Morgunblaðið - 22.10.2015, Side 68

68 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 22. OKTÓBER 2015
Elsku pabbi.
Nú þegar leiðir skilur, í bili
allavega, þá fara um hugann
margar, margar minningar um
þig og hluti sem við gerðum
saman.
Allar eru þær þó af sama
meiði, þ.e. hversu góður og
hjartahlýr maður þú varst. Þú
hafðir yndi af því að vera með
börnunum þínum og gera eitt-
hvað, t.d. veiða.
Já, það voru ófáar ferðirnar
sem farnar voru inn að á að
veiða, aflinn var misjafn en
samverustundirnar voru
skemmtilegar.
Einnig er mér minnisstæður
sá dagur er þú fluttir litla sum-
arbústaðinn sem þú byggðir út
í hvammana við Rangá. Ég
man eins og gerst hafi í gær
hversu ánægður þú varst og í
þessum bústað áttum við fjöl-
skyldan eftir að eiga margar
góðar stundir saman og leika
okkur þar í kring.
Talandi um sumarbústaðinn
góða sem þú byggðir þá má nú
ekki gleyma húsinu sem þú
byggðir í Faxatröðinni af mikl-
um dugnaði og elju. Það hús
hlóðst þú að mestu leyti sjálfur
með hjálp góðra manna, enda
varstu hagleiksmaður mikill og
áttum við margar góðar stundir
þar.
Það eru forréttindi að hafa
fengið að eiga þig fyrir pabba
svo góðhjartaðan og ég man
sem lítill pjakkur hversu nota-
legt var að kúra hjá þér og
hlusta á skemmtilegar sögur.
Já, þær voru einstaklega
skemmtilegar og margar frum-
samdar af þér og hef ég reynt
af fremsta megni að gleðja mín
börn með svona kvöldsögum,
Gunnar Bergmann
Axelsson
✝ Gunnar Berg-mann Axelsson
fæddist í Reykjavík
23. apríl 1936.
Hann andaðist á
Landspítalanum
við Hringbraut 21.
september 2015.
Foreldrar Gunnars
voru Anna Guð-
mundsdóttir og Ax-
el Vendel Guð-
mundsson. Útför
hans fór fram frá Egilsstaða-
kirkju 29. september 2015.
munandi hversu
gaman mér fannst
þetta sjálfum þeg-
ar ég var lítill.
Einnig veit ég
að barnabörnin þín
sem þér þótti svo
ákaflega vænt um
hafa notið góðs af
því hversu góður
sögumaður þú
varst og fannst
þeim fátt skemmti-
legra en að hitta afa sinn og
heyra hjá honum sögu og
kannski fá súkkulaðibita eða
eitthvert annað góðgæti.
Katrín Dögg, Karen Sif og
Björn Gunnar eiga margar góð-
ar minningar um afa sinn.
Elsku pabbi, ég er afar
ánægður fyrir hönd litla stráks-
ins míns að hann skuli bera
nafn þitt.
Því miður náði hann ekki að
kynnast þér mikið en þó máttu
vita að ég mun leggja mig fram
um að hann fái að kynnast því
hversu góður maður þú varst,
enda hélstu mikið upp á hann
nafna þinn sem og að sjálf-
sögðu öll hin barnabörnin og
barnabarnabörnin.
Kveðjustundin er erfið,
pabbi minn. Þó veit ég að þú
ert á góðum stað og vel hefur
verið tekið á móti þér. Ég veit
að Axel afi, Anna amma og litli
bróðir hafa tekið vel á móti þér.
Elsku pabbi minn og afi,
hvíldu í friði. Guð blessi þig og
varðveiti.
Kveðja,
Axel Kristinn Gunnarsson,
Sandra Björk Björnsdóttir,
Katrín Dögg Axelsdóttir,
Karen Sif Axelsdóttir
og litli nafni þinn, Björn
Gunnar Axelsson.
Elsku afi. Ég er svo innilega
þakklát fyrir að eiga svona
margar góðar minningar um
þig, elsku afi minn. Ég var svo
heppin að fá að eyða svo mikl-
um tíma með þér og ömmu
þegar ég var barn.
Efst í huga mér eru ótal
minningar frá ferðum okkar
niður í hvammana í Rangá, þar
sem þið amma höfðuð gert ykk-
ur lítinn sumarbústað. Þessar
ferðir okkar elskaði ég og þú
kenndir mér svo margt. Þú
kenndir mér hvernig ég ætti að
kasta með veiðistöng og hvern-
ig ég ætti að veiða, en til þess
að vera alveg viss um að ég
myndi ekki meiða mig á öngl-
inum settirðu penna í stað öng-
ulsins á meðan ég var að æfa
mig.
