Morgunblaðið - 17.02.2016, Blaðsíða 20

20 UMRÆÐAN
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 17. FEBRÚAR 2016
´ ´
TM
Sighvatur Björg-
vinsson hélt sig við
sama heygarðshornið í
grein sinni í Morg-
unblaðinu laugardag-
inn 13. febrúar sl. að
hæða heiminn og enn
hélt hann að alvarleg-
ustu sjúkdómar og
sjúkdómavarnir sner-
ust um fyndni. Það er
mikilvægt að vera
skemmtilegur og geta farið með
gamanmál þegar það á við. En jafn
vitlaust að halda að þegar fyrir er
tekið stærsta lýðheilsuvandamál
mannkynsins þá snúist það um
gálgahúmor.
Ég hitti gamlan Alþýðuflokks-
mann sem las greinar okkar beggja,
hann sagði aðeins þetta: „Sighvatur
féll á eigin bragði og það hefur oft
hent hann í fljótfærninni.“
Það stóð ekki til að ég færi áfram
að takast á við þig, Sighvatur minn,
en þegar bæði dýra- og manna-
læknar tóku að hringja í mig og
leggja að mér að eyða einu bréfi
enn á þig þá geri ég það hér með.
Það var akkilesarhæll Alþýðu-
flokksmanna hér áður fyrr að vera
alltaf að djöflast út í bændur og
landbúnaðinn, sjálfum sér og
flokknum til skaða og skammar.
Það er viðtal í nýjasta Bænda-
blaðinu við Vilhjálm Ara Arason,
lækni og sérfræðing í útbreiðslu
sýklalyfjaónæmra baktería. Vil-
hjálmur Ari spyr ráðamenn lands-
ins af mikilli hreinskilni vegna álits
EFTA-dómstólsins: „Hvort eigi að
ráða meiru, lýðheilsa á Íslandi eða
tilskipun EFTA, sem gengur út frá
aðstæðum landa Mið-Evrópu og án
tillits til stöðunnar hér
á landi.“ Hann segir
jafnframt: „Óábyrgt er
að leyfa innflutning á
hráu kjöti til Íslands
og hræsni að vísa til
neytendahagsmuna.“
Ertu nokkru nær um
alvöru málsins, kæri
Sighvatur?
„70 milljón kíló af
mannakjöti“
Enn varstu óskyn-
samur í síðari grein
þinni þegar þú heldur áfram að
rugla um að það eigi að frysta alla
ferðamenn sem koma til landsins og
heldur áfram og bætir við að hætt-
an sé lítil á að þeir verði étnir.
Þetta er ekki einu sinni fyndið. Þú
segir þá koma hingað hömlu- og eft-
irlitslaust, sem er grafalvarlegt því
þar liggur hættan. Að ferðast frá
Evrópu eða Bandaríkjunum til Ís-
lands er öðruvísi en milli svæða eða
landa þar, hvað smitsjúkdóma varð-
ar. Keflavík, flugið, Seyðisfjörður,
Norræna, og svo skemmtiferða-
skipin eru leiðirnar til og frá land-
inu, þar hélt ég að væri sæmilegt
eftirlit? Nú veit ég að mjög skortir
á upplýsingagjöf um heilbrigði bú-
fjárstofnanna hér og hættuna sem
gæti stafað af óhreinum fatnaði,
innfluttum lifandi dýrum og hráu
kjöti. Sighvatur minn, fórstu öfugt
fram úr rúminu eða ertu enn að
skemmta einhverjum andsetnum
óvinum landbúnaðarins? Þið dylgið
um farfuglana og ,,bjálfaliðið“ á net-
inu sem hraunar yfir allt íslenskt,
er að tyggja upp grínið þitt. Þú
veist að farfuglarnir hafa flogið til
og frá landinu áður og eftir að Ing-
ólfur Arnarson kom hingað árið 874
og það hefur aldrei verið staðfest að
þeir hafi borið hingað smitpestir.
Hinir alvarlegu sjúkdómar sem
hingað hafa borist hafa allir komið
eftir þremur leiðum og þar liggur
áhættan enn, segja fræðimenn, pró-
fessorar og læknar. Með óhreinum
fatnaði og skóm, með lifandi dýrum
og hráu eða frosnu kjöti eða mat-
vælum. Með laxveiðistöngum og
græjum úr sýktum ám erlendis
gætu borist sjúkdómar sem eyði-
leggðu árnar okkar, þá dýrmætu
auðlind.
