Félagsbréf - 01.05.1960, Blaðsíða 43

Í'ÉLAGSBRÉF
41
Hvergi við himintjöld
heiðstjarna kvikar.
Máninn með skarðan skjöld
við skýrönd blikar.
Rauð blöðin rökkurþeyr
af rósum strýkur.
Klukkunnar dynur deyr,
og degi lýkur
Un við þín óskamál
og arinhlýju.
Hlj óðnaða söngva um sál
lál svífa að nýju.
Vettugi virða skal
hvorl vonin svíkur.
Kvöldskuggar drúpa um dal.
og degi lýkur.
Ljós dvín á kolu-kveik.
Kulnar nú óðum
flöktandi birta bleik
í brunnum glóðum.
Hlýtt er þitt hvílurúm;
þinn harmur víkur
djúpt inní draumlaust húm,
og degi lýkur.
(Þýð. Helga Hálfdanarsonar).
^ iðlag jiess bergmálar langa stund í göngum eyrans, er það hefur einu sinni
hljóniað jiar. Einhver yðar mun eflaust fiska upp fyrstu ljóðlínurnar í
hinu litríka ígulkeri Keats, Gríska skrautkerinu, sökum þess að a.llt frá
!'V1' hánn heyrði |>að í fyrsta skipti á harnsaldri hefur |)að haldið ofur-
hfilli eind af huga hans hreyfingarlausri:
Þú þagnarinnar fálát fósturmær!
Þú festarbrúður kyrrðartímans hljóð