Þú varst mikill dýravinur og
öll dýr hændust að þér. Á ferð-
um okkar niður í hvamma
komu yfirleitt allir heimilis-
hundarnir á Rangá 2 hlaupandi
á eftir bílnum og eltu okkur og
þú varst alltaf tilbúinn með ein-
hvern góðan bita handa þeim.
Þegar ég var svo aðeins eldri
kenndirðu mér að keyra og ég
fékk að þeytast um túnin á gulu
lödunni sem hverfur seint úr
minni.
Það voru sko aldrei leiðinleg-
ir dagar að vera í pössun hjá
ykkur ömmu, þú gast alltaf
fundið upp á einhverju til að
gera.
Ég man hvað mér fannst
notalegt að skríða upp í rúm til
þín á daginn þegar þú tókst þér
miðdegisblund og þú sagðir
mér þá sögur af því þegar þú
varst strákur í sveit eða sögur
af mömmu og bræðrum hennar
og prakkarastrikum sem þau
höfðu gert sem krakkar.
Það var í algjöru uppáhaldi
hjá mér að koma til ykkar
ömmu og fá kringlur og kakó
og einnig elskaði ég að fá harð-
fisk sem afi hafði smurt, því ef
einhver annar reyndi að smyrja
fyrir mig harðfiskinn var hann
bara ónýtur og ekki hægt að
borða hann.
Hvíldu í friði, elsku afi, þín
er sárt saknað en ég veit að þér
líður vel núna. Ég er viss um
að þú situr einhvers staðar á
árbakka með veiðistöngina og
blístrar fallegan lagstúf.
Kveðja,
Jarþrúður Hólmdís
Júlíusdóttir.
Ég ætlaði varla að trúa því
þegar mamma sagði mér að
elsku afi minn hefði fallið frá
eftir áralanga veikindabaráttu.
Þar sem við bjuggum í Reykja-
vík en afi og amma fyrir austan
hittum við þau ekki næstum
eins oft og við vildum, en þegar
við hittumst var tíminn nýttur
og stundirnar æðislegar. Laug-
ardagskvöldin voru alltaf heilög
hjá okkur, þá voru lottókvöld
og afi fyrir löngu búinn að
kaupa tíu raðir með jóker. Ég
mun ævinlega vera þakklát fyr-
ir að hafa náð að kveðja afa á
spítalanum í Reykjavík daginn
sem hann fór.
Ég veit að þér líður betur
núna og það er það sem skiptir
máli. Við munum hittast aftur,
að eilífu ég lofa.
Kveðja,
Karen Sif Axelsdóttir.
Elsku langafi, við eigum eftir
að sakna þín mjög mikið, það
var svo gaman þegar þú varst
að búa til skutlur, flugvélar og
báta úr blöðum. Við elskum
þig.
Megi gæfan þig geyma,
megi Guð þér færa sigurlag.
Megi sól lýsa þína leið,
megi ljós þitt skína sérhvern dag.
Og bænar bið ég þér,
að ávallt geymi þig
Guð í hendi sér.
(Þýð. Bjarni Stefán Konráðsson)
Kveðja,
Heiðar Árni Ægisson og
Sæbjört Vala Ægisdóttir.
HINSTA KVEÐJA
Í litbrigðum haustsins lagðirðu
upp í hinstu för
ljós þér frá himni sendu hlýju og
föðurþel
laus frá líkama þjáðum leiftur í
ljóssins för
á kveðjustund bið þér bata í bæn
almættinu fel.
Jóna Óskarsdóttir.
Sumir hverfa fljótt úr heimi hér
skrítið stundum hvernig lífið er,
eftir sitja margar minningar.
Þakklæti og trú.
Þegar eitthvað virðist þjaka mig
þarf ég bara að sitja og hugsa um
þig,
þá er eins og losni úr læðingi
lausnir öllu við.
Þó ég fái ekki að snerta þig
veit ég samt að þú ert hér,
og ég veit að þú munt elska mig
geyma mig og gæta hjá þér.
Og þegar tími minn á jörðu hér,
liðinn er þá er ég burtu fer,
þá ég veit að þú munt vísa veg
og taka á móti mér.
(Ingibjörg Gunnarsdóttir)
Hvíldu í friði elsku afi
minn.
