Morgunblaðið - 16.02.2016, Síða 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 16. FEBRÚAR 2016
✝ Gísli ReynirSigurðsson
fæddist í Reykjavík
23. nóvember 1943.
Hann lést 3. febr-
úar 2016 á Borgar-
spítalanum.
Foreldrar Gísla
voru hjónin Sig-
urður Gíslason, f.
23. apríl 1905 að
Stakkhamri í
Miklaholtshreppi,
d. 22. september 1958, og Krist-
ín Unnur Þórðardóttir, f. 20.
júní 1913 á Ísafirði, d. 7. apríl
1990. Systkini Gísla eru Alda, f.
12. nóvember 1932, d. 17. ágúst
2005, Sigrún, f. 28. apríl 1937,
Sólveig Svava, f. 22. mars 1938,
d. 11. mars 2012, Aðalheiður
Lilja, f. 11. apríl 1941, María
Erna, f. 2. desember 1944, og
Margrét, f. 10. febrúar 1952.
Gísli giftist Ágústu Ingu Pét-
ursdóttur, f. 8. apríl 1946. Þau
hjónin skildu árið 2009. Börnin
þeirra eru: 1) Íris Gísladóttir
f. 12. maí 1997. b) Úlfar Týr, f.
18. september 2004. c) Ísar Vilji,
f. 1. águst 2009. d) Hrafndís
Yrja, f. 11. júní 2014.
Gísli ólst upp í Laugarnes-
hverfinu í Reykjavík. Eftir
grunnskóla fór Gísli að vinna á
sjó í nokkur ár og gerðist svo
leigubílstjóri um tíma. Hann fór
út í nám við plastsuðu í Dan-
mörku og starfaði við það hjá
Berki í Hafnarfirði. Árið 1977
flutti fjölskyldan til Svíþjóðar
og fékk hann vinnu sem verk-
stjóri hjá Volvo í Färgelanda.
Fjölskyldan flutti aftur heim til
Íslands 1988 og var í eitt ár á
Akranesi en settist svo að í Mos-
fellsbæ. Fljótlega eftir að hann
kom til landsins stofnaði hann
ásamt öðrum fiskréttaverk-
smiðju í Reykjavík og starfaði
við það í mörg ár. Síðustu árin
fór Gísli að vinna aftur við
plastiðn hjá Bergplasti í Hafn-
arfirði.
Gísli var í Lionshreyfingunni
í Mosfellsbæ. Hann var mjög
söngelskur og söng í mörgum
kórum bæði á Íslandi sem og í
Svíþjóð.
Útför Gísla fer fram frá Há-
teigskirkju í Reykjavík í dag,
16. febrúar 2016, og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Zell, f. 6. janúar
1968. Maki Björn
Jonas Zell, f. 21.
maí 1964. Börn: a)
Danielle Íris, f. 8.
desember 1989. b)
Jonatan Reynir, f.
18. maí 1996. c)
Jenny Louise, f. 17.
apríl 2001. 2) Sig-
urður Gíslason, f.
26. mars 1969.
Börn: a) Daníel
Hrafn, f. 17. febrúar 1992. b)
Sindri Guðbrandur, f. 16. des-
ember 1995. c) Elmar Ingi, f. 21.
desember 1999. 3) Pétur Gísla-
son, f. 26. október 1972. Sam-
býliskona Björk Guðjónsdóttir,
f. 19. desember 1973. Börn: a)
Alexander Zakarías, f. 1. janúar
1997. b) Diljá Jökulrós, f. 23.
desember 1998. c) Helena
Tindra, f. 22. febrúar 2006. 4)
Steinar Gíslason, f. 31. október
1975. Sambýliskona Geirfríður
Sif Magnúsdóttir, f. 17. desem-
ber 1978. Börn: a) Andri Freyr,
Elsku pabbi.
