Skagfirðingabók - 01.01.1984, Page 114

PÁFABRÉF TIL HÓLABISKUPA
eftir JÓN MARGEIRSSON
/
Inngangur
Leiðin milli Skagafjarðar og Rómaborgar var tíðfarnari á mið-
öldum en nú á dögum. Síðustu aldirnar hafa Skagfirðingar ekki
átt neinum erindum að gegna þar í borg. Siðbótarhreyfingu
Lúthers fylgdi sú breyting fyrir Islendinga, að menn hættu að
endurnýja sál sína og bæta fyrir brot sín með því að takast á
hendur langt og strangt ferðalag til Rómar.
Hinn andlegi faðir Skagfirðinga á miðöldum var páfinn, og
hann sat lengstum í Róm. Samkvæmt ríkjandi kenningu, ka-
þólskri, var hann staðgengill Krists, sem var konungur jarðar-
innar. Þessi konungur hafði, samkvæmt kenningunni, falið
postula sínum, Pétri, að stjórna ríki sínu, og Pétur hafði verið
fyrsti biskupinn í Róm — vel að merkja samkvæmt kenning-
unni. Rómabiskupar, sem síðar var farið að kalla páfa, erfðu
umboð Péturs postula til að stjórna veröldinni, og þetta tóku
þeir alvarlega. Er fram liðu stundir kröfðust þeir þess, að þeir
yrðu viðurkenndir sem einvaldar yfir allri kristni og raunar yfir
gervallri veröldinni.
Páfanum bar sem umboðsmanni Krists konungs — samanber
orð hans: „Allt vald er mér gefið á himni og jörðu“ — að líta
eftir því, að allir, sem skírðir voru til nafns föðurins, sonarins
og hins heilaga anda, lifðu samkvæmt hinum kristnu boðorðum
og helzt að skila mönnum yfir í eilífðina á þann hátt, að þeir
112