Þín,
Helga Sjöfn Hrólfsdóttir.
✝ Þórarinn Pét-ursson fæddist
3. október 1930 á
Húsavík. Hann lést
á Landspítalanum í
Fossvogi 18. sept-
ember 2015.
Hann var sonur
hjónanna Birnu
Bjarnadóttur hús-
freyju, f. 13. ágúst
1892, d. 5. sept-
ember 1981, og
Péturs Sigfússonar kaupfélags-
stjóra, 9. desember 1890, d. 5.
október 1962. Systkini Þórarins
voru: Bjarni, f. 20.3. 1915, d. 24.
Þórarinn dvaldi fyrstu æviár-
in á Húsavík en síðan fluttist
fjölskyldan til Borðeyrar, þá til
Borgarness og loks Reykjavík-
ur. Hann lauk stúdentsprófi frá
MA 1949, vann eftir það við ýmis
skrifstofustörf, m.a. á Keflavík-
urflugvelli. Þórarinn fluttist svo
til Colorado árið 1956 og var
þar við nám og bústörf á býli
fjölskyldunnar. Bjó aftur á Ís-
landi árin 1960-66 og starfaði
hjá launadeild hersins á Kefla-
víkurflugvelli. Flutti 1966 til
New York þar sem hann bjó og
starfaði um áratugaskeið, fyrst
lengi hjá Icelandair og síðan um
árabil hjá tryggingafélagi.
Hann flutti aftur heim til Íslands
árið 2002 og bjó á Frakkastíg
12a til dauðadags. Hann var ein-
hleypur og barnlaus.
Útför hans fór fram hinn 25.
september 2015.
3. 1995, Sigríður
María, f. 1.8. 1918,
d. 10.9. 1997,
Hulda, f. 25.9. 1920,
d. 16.4. 2007, Sig-
fús, f. 7.7. 1924, d.
28.5. 1992, og Sig-
urður Már, f. 4.4.
1929, d. 2.6. 1987. Á
heimilinu ólust
einnig upp þau
Heimir Bjarnason,
systursonur Birnu,
móður Þórarins, f. 2.8. 1923, d.
17.9. 2014 og Sigríður Birna
Bjarnadóttir, bróðurdóttir Þór-
arins, f. 10.5. 1938, d. 22.3. 2001.
Þórarinn Pétursson hefði orð-
ið 85 3. október 2015. Hann lést
eftir langvarandi veikindi föstu-
daginn 25. september síðastlið-
inn og hefur útför hans farið
fram.
Hann var alla tíð kallaður
Tótli og þannig munum við
minnast hans. Tótli var uppeld-
isbróðir föður míns, yngstur í
stórum systkinahópi. Fæddur
og uppalinn í norðlenskum sveit-
um fyrir stríð en varði stærstum
hluta ævi sinnar í Bandaríkj-
unum, bjó og starfaði lengst af á
Manhattan en var um tíma við
bústörf hjá bróður sínum og
fjölskyldu hans í Colorado.
Við starfslok flutti hann aftur
heim til Íslands og bjó á
Frakkastígnum til dauðadags.
Það hefur eflaust verið áskorun
fyrir ungan Íslending að aðlag-
ast bandarísku umhverfi á sjötta
áratugnum, ég sé hann eiginlega
fyrir mér sem persónu í sjón-
varpsþætti frá þeim tíma.
Grannvaxinn, vel klipptur
með lakkrísbindi og í támjóum
skóm.
Þannig er mín fyrsta minning
af honum – kvikmyndastjarna
komin í heimsókn til Íslands og
alltaf til í að tala við okkur
krakkana í fjölskyldunni eða
dansa við mömmu á stofugólf-
inu.
Minni áhugi á karlaspjalli um
bíla, veiði, pólitík.
Tótli undi sér vel í New York,
gjörþekkti borgina, kunni vel
við sig á breiðstrætum hennar
og átti marga kunningja en
kannski færri vini. Hann var
svolítið merkileg blanda; opinn,
ræðinn og glaðvær en líka hlé-
drægur, líkaði vel að búa einn
og geta haft hlutina eftir sínu
höfði.
Það var gaman að heimsækja
hann – rölta um hverfið hans,
fara á uppáhaldsbarinn og uppá-
haldsveitingastaðinn, svo ekki sé
minnst á uppáhaldssafnið, The
Frick Collection. Hann naut
þess að fá fjölskylduna í heim-
sókn og bauð hiklaust upp á
gistingu þó að íbúðin hans væri
ekki stór.
