Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.09.2013, Blaðsíða 25
og sr. Jón benda á og er hin bjargfasta trú og traust á „náðarfaðm“ Guðs þar
sem er að finna ljós, frelsi, yl, lækningu, huggun og skjól „í lífsins hretum“.
Skín, Guðdóms sól, á hugarhimni mínum,
sem hjúpar allt í kœrleiksgeislum þínum.
Þú, Drottinn Jesús, lífsins Ijósið bjarta,
ó, lýs nú mínu trúarveika hjarta.
Þú varst mér það, sem vatn er þyrstum manni,
þú varst mitt frelsi’ í dimmum fangaranni
og vœngjalyfting vona barni lágu
og vorsól ylrík triíarblómi smáu.
Þú ert það lyf, sem lífiins grœðir sárin,
sú Ijúfa mund, sem harma þerrar tárin,
minn hugarstyrkur, hjartans meginmáttur
og minnar sálar hreini andardráttur.
I lífsins hretum Jykur flest í skjólin,
og fnznda og vina myrkvast karleikssólin.
Þú, Drottinn Jesús, hrelldum huga mínum
átt hlífð og skjól í náðarfaðmi þínum.
Þú vegur eins hinn vesala og smáa
og virðir jafnt þeim auðuga og háa,
þú telur ei í tugum sljórra manna,
þín tala er eitt á hjörtum þúsundanna.
Ef einhver þig ei ennþá fundið hefur,
sem öllum Ijós í dauðans myrkrum gefur,
ó, veit þá áheyrn veikum btznum mínum,
og vísa þeim að náðarfaðmi þínum.
í síðari sálminum, sem flokkast með öðrum sálmum sem hafa fallvalt-
leika lífsins, upprisuna og eilífa lífið að yrkisefni, talar kona sem horfist í
augu við dauðann. Hún gerir sér grein fyrir því að hennar tími er að renna
út og biður Guð sinn um að taka við sér þegar jarðvistinni lýkur.
23