Bjartur og frú Emilía: tímarit um bókmenntir og leiklist - 01.07.1991, Qupperneq 17

að hægt væri að koma við það. Charlie ýtti á eftir mér.
„Þú sást hana síðastur..."
„Ég var uppi á brúnni. Ég sá hana hlaupa meðfram síkinu."
„Þú sást hana..."
„Ég sá hana ekki þegar hún datt út í." Charlie setti
skrúflykilinn aftur í kassann. Hann gerði sig líklegan til þess að
skríða aftur undir bílinn, þannig gaf hann til kynna að samtalinu
væri lokið. Ég var enn að reyna að ákveða hvert ég ætti að fara.
Áður en Charlie hvarf undir bílinn sagði hann: „Synd, voðaleg
synd."
Ég gekk af stað til vinstri því að þannig sneri ég. Ég gekk
eftir nokkrum götum milli limgerða og heitra, kyrrstæðra bfla. í
öllum götunum var sama lyktin af matseld. Ég heyrði sömu
útvarpsdagskrána út um opna gluggana. Ég sá hunda og ketti en
mjög fátt fólk og aðeins í fjarska. Ég fór úr jakkanum og lagði hann
yfir handlegginn. Mig langaði til að vera nærri trjám og vatni. Það
eru engir garðar í þessum hluta Limdúna, aðeins bflastæði. Og
síkið, brúna síkið sem liggur milli verksmiðjanna framhjá
brotajámshaugnum, síkið sem Jane litla drukknaði í. Ég gekk til
bókasafnsins. Ég vissi að það væri lokað, mér finnst hvort sem er
betra að sitja á tröppunum fyrir framan safnið. Ég sat þarog sólin
slæddi burt skuggann. Heitur vindur blés niður götuna. Hann
hrærði upp í draslinu í kringum fætuma á mér. Ég fylgdist með
síðu úr dagblaði sem fauk eftir miðri götunni, rifrildi af Daily Mirror.
Það stöðvaðist og ég gat lesið hluta af fyrirsögninni ... „MAÐUR
SEM"... Það var enginn á ferli. Ég heyrði glamrið í ísbílnum hinum
megin við homið og ég áttaði mig á því að ég var þyrstur. Hann
spilaði eitthvað úr píanósónötu eftir Mozart. Skyndilega þagnaði
hann í miðjum tóni, eins og einhver hefði sparkað í tækið. Ég
hraðaði mér upp götuna, en þegar ég kom fyrir hornið var hann
horfinn. Augnabliki síðar heyrði ég aftur til hans, það var eins og
hljóðin bærust langt að.
Ég sá engan á leiðinni til baka. Charlie var farinn inn og
bfllinn sem hann hafði verið að vinna í var þar ekki lengur. Ég
Tímarit um bókmenntir og leiklist
17