Félagsbréf - 01.05.1960, Blaðsíða 25

FÉLAGSBRÉF
23
bókarinnar fjallar um, þar sem myrknættið leikur hlutverk Fáfnis í goð'-
sögninni og dagurinn hlutverk Sigurðar, og eins og Sigurður bar af ormiu-
um í sögunni, eins trúir skáldið því, að dagurinn beri sigur af myrknættir.u
í heimi vorum.
Fg hef þá farið nokkrum orðum um þá tvo flokka yrkisefna bókarinnar,
sem ég nefndi fyrst og eru nátengdir innbyrðis. Eftir er að líta á önnur
kvæði hennar þ.e.a.s. hin ýmsu kvæði, sem annað hvort eru náttúru-lýrikk
eða lýsa persónulegum viðhorfum til lífsins, en eru ekki eins nátengd nú-
tímanum og þau, sem ég var að tala urn, þótt sum séu beggja blands að
þessu leyti, svo sem kvæðið I Eyvindarkofaveri, lengsta og viðamesta kvæði
Snorra fram til þessa, rammlega smíðað, hlaðið orðgnótt og hugsun. Það cf
í tengslum við lokakvæði fyrri bókarinnar, Það kallar þrá, að því leyti, að
það er ný staðfesting þeirrar vissu að „frelsið er falið þar/sem fólkið berst—“
því er neitað í kvæðinu, að raunverulegt líf, raunverulegt frelsi sé að!
finna annars staðar en þar, sem barizt er „í trú á sigur sannleiks og réttar“.
Um þetta eina kvæði mætti tala langt mál, eti hér gefst því miður ekki
tími til að ræða það nánar.
í nokkrum kvæðum Snorra, sem hér eiga lieima, keniur fram viðhorf
til tímanS, sem ég veit ekki til, að gæti annars staðar í íslenzkum skáldskap.
Eins og vér vitum hefur margt verið hugsað um fyrirbærið tími, og hið
merkilegasta af Jtví er vafalaust það, sem eðlisfræðingar halda fram um
afstæði hans. En ýmis skáld hafa einnig sérstæðar hugmyndir um tímann,
nægir í því sambandi að benda á T. S. Eliot. Viðhorf hans kemur m.a. frarn
i upphafi verksins Four Quartets, þar sem segir, að ef til vill mætist allur
tími, sá horfni og sá ókomni, í augnablikinu, sem er að líða. 1 ætt við þetta
er viðhorf Snorra. Lítum á ljóðlínur, sem koma málinu við:
Við göngum í dimmu við litföl log
í Ijósi sem geymir um eilífð hvað
sem er, og bíður. Fuglinn sem flaug
framhjá er enn á sama stað.
(Mig dreymir við hrunið heiðarsel)
og:
niður með ánni flögrar tjaldur lieim
í’ ljána, finnur lítinn dreng í túni
í Ijósi horfins sumars. .. .
(Sumarkvöld)