RM: Ritlist og myndlist - 01.03.1948, Qupperneq 8

RM
föðurarf okkar, og er það hálfu
meira fé en það, er ég hef í förum.
Hreiðar svarar: Þá er lítið vit
mitt, segir hann, ef ég tek þenna
fjárskakka til þess að gefa mig
svo upp sjálfan og láta þína um-
sjá, og mun þá liver maður draga
af mér fé okkar, alls ég kann engin
forræði, þau er nýt eru, og er þér
þá eigi betra hlut í að eiga, ef
ég ber á mönnum eða geri aðra
óvísu, þeir er um fé mitt sitja að
lokka af mér, en eftir það sé ég
barður eða meiddur fyrir mínar
tilgerðir, enda er það sannast í,
að þér mun torsótt að halda mér
eftir, er ég vil fara.
Vera kann það, segir Þórðu'r, en
get ekki þá um ferð þína fyrir
öðrum mönnum.
Því hét hann.
Og er þeir bræður eru skildir,
þá segir Hreiðar hverjum, er heyra
vill, að hann ætlar utan að fara
með bróður sínum. Og firna allir
Þórð um, ef hann flytur utan
afglapa.
Og er þeir eru búnir, sigla þeir
í haf og verða vel reiðfara, koma
við Björgvin. Og þegar spyr Þórð-
ur eftir konungi, og var honum
sagt, að konungur var í bænum
og liafði skömmu áður komið og
vildi eigi láta kæja sig samdægurs,
þóttist þurfa livíldar, er liann var
nýkominn.
Brátt litu menn Hreiðar, að
hann var afbragð annarra manua.
HREIÐARS ÞÁTTUR HEIMSKA
Hann mikill og Ijótur, ómállatur
við þá, er hann hitti.
Og snemma um morguninn, áður
menn væri vaknaðir, stendur
Hreiðar upp og kallar: Vaki þú,
bróðir, fátt veit sá, er sefur. Ég
veit tíðindi og heyrði ég áðan læti
kynleg.
Hverju var líkast? segir Þórður.
Sem yfir kvikindum, segir
Hreiðar, og þaut við mjög, en
aldrei veit ég, hvað látum var.
Lát eigi svo undarlega, segir
Þórður, það mun verið hafa horn-
blástur.
Hvað skal það tákna? segir
Hreiðar.
Þórður svarar: Blásið er jafnan
til móts eða skipdráttar.
Hvað táknar mótið? segir Hreið-
ar.
Þar eru dæmd vandamál jafnan,
segir Þórður, og slíkt talað, sem
konungur þykist þurfa, að fyrir
alþýðu sé upp borið.
Hvort mun konungur nú á mót-
inu? segir Hreiðar.
Það ætla ég víst, segir Þórður.
Þangað verð ég þá að fara, segir
Hreiðar, því að ég vildi þar koma
fyrst, er ég sæi sem flesta menn
í senn.
Þá skýtur í tvö horn með okkur,
segir Þórður, mér þætti því betur,
er þú kæmir þar síður, er fjöl-
mennt væri, og vil ég hvergi fara.
Ekki tjáir slíkt að mæla, segir
Hreiðar, fara skulum við báðir.
6