Þegar heim var komið eftir
langa göngu var tekið til við að
malla; Tótli eldaði aldrei heldur
mallaði eða kokkaði ef þannig
stóð á.
Hann hafði mikla ánægju af
tónlist, bæði klassík og dæg-
urmúsík og í gamla daga kom
hann með nýjustu plöturnar
heim til Íslands. Stundum söng
hann með – í útförinni hans var
rifjað upp hvernig hann söng
„Don’t fence me in“ við girð-
ingavinnuna í Colorado í gamla
daga.
Nú er langt um liðið og þessi
heimsmaður genginn út á breið-
stræti eilífðarinnar. Við sem
þekktum hann kveðjum ljúf-
menni og óskum honum góðrar
ferðar.
María Heimisdóttir.
Þórarinn
Pétursson
Tómas Grétar
Ólason er nú farinn
heim, en við Æg-
isbúar eigum minn-
inguna um góðan dreng, góðan
skáta sem á upphafsárum fé-
lagsins var einn af þeim skátum
sem skópu þann vettvang sem
ungir skátar njóta enn í dag.
Tómas Grétar var einn af fáum
heiðursfélögum skátafélagsins
Ægisbúa og sakna skátarnir í
Vesturbænum vinar, nú þegar
Tómasar Grétars nýtur ekki
lengur við til þess að veita góð
ráð eða leggja hönd á plóg í
verklegum framkvæmdum. Um
leið og Ægisbúar votta aðstand-
endum hans innilega samúð vilja
þeir þakka Tómasi Grétari fyrir
að leyfa félaginu að njóta krafta
sinna. Tómas Grétar var einn af
þeim sem eru ávallt viðbúnir.
Fyrir hönd stjórnar skátafé-
lagsins Ægisbúa,
Guðjón Geir Einarsson,
félagsforingi.
Tómas Grétar Ólafsson, okk-
ar gamli félagsforingi, er fallinn
frá. Við vorum svo lánsöm að
eyða hluta unglingsáranna í
skjóli hans í kjallaranum í
Hagaskóla þar sem skátafélag
Ægisbúa var til húsa.
Tómas Grétar kunni þá list
skátaforingjans að leiða án þess
að stýra. Undir hans handleiðslu
og annarra ágætra stjórnarmeð-
lima tókum við út allar sveiflur
og dýfur unglingsáranna. Við
vorum kröftug og skapandi,
óþekk og uppreisnargjörn og
mynduðum sterka dróttskátak-
líku sem var til í allt, nema ef
vera skyldi að skúra skátaheim-
ilið og Arnarsetur.
Tómas Grétar fól okkur stór
verkefni og treysti okkur til að
leysa þau. Hann leyfði okkur að
gera mistök og gera betur næst.
Blikið og kímnin í augum hans
kom alltaf upp um hann, þegar
átti að taka okkur á teppið. Því
að hann vissi manna best hvaða
kraft öflugur unglingahópur
hefur að geyma. Umfram allt
leiddi hann okkur áfram í kraft-
miklu starfi Ægisbúa. Eftir-
minnilegir eru sveita- og fé-
lagsfundirnir þar sem Tómas
Grétar þandi harmónikkuna og
söng af mikilli gleði.
Við erum þakklát Tómasi
Grétari fyrir hans þátt í uppeldi
okkar og þökkum honum sam-
fylgdina. Jafnframt vottum við
fjölskyldu hans samúð okkar.
Ragna Rögnvaldsdóttir,
Kristín Arnardóttir og
Guðjón Sigmundsson.
Íbúar Sólheima kveðja í dag
Tómas Grétar Ólason heimilis-
vin og heiðursborgara Sólheima,
fullir þakklætis fyrir það mikla
og óeigingjarna starf sem hann
lagði af mörkum við að breyta
Sólheimum úr heimili í byggða-
hverfi. Tómas Grétar var
fremstur í flokki vaskrar bar-
áttusveitar og klettur í vörn
þegar sótt var að. Tómas Grétar
kynntist ungur Sólheimum þar
sem Óli faðir hans hafði unnið
við byggingu fyrsta hússins á
Sólheimum, en gerðist virkur
stuðningsmaður Sólheima eftir
að hann varð félagi í Lions-
klúbbnum Ægi. Sá góði fé-
lagsskapur gerði Sólheima að
aðalviðfangsefni sínu. Í þrjá ára-
tugi starfaði Tómas Grétar að
uppbyggingu Sólheima. Hann
Tómas Grétar
Ólason
✝ Tómas GrétarÓlason fæddist
11. febrúar 1935.