Ég er mjög þakklát fyrir að
hafa fengið að vera hjá þér þína
síðustu daga. Ég frétti af veik-
indum þínum nokkrum dögum
áður en þú lést á Borgarspítalan-
um og vorum við systkinin við
hlið þér þegar þú kvaddir. Eitt af
uppáhaldslögum þínum, Nú sefur
jörðin, hljómaði þegar þú sofnað-
ir rótt í fangi okkar.
Þú varst mikill tónlistarunn-
andi og elskaðir að syngja, söngst
bæði með kórum og einnig fyrir
okkur börnin þín og sofnuðum við
systkinin oft við fallegan söng frá
þér.
Þú hafðir mikinn áhuga á
tækni og tölvum og lestri góðra
bóka.
Nú er liðinn svolítill tími síðan
ég kom síðast í heimsókn til þín
en við reyndum að hringjast á
hvern sunnudag og hlakkaði ég
alltaf til samtala okkar. Við áttum
margar góðar stundir saman og
mér er sérstaklega minnisstætt
þegar ég gifti mig á Íslandi árið
1998, sænskum manni, í Háteigs-
kirkjunni. Þú og mamma hjálp-
uðuð mér og Jonasi með veisluna
og margt annað í kringum brúð-
kaupið. Þú fékkst bílstjóra og
leigðir rútu til að keyra sænska
ættingja og vini sem komu í brúð-
kaupið á Þingvelli, Gullfoss og
Geysi, Bláa lónið og fleira.
Var þetta mjög skipulagt og
flott hjá þér og oft hafa ættingjar
í Svíþjóð rifjað upp þetta frábæra
ævintýri hjá okkur. Ekki lést þú
þetta duga, pabbi minn, heldur
þegar sænsku gestirnir voru
farnir þá buðuð þú og mamma
okkur hjónum og tengdaforeldr-
um mínum í skemmtilegt ferða-
lag um Ísland.
Ég á líka margar góðar minn-
ingar um ferðalög okkar fjöl-
skyldunnar um Ísland, Svíþjóð
og ýmis fleiri Evrópulönd með
tjaldvagn aftan í bílnum, enda
hafðir þú mjög gaman af því að
ferðast.
Annar frábær tími sem er mér
minnisstæður er þegar þú komst
til Svíþjóðar og hjálpaðir til þeg-
ar við Jonas byggðum húsið okk-
ar árið 2004. Þá bjóst þú hjá okk-
ur í sex mánuði. Þú varst mjög
handlaginn og þetta var í annað
skipti sem þú lagðir fyrir þig
húsasmíði, því árið 1980 byggðir
þú stórkostlegt hús fyrir okkur
fjölskylduna í Svíþjóð. Þar áttum
við heima í 11 ár eða þar til við
fluttum aftur til Íslands árið
1988.
Ekki fann ég mig alveg hér á
landinu og flutti því aftur til Sví-
þjóðar um tvítugt. „Ég mun alltaf
vera þér til hjálpar ef þú þarft á
mér að halda,“ sagðir þú þegar
við kvöddumst. Með þessi orð og
tryggð frá þér sem veganesti hélt
ég af stað út í lífið.
Síðan ég flutti til Svíþjóðar
höfum við oft kvatt hvort annað
með tárum og söknuð í hjarta, en
nú kveðjumst í hinsta sinn. Ég er
þakklát fyrir allar okkar góðu
samverustundir.
Pabbi, þú varst yndislega
hjartahlýr og góður maður og
við, Jonas og börnin okkar,
kveðjum þig í dag með fallegum
minningum, söknuði og virðingu.
Íris.
Elsku pabbi. Mikið er sorglegt
að þú sért farinn og erfitt að
hugsa til þess að geta ekki knús-
að þig framar.
Ég er svo ánægður að hafa
boðið þér og Ragnheiði heim til
okkar í nýársheimsókn.
Þar varstu bara nokkuð bratt-
ur og engan grunaði að stuttu
seinna yrðir þú farinn frá okkur.
