Bjartur og frú Emilía: tímarit um bókmenntir og leiklist - 01.07.1991, Síða 11

kennarar, bara bamavinir. Maður ber ábyrgð á sjálfum sér,
það er kappnóg. Maður ber ekki ábyrgð á öðrum.
Þ: Glottið er nauðsynlegt. Það eru margir krampar í vitundinni,
einn er hlátur, annar grátur.
M: Því fjær sem maður stendur viðfangsefninu þeim mun betur
sér maðvu: yfir það og hættir að ergja sig yfir smáatriðunum.
Sá sem horfir á heiminn úr geimfjarska sér náttúrlega
mauraþúfu. AUt gerist á ógnarhraða og er frekar hlálegt, allt
saman. Hins vegar verður að stilla sig inn á að upplifa innan
frá líka.
H: Em táknin orðin útjöskuð og merkingarsnauð í auglýsinga-
heimi okkar? Duga þau ekki lengur til að tjá einlægni?
M: Nei, við emm komin yfir þetta. Við getum aftur notað
útjaskaðafrasa. Maðurgeturorðiðsitteigiðdægurlag. Frelsið
er fengið, maður þarf ekki að láta fælnina stjóma sér.
Tímarit um bókmenntir og leiklist
11