
Islensk málnefnd bar kostnað af
kennslu, kynnisferðum og öðrum mót-
tökum og naut til þess sérstaks stuðn-
ings menntamálaráðuneytisins og Há-
skóla íslands, sem lagði til húsnæði.
Stofnun Sigurðar Nordals var með í
ráðum við skipulag, en íslensk málstöð
undirbjó námskeiðið og hafði umsjón
með því.
Samvinna til fyrirmyndar
Námskeiðið var haldið á vegum íslenskrar
málnefndar, sem bar ábyrgð á því. En
gleymum því ekki að upptökin komu að
utan. Einhugur ríkti um þetta námskeið.
Það var ávöxtur af starfsemi Norrænnar
málstöðvar og samstarfi norrænu mál-
nefndanna. Það var staðfesting á því, að
með aðild Islendinga að framkvæmda-
nefnd Norrænnar málstöðvar verða þátta-
skil í sögu hennar og hins norræna
málræktarsamstarfs.
Ekki ber að skilja þetta svo, að nú sé
íslenska allt í einu orðin gjaldgengt sam-
skiptamál á öllum norrænum mann-
fundum eins og danska, norska og
sænska. Því fer fjarri, og það stóð ekki
heldur til. Eigi að síður hefir mikið
áunnist. Nú hefir verið viðurkennt í
verki að samskiptanna vegna sé íslensk
tunga þess virði að reynt sé að skilja
hana. Fulltrúi íslands í framkvæmda-
nefnd Norrænnar málstöðvar gæti m.a.s.
leyft sér að bregða henni fyrir sig á
fundum nefndarinnar án þess að það
yrði misvirt. Fyrir nokkrum árum töldu
hvorki íslendingar né aðrir að þeir ættu
einu sinni erindi í framkvæmdanefnd!
Nú hefir verið stigið mikilvægt skref til
móts við okkur íslendinga, og fyrir það
erum við þakklátir. Gagnkvœmur skiln-
ingur er markið sem við viljum stefna að
í norrænni samvinnu. Það vita forystu-
menn í samstarfi norrænu málnefndanna
og hafa nú sýnt okkur það.
Meiri íslenskufræðsla
Sem fyrr segir er það ekki tilviljun að
íslenskunámskeið er haldið fyrir norrænt
málræktarfólk í Reykjavík vikuna áður
en framkvæmdanefnd Norrænnar mál-
stöðvar kemur saman til fundar á íslandi
í fyrsta sinn. Auðvitað er samband þarna
á milli. Dæmið staðfestir réttmæti þess
3