Þar náðum við að spjalla og
barnabörnin fengu að knúsast að-
eins í afa sínum, en mikið er ég
feginn að við gátum eytt smátíma
saman áður en sjúkdómurinn tók
þig frá okkur.
Ég mun alltaf muna síðustu
orðinn þín til mín á spítalanum:
„Ég elska þig líka.“ Þessum
hjartahlýju orðum náðir þú með
herkjum að koma út úr þér þrátt
fyrir að vera orðinn fárveikur.
Fleiri orðum náði ég ekki frá þér,
elsku pabbi, en mikið er ég hepp-
inn að hafa heyrt í þér. Ég mun
einnig alltaf muna hvernig þú
horfðir á mig rétt áður en þú
fórst, því með augunum þínum
kvaddir þú mig í hinsta sinn, en
svo varstu farinn og sorgin tók
við.
Margar bestu minningarnar
sem ég á um þig snúast um tím-
ann þegar við unnum saman. Þér
leið alltaf svo vel í vinnunni því
þar varstu vinsæll og áttir svo
auðvelt með að slá á létta strengi.
Gaman var að sjá hvernig aðrir
starfsmenn horfðu oft á þig með
aðdáun og virðingu. Virðingu
sem þú þurftir aldrei að krefjast
því þú vannst þér hana svo auð-
veldlega inn. Það fyllti mig af
stolti og það var yndislegt að fá
að vera þín hægri hönd. Við átt-
um margar góðar stundir þar
saman.
Einnig var hjálp þín ómetan-
leg þegar ég var að gera upp hús-
ið á Kambsveginum. Saman fór-
um við í alls konar pælingar og
vangaveltur sem enduðu oft í
sniðugum og flottum lausnum.
Fannst mér rosalega gaman að
vera með þér í því að finna bestu
lausnina á öllum þessum vanda-
málum sem komu upp. Við viss-
um báðir að fljótfærni borgar sig
ekki, það hef ég svo sannarlega
lært frá þér. Ég man sögu sem þú
sagðir mér af starfmanni sem
vann með þér hjá Volvo í Svíþjóð,
manninum sem leit út fyrir að
vinna hægt en var langafkasta-
mesti starfsmaðurinn því hann
var búinn að finna bestu leiðina.
Veit ekki hvort þessi saga sé
góð dæmisaga eða sönn en þú til-
einkaðir þér þennan hugsunar-
hátt í öllu því sem þú tókst þér
fyrir hendur.
Það er svo margt sem þú hefur
kennt mér yfir ævina og ég vildi
að við hefðum getað átt meiri
tíma saman. Ég vildi óska þess að
börnin mín hefðu getað kynnst
betur manninum sem ég veit að
þú hafðir að geyma. Þú varst
hjartahlýr og alltaf svo stutt í
stóra knúsið þitt, knúsið sem um-
vafði mann allan. Hvíl þú nú í
friði.
Þinn sonur,
Steinar.
Elsku faðir minn.
Það var sárt að horfa á þig
hverfa inn í annan heim, en segja
má að veikindi þín hafi hrifsað þig
óvænt frá okkur. Ég get þó ekki
annað en verið þakklátur fyrir
þann tíma sem við áttum saman.
Minningar um góðar stundir eru
margar. Ferðalög okkar fjöl-
skyldunnar, með tjaldvagninn á
sumrin og skíðaferðir okkar á
veturna eru dæmi um ævintýri
sem aldrei munu gleymast.
Mér er það einnig minnisstætt
þegar við fórum eitt sinn saman
til Hvanneyrar í vinnuferð. Að
fara í slíka ferð með pabba var
virkilega spennandi fyrir sjö ára
strák. Ekki spillti fyrir að ferðin
var farin á bílaleigubíl, Volkswa-
gen bjöllu, sem mér þótti sér-
staklega skemmtilegur bíll á
þeim tíma. Vinnuferðir okkar
áttu eftir að verða fleiri þegar
fram liðu stundir, en þegar ég var
um tvítugt keyrðum við saman
Hvalfjörðinn, nánast daglega, á
leið okkar í Mosfellsdal þar sem
unnum saman eitt sumar. Það
var ekki eini vinnustaðurinn sem
við áttum sameiginlegan, því þú
stofnaðir fyrirtæki um svipað
leyti, sem framleiddi örbylgju-
rétti úr sjávarfangi, og þar stóð
ég vaktina með þér í u.þ.b. tvö ár.
