Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1968, Side 176

174
MÚLAÞIN G
ólíklegt að nafnið á Ólöfu Arngrímsdóttur konu Hermanus
kunni að vera komið úr þeirri ætt, sem var útbreidd og fjöl-
menn. Það kemur þá varla til mála að Ólöf hafi verið neitt í
Firði.
Hermanni og Ólöfu fæddist dóttir í Dölum 1774, að nafni
Ingunn. (1 manntalinu 1816 er hún nefnd Ingibjörg). Árin
1775—1777 er óvíst hvort Hermann hefur verið i Dölum eða
á Krossi í Mjóafirði. En á þessum árum hefur hann yfirgefið
Ólöfu eða hún hefur farið frá honum. Þau hafa þá slitið sam-
búð sinni, og Hermann sótti um skilnað að lögum. Ekki er
kunnugt hvers vegna svo endasleppur varð hjúskapur þeirra
Hermanns og Ólafar. Á árunum 1777—1780 bjó Hermann á
Krossi í tvíbýli móti Jóni Jakobssyni frá Brekku. Dóttur átti
Jón, sem Þóra hét. Árið 1778 fæddist henni dóttir sem Her-
mann átti með henni, og var það barn talið hórgetið. Þá hefur
Hermann ekki verið búinn að fá lagaskilnað við Ólöfu. Voru
þau Hermann og Þóra dæmd í stórsektir. Dóttir þeirra hét
Ingibjörg. Aftur eignaðist Þóra barn 1780. Var það drengur
og talinn frilluborinn sonur Hermanns. Drengurinn var skírð-
ur Hermann. Þá hefur skilnaður Hermanns verið fenginn. I
þætti mínum lét ég í ljós undrun yfir því að Hermann skyldi
ekki giftast Þóru, en nú, þegar upplýsingar eru fyrir hendi
um iað Þóra dó úr holdsveiki 1. júní 1788, liggur í augum
uppi hvernig á því hefur staðið. Um það leyti sem Þóra eign-
aðist síðara barnið hefur holdsveikin verið komin í ljós. Þess:
veiki olli ótta hjá fólki, og þarf engan að undra þótt Her-
mann yfirgæfi heimilið á Krossi, enda er hann talinn búa i
Sandvík 1780—1783. Þessi veikindi á Þóru hafa komið eins
og re:ðarslag yfir alla sem voru henni nákomnír Lifsreyndum
mönnum með sæmilega mannþekkingu skilst vænianiega hvi-
líkt áfall þessi sjúkdómur Þóru hefur verið fyrir Hermann. I
Sandvík er Hermann laus, en varla liðugur þar sem hann
hefur nú fyrir þremur börnum að sjá. Varla hafa börn Þoru
verið hjá henni eftir að vitað var um sjúkdóm hennar. I
öngum sínum og hörmum leitar Hermann afþreyingar við að
yrkja rímur af „Trianon og Floridabel“ sem hann auðvitað