Félagsbréf - 01.10.1964, Blaðsíða 14

Félagsbréf - 01.10.1964, Blaðsíða 14
ari og dreymdi stóra drauma um fram- tíð og hlutverk íslenzku þjóðarinnar. Hann lifði sjálfur á tímum fátæktar og umkomuleysis íslendinga. En þrátt fyrir það sá hann fyrir, að íslending- ar myndu læra að hagnýta sér öll auð- æfi lands og sjávar. í AldamótaljóSum kemst hann svo að orði: Of lengi í örbirgð stóð, einangruð, stjórnlaus þjóð, kúguð og köld. Einokun opni hramm, iðnaður, verzlun, fram! Fram! Temdu fossins gamm, framfara öld! Hann íesti kaup á Þjórsárfossum og stofnaði Titanfélagið í Noregi og lét norska verkfræðinga reikna út vatns- magn fossanna og hagnýtingu þeirra til rafmagns. Hann sá í anda iðnað rísa og var vel á veg kominn að hrinda þessu í framkvæmd. Titanfélagið var stofnað 1914 og var hlutafé margar milljónir króna. Árið 1951 keypti ís- lenzka ríkisstjórnin íslenzku hlutabréf- in fyrir vægt verð og var þessi ráð- stöfun ágæt, því að nú er hægt að beizla Þjórsárfossa og mun þess ekki verða langt að bíða, unz vatnsafl þeirra verður hagnýtt. Einari var mjög annt um íslenzka tungu. Hann segir í IslandsljóSum: Ég ann þínum mætti í orði ]>ungu, ég ann þínum leik i liálfum svörum, grætandi mal á grátins tungu, gleðimál í Ijúfum kjörum. Ég elska þig, málið undurfríða, og undrtyndi krýp að lindum þínum. Ég hlýði á óminn bitra, ldíða, brimhljóð af sálaröldum mínum. Mig dreymdi eitt sinn í dagsins blíðu, þú drottning allra heimsins tungna, ég heyrði þig af fólki fríðu, frjálsu og upplitsdjörfu sungna. Hann kemst svo að orði í Snorraminni: — Ódýr strengur aldrei sleginn, úð ei blandin lágrii kennd, málsins glóð í minni (brennd, máttur orðs og hugar veginn. Þetta gæti eins vel átt við hann sjálfan, því að í skáldskap hans er ekki ein lína, þar sem tilfinningin er blandin lágri kennd. í kvæðinu um Egil Skallagrímsson kemst Einar svo að orði um uppruna íslenzkrar tungu: — Og málið var byggt í brimslegnum grjótum, við ldáhimins dýrð, undir málmfellsins rótum. Þess orð féllu ýmist sem hamarshögg eða hvinu sem eggjar, bitur og snögg, — eða þau liðu se.m lagar vogar, lyftust til himins með dragandi ómi, eða hrundu svo tær eins og drjúpandi döggi en dýr eins og gullsins logar. I Stefjahreimi segir hann um hljóm- tak tungunnar: — ég lifi í því minn ævidag og dey við auðs þess djúpu brunna. Einar unni hinni fornu braglist ls- lendinga og kunni alla bragarhætti, enda orti hann Ólafsrímu Grœnlendings 10 FÉLAGSBRÉF
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Félagsbréf

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Félagsbréf
https://timarit.is/publication/1060

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.