Þú varst mikill söngfugl og
hlustaðir mikið á tónlist. Söngur
þinn þegar þú svæfðir okkur
systkinin er mér minnisstæður
og nágrannarnir sögðu stundum í
gríni að þú svæfðir þeirra börn
líka, svo vel hljómaði rödd þín
milli hæða. Fallega röddin þín
fékk síðar njóta sín í nokkrum
kórum Mosfellsbæjar.
Þegar ég var lítill fórum við oft
saman í sund. Þú varst mikill
sundmaður og þú gast synt enda-
laust í kafi. Mér fannst sem þú
hlytir að vera ofurhetja að geta
kafað svona lengi.
Bíómyndir og bækur voru
meðal þinna helstu áhugamála, í
bland við krossgátur, þrautir og
síðar tölvur. Þú varst mikill húm-
oristi og hafðir gaman af góðum
gamansögum.
Árið 1977 fluttum við til Sví-
þjóðar, en að flytjast búferlum
með sex manna fjölskyldu á þeim
tíma var eflaust ekki auðvelt.
Þessi ár í Svíþjóð hafa verið mér
dýrmætt veganesti, bæði góð lífs-
reynsla og í Svíþjóð eignaðist ég
vini sem ég á enn í dag.
Þú varst mikill dugnaðarfork-
ur og lagðir mikið á þig til að sjá
fyrir fjölskyldunni. Þú varst
handlaginn og gast gert næstum
allt sjálfur og byggðir t.d. heilt
hús í frítíma þínum – húsið okkar
í Svíþjóð.
Við krakkarnir fengum að að-
stoða við undirbúning byggingar-
innar með því að hreinsa lóðina,
sem var skógi vaxin. Svo kveiktir
þú varðeld og grillaðir fyrir okk-
ur pylsur að sænskum hætti.
Frá því að ég flutti að heiman
og stofnaði fjölskyldu, 23 ára
gamall, hafa synir mínir átt
öruggt skjól hjá afa og ömmu. Þú
tókst alltaf vel á móti mér og mín-
um með brosi og hlýju faðmlagi.
Takk fyrir allt, elsku pabbi
minn, hvíl í friði
þinn sonur,
Sigurður.
Elsku afi Gísli.
Þó að kali heitur hver,
hylji dali jökull ber,
steinar tali og allt hvað er,
aldrei skal ég gleyma þér.
(Úr vísum Vatnsenda-Rósu)
Daníel Hrafn,
Sindri Guðbrandur
og Elmar Ingi.
Gísli mágur minn lést hinn 3.
febrúar síðastliðinn, í faðmi fjöl-
skyldu sinnar, eftir stutta en
snarpa legu.
Gísli var góður meðalmaður á
hæð með ljóst liðað hár og blá
augu sem oftast horfðu á mann
með góðlegri glettni um leið og
hann heilsaði manni með hlýju
faðmlagi og léttum kossi á kinn.
Það leyndist engum að þar fór
góður drengur, enda vann hann
sér traust allra sem unnu með
honum, og yfirmenn hans sáu
fljótt að þar fór mjög verklaginn
maður.
Hann var verkstjóri eða fram-
leiðnistjóri hjá þeim fyrirtækjum
sem hann starfaði hjá. Hjá Barka
hf. í Hafnarfirði var hann sendur
um allt land til að einangra frysti-
hús og skipalestar en það fyrir-
tæki sá einnig um einangrun á
hitaveiturörum og lagningu
þeirra þegar hitaveita var lögð í
Hafnarfjörð og Kópavog upp úr
1972. Verkfræðingur í Barka
sagði mér að Gísli hefði verið
ómetanlegur í allri framleiðslu,
duglegur og ákaflega verklaginn.
