Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1990, Side 131

MÚLAÞING
129
Ellefsens til símans. Og hún sýnir einnig hvernig menn báru sig að þá
og lengi síðan ef stórbilanir urðu. Það varð hreinlega að safna liði, því
síminn hafði óvíða föstum vinnuflokkum á að skipa þegar slík óhöpp
áttu sér stað.
Náttúruhamfarir
Leiðin milli Fjarðar og Brekku getur verið stórlega varasöm vegna
snjóflóða þegar svo ber undir. í aftökum náðu snjóflóð þar yfir mjög
stór svæði og fékk símalínan þá oft að kenna á því. Einkum vildi tjónið
verða mikið fyrstu árin. Eá voru notaðir tveir vírar og gildari en síðar
varð. Fyrir bragðið slitnaði línan seinna og braut niður staurana, langt
út fyrir endimörk sjálfra snjóflóðanna, svo sterk var hún.
Langsamlega þrálátastar voru bilanirnar uppi á Króardalnum, eink-
um fyrstu árin því þar voru snjóflóðin tíðust, veður hörð og ærin ísing
líka. En fljótlega kom jarðsími yfir skarðið, til dæmis sjö hundruð og
fimmtíu metrar 1911. Og seinast náði jarðsíminn svo gott sem fram
úr Króardalnum.
Það var enginn barnaleikur að komast upp til viðgerða, hvort heldur
frá Firði eða Fjarðarseli í Seyðisfirði, svo hátt sem Króardalsskarðið
liggur og bratt upp að fara. Allar tilfæringar vegna viðgerða þurfti að
bera á bakinu og einatt er snjóþungt þarna á vetrum. En allan tímann
sem símalína þessi var í notkun hygg ég þó að gert hafi verið við bilanir
nokkurn veginn jafnóðum.
Það var síðari hluta vetrar 1912 að þeir atburðir urðu í Mjóafirði
sem kalla mátti náttúruhamfarir og komu heldur betur við talsímalín-
una á milli Fjarðar og Brekku. Þá hljóp fram snjóflóð í svonefndum
Víkum, sem eru á milli býlanna Skóga og Hesteyrar. Kom það ofan
úr efstu eggjum og féll allt í sjó fram. Olli það flóðbylgju sem barst
suður yfir fjörð og gerði usla á hvalveiðistöðinni á Asknesi. Ætlaði allt
um koll að keyra við bryggjuna og meðfram ströndinni.
Af símalínunni er það að segja að sextíu staurar brotnuðu og bárust
fram á fjörð ásamt þráðarslitrunum. Kemur þetta meðal annars fram
í bréfi hreppsnefndarinnar til Stjórnarráðsins, dagsett 5. júní 1912. Þar
er þess og getið að 1910 hafi brotnað átta staurar á þessum slóðum og
að fullir fjórir kílómetrar séu í hættu „fyrir meiri og minni skemmdum
af snjóflóðum annan og þriðja hvern vetur ef ekki oftar“.
í þessu bréfi er beðið um leyfi til að endurnýja línuna með einum
þræði, enda megi þá hafa helmingi lengra á milli staura og því auðveld-