Hann lést 4. októ-
ber 2015.
Útför Tómasar
Grétars fór fram
17. október 2015.
var þar í forystu-
sveit og átti sæti í
framkvæmdastjórn
og fulltrúaráði,
lengst af sem vara-
formaður í 16 ár.
Á 70 ára afmæli
Sólheima árið 2000
var Tómas Grétar
útnefndur heimilis-
vinur og heiðurs-
borgari Sólheima.
Er hann annar ein-
staklingurinn í 85 ára sögu Sól-
heima sem hlotið hefur þann
virðingarsess. Í þakklætisskyni
fyrir hans mikla og fórnfúsa
starf stóðu Sólheimar fyrir út-
gáfu bókarinnar „Athafnamaður
og tryggðartröll – brot úr ævi-
skeiði Tómasar Grétars Ólason-
ar“, sem Steinar J. Lúðvíksson
ritaði. Stjórnendur Sólheima
vildu með útgáfunni vekja at-
hygli á hinu mikla félags- og
líknarstarfi sem Tómas Grétar
hafði innt af hendi í áratugi í
sjálfboðavinnu; ekki aðeins í
þágu Sólheima heldur á fjöl-
mörgum öðrum sviðum svo sem
fyrir skátahreyfinguna, Lions-
hreyfinguna og þjóðkirkjuna,
þannig að verulega hefur um
munað og orðið fjölmörgum til
farsældar.
Það var ekki eingöngu á sviði
framkvæmda sem Tómas Grétar
lét verkin tala. Honum var ein-
staklega lagið að ná góðu og
traustu sambandi við fatlaða
íbúa Sólheima. Þekkti vel til
hvers og eins og stóð í vináttu-
sambandi við þá flesta. Hann
gerði sér betur en flestir aðrir
grein fyrir að þótt hús og önnur
mannvirki væru mikilvæg væri
það innra starfið og hið daglega
líf sem skipti mestu. Lionsmenn
hafa í áratugi heimsótt Sólheima
og staðið fyrir „litlu jólunum“,
sem eru einn stærsti viðburð-
urinn í daglegu lífi íbúa. Þar
stóð Tómas Grétar fremstur á
sviðinu með harmónikkuna og
stjórnaði.
Eiginkona Tómasar var Guð-
laug Gísladóttir og eignuðust
þau fjórar dætur. Guðlaug og
fjölskyldan öll voru virkir þátt-
takendur í félagsstörfum hans.
Ef einhvers staðar var vá fyrir
dyrum eða erfiðleikar var fjöl-
skyldan jafnan reiðubúin að
bjóða fram liðveislu og aðstoð.
Aldrei var spurt um þakklæti
eða endurgjald. Öll störf voru
leyst af hendi með hjartahlýju
og hógværð.
Tómas Grétar var hávaxinn
maður, þrekmikill og gat á
stundum verið ákveðinn í fram-
komu. Hann hafði stórt hjarta
og ríkan vilja til að láta gott af
sér leiða og leggja góðum mál-
stað lið. Við áttum náið samstarf
í meira en tvo áratugi. Töluðum
stundum saman oft á dag, Vor-
um ekki ætið sammála, en gerð-
um með okkur samkomuleg um
að skilja aldrei ósáttir. Með okk-
ur tókst vinátta sem aldrei bar
skugga á. Liðveislu hans og vel-
vild fæ ég aldrei full þakkað.
Efst í byggðahverfinu á Sól-
heimum stendur Tómasar-
smiðja. Myndarleg bygging sem
hýsir trésmiðju, slökkvistöð og
verkstæði. Tómas Grétar tók
fyrstu skóflustunguna og frá
fyrsta degi voru allir sammála
um nafngiftina „Tómasar-
smiðja“. Þegar Tómas Grétar
lauk farsælum starfsferli færði
hann að gjöf verkfæri, vélar og
áhöld í Tómasarsmiðju. Þau am-
boð munu nýtast Sólheimum vel,
en minningin um góðan dreng
mun lifa um ókomna tíð.
Íbúar Sólheima, fram-
kvæmdastjórn, fulltrúaráðs-
menn og starfsfólk kveðja Tóm-
as Grétar með þakklæti og
virðingu. Við sendum fjölskyld-
unni innilegar samúðarkveðjur.
Pétur Sveinbjarnarson.