Þegar fjölskyldan dvaldi í Sví-
þjóð 1977-1988 vann Gísli í stórri
plastverksmiðju og var þar gerð-
ur að verkstjóra. Þar var hann
óðara kominn í að gera við það
sem aflaga fór svo að ekki þyrfti
að kalla inn utanaðkomandi við-
gerðarmann. Þegar þau seinna
byggðu sér hús, sá Gísli að mestu
leyti um framkvæmdir og inn-
réttingar.
Eftir að þau fluttu heim tók við
að byggja í Skeljatanganum,
smámsaman fóru börnin að tínast
að heiman og þeim var að sjálf-
sögðu hjálpað að standsetja
gamlar íbúðir eða við að byggja
nýtt, til að hjálpa þeim að koma
undir sig fótunum.
Gísli var léttur í skapi og hafði
gaman af því að syngja, en hann
var í Reykjalundarkórnum.
Þrátt fyrir þetta varð maður
var við að hann átti það til að vera
þungur og eiga erfitt með að
segja hug sinn.
Þá rifjast upp saga hans um
þegar hann var 15 ára að vinna
með föður sínum sem var verk-
stjóri hjá Eimskip í útskipun, að
það kom bílstjóri frá Selfossi með
vörur sem lá á að koma um borð
svo að bíllinn kæmist aðra ferð,
en svo stóð á að komið var hádegi
og allir voru farnir nema Sigurð-
ur og Gísli og maður á spili, svo
ákveðið var að losa bílinn.
Svo illa tókst til að bómuvírinn
slitnaði og bóman féll á Sigurð og
hann lést samstundis að Gísla
ásjáandi.
Þessi sorglega lífsreynsla
reyndist honum afar erfið og á
þeim tíma var enga áfallahjálp að
hafa og fjölskylda hans í mikilli
sorg sjálf.
Það er ekki vafi í mínum huga
að þessi atburður hefur aldrei úr
huga hans vikið og valdið því að
hann varð dulur á eigin líðan.
Gísli var ákaflega vel liðinn
engu að síður og reyndist fjöl-
skyldu sinni vel og börn og
barnabörn elskuðu hann og
sakna hans mikið.
Ég vil þakka Gísla fyrir fylgd-
ina síðastliðin 50 ár um leið og ég
vil votta fjölskyldu hans, systrum
og vinum innilega samúð.
Guð blessi minningu hans og
eilíft líf.
Þorlákur Ásgeir
Pétursson.
Þó sorgin sé mér ofarlega í
huga og ég eigi erfitt með að
kyngja því að þú sért ekki á með-
al okkar, þá er þakklæti ekki síð-
ur ofarlega í huga. Þakklæti fyrir
að hafa þekkt þig og umgengist
síðastliðin þrjú ár. Ég minnist þín
eins og ég kynntist þér, einstak-
lega hlýr maður sem tókst upp
hanskann fyrir þá sem máttu sín
minna og þú gerðir allt fallegt og
gott í kringum þig.
Með þér var móðir mín ham-
ingjusöm og ég veit að hún á eftir
að sakna þín óendanlega mikið.
Ég veit líka að með tímanum get-
ur hún glaðst yfir stundunum
sem þið áttuð saman, fyrir vin-
skapinn, ferðalögin og hlýju
faðmlögin.
Ég bið algóðan Guð að geyma
þig, elsku Gísli, og fer með bæn-
ina sem ég hef svo oft farið með
fyrir drengina mína áður en nótt-
in skellur á.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(Matthías Jochumsson)
Algóði Guð geymi þig, elsku
Gísli, og veri með fjölskyldu
þinni.
Anna Baldrún og fjölskylda.
Kæri bróðir.
Þú hefur tekið þér á hendur
ferðalag sem við áttum ekki von á
að þú færir í núna. Það örlar á
smá reiði í brjóstum okkar, sér-
staklega að þú skyldir fara svona
snögglega en að sjálfsögðu er þér
fyrirgefið þetta bráðræði. Þú
varst eini strákurinn í hópi sjö
systkina.
Það hefur án efa verið krefj-
andi verkefni, en þú varst alltaf
hrókur alls fagnaðar. Þú varst
ekki hár í loftinu þegar þú stóðst
uppi á stól og söngst fyrir alla
viðstadda „Ég á lítinn skrýtinn
skugga“.
Með augu eins og fagurblátt
hafið eða heiður himinn á sólrík-
um degi, ljósa lokka og rödd eins
og engill.
Þú heillaðir alla og varst mikill
gleðigjafi. Óréttlæti gastu illa
þolað og varst sannur vinur vina
þinna. Umhyggja þín og örlæti
gagnvart öllum og þá ekki síst
þeim sem minna máttu sín var
þér mikilsvert.
Þú veittir hverjum manni yl
frá þinni hlýju lund og hafðir
stórt hjarta.
Það gat líka heyrst í þér ef þér
mislíkaði eitthvað. Kannski helst
þegar þú varst að lesa lífsregl-
urnar yfir örverpinu í systkina-
hópnum en uppákomurnar ristu
aldrei djúpt enda reyndir þú að
vera sannur í orði og verki.
Þegar við, eftirlifandi systkini,
hittumst hjá Röggu vinkonu
þinni í nóvember sl. áttum við
sannarlega ekki von á að þetta
yrði okkar síðasta „tjútt“ saman.
Við áttum margar gleðistundir
saman og þín er afar sárt saknað.
Elsku hjartans bróðir;
megi vegurinn koma á móti þér, megi
vindurinn alltaf vera í bakið á þér,
megi sólin skína blítt á andlit þitt,
rigningin falla mjúklega á akur þinn
og þar til við hittumst á ný, megi Guð
varðveita þig í lófa sínum.
(Írsk blessun)
Þínar systur,
Sigrún, Aðalheiður,
María og Margrét.
Þau okkar í Ameríku sem
þekktu Gísla vel eru slegin vegna
fráfalls hans og hvarfi hans út lífi
okkar. Frændi hans, Siggi, talaði
um hversu hjálpsamur frændi
hans var honum þegar hann var
að alast upp í Reykjavík – hann
gat alltaf talað við Gísla.
Mér, Jim, finnst ég hafa tengst
honum sérstaklega, ekki bara
vegna þess að systir hans, Sól-
veig, var konan mín – við áttum
sérstakt samband og við kölluð-
um ávallt hvor annan „bróðir
minn“.
Systir mín, Joanie, kynntist
góðvild Gísla, örlæti og vináttu
bæði í heimsóknum sínum til okk-
ar og heimsóknum hennar til Ís-
lands.
Og frænka mín Edna Dell
minnist Gísla með hlýhug frá
heimsókn hans til okkar á þakka-
gjörðarhátíð fyrir nokkrum ár-
um.
Samúð okkar er hjá fjölskyldu
Gísla vegna fráfalls hans og við
vitum að ástvinir sem þegar eru í
himnaríki munu gleðjast við end-
urfundi með þessum mjög sér-
staka manni.
Með dýpstu samúð,
Sigurður (Siggi) og Liz,
Jim, Joanie og Edna Dell.
Gísli Reynir
Sigurðsson
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda lengri grein. Lengri grein-
ar eru eingöngu birtar á vefnum. Hægt er að senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er unnt að tengja viðhengi við
síðuna.
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem nánustu aðstand-
endur senda inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá
sem fjallað er um fæddist, hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og
klukkan hvað útförin fer fram. Þar mega einnig koma fram upplýs-
ingar um foreldra, systkini, maka og börn. Ætlast er til að þetta komi
aðeins fram í formálanum, sem er feitletraður, en ekki í minning-
argreinunum.
Minningargreinar