„Erum að taka
rosalega áhættu“
Þessi fyrirsögn er ekki höfð eftir
formanni Bændasamtakanna eða
landbúnaðarráðherra eða þeim er
þetta skrifar. Aðvörunin er Vil-
hjálms Ara læknis í umræddu
Bændablaði. Hann segir ennfremur:
„Talsmenn óhefts innflutnings á
kjöti tala vísindin óhikað niður og
tala einnig niður til heilbrigðis-
starfsfólks sem glöggt þekkir til
málsins.“ Ert þú í þessum hópi eftir
skrif þín, Sighvatur? Ég gæti enn-
fremur nefnt nöfn manna sem eru
fyrirferðarmiklir í verslun og bar-
áttu fyrir afnámi allra hindrana, þú
og þeir halda víst að tollar séu ís-
lenskt fyrirbæri? ESB er tolla-
bandalag, meira að segja heims-
frægt, og beitir tollum í miklu
meira mæli en við. Tollar snúa ekki
að heilbrigðisvörnum, þeir eru al-
þjóðlega tengdir viðskiptum, að
verja sitt, það kunna ESB og USA
vel. Þú, Sighvatur, tekur að grínast
um Kanarí-ferðalög mín og nefnir
hráskinku, þú lætur enn eins og þú
sért í gaggó á málfundi. Ég skora
að lokum á landlækni, Lýðheilsu-
stofnun og Bændasamtökin að efna
til málfundar um þetta graf-
alvarlega mál og hvernig við getum
varist því sem nágrannar okkar í
Evrópu og Bandaríkjamenn hafa
mestar áhyggjur af um þessar
mundir. Við skulum hinsvegar, Sig-
hvatur Björgvinsson, mæta á slíka
ráðstefnu og sitja á fremsta bekk
eins og bræður.
Opið bréf II til Sighvats
Björgvinssonar
Eftir Guðna
Ágústsson »Hinir alvarlegu sjúk-
dómar sem hingað
hafa borist hafa allir
komið eftir þremur leið-
um og þar liggur áhætt-
an enn.
Guðni Ágústsson
Höfundur er fv. alþingismaður
og ráðherra.
Einu sinni skrifaði
Ólafur Friðriksson
verkalýðsleiðtogi
skáldsögu, sem hann
kallaði Allt í lagi í
Reykjavík og var
sakamálasaga um
bankarán undir
þessari þversögn.
Hins vegar gætum
við borgarbúar skrif-
að skýrslu um mál-
efni borgarinnar
undir sama heiti og sýnt svart á
hvítu, hvort svo sé í raun og veru.
Við gætum þá komist að sömu
niðurstöðu og einn af sjónvarps-
vinunum úr 50 ára sögu íslenska
sjónvarpsins, Smart spæjari, sem
var vanur að hringja til aðstoð-
arkonu sinnar, 99, þegar hann
hafði setið og rótað í pappírum á
einni skrifstofunni, sem hann var
að rannsaka, og sagði þá: „99, allt
í kaos hér.“ A.m.k. þyrftu borg-
arfulltrúar Sjálfstæðisflokksins
og Framsóknarflokksins ekki að
segja mikið meira um ástandið í
borginni en þetta, til þess að allir
borgarbúar vissu, hvað þeir ættu
við, því að mér finnst það blasa
við, hvar sem farið er um borgina
eða litið á borgarmálefnin, svo
ekki sé minnst á fjármál borgar-
innar, eins mikil óreiða og er á
þeim í alla staði. Hér hefði svo
einn gamall kennari minn sagt,
að það þyrfti að vera system í
galskabet. Ég veit samt ekki,
hvernig það ætti að vera, því að
ég leyfi mér að stórefast um, að
Dagur og Hjálmar skilji orðið
system né merkingu þess. Skipu-
lagsmálin bera því engan veginn
vitni, að þeir hafi hugmynd um,
hvað orðið þýðir.
Þeir ætla sér enn að þrengja
þjónustuna við okkur borgarbúa
frá því, sem verið hefur, og mátti
nú ekki þrengja hana mikið meira
en er þegar, til þess að hún sé
óviðunandi. Það á að fækka los-
unardögum ruslatunna, og bæta
enn einni við, grænni tunnu, sem
sagt er, að eigi að vera undir
plast, en fæstir vita, hvers konar
plast er átt við. Er kannski ætl-
ast til þess, að við hellum úr-
ganginum, sem við söfnum dag-
lega í plastpoka, úr þeim í gráu
tunnuna, en setjum þá síðan í þá
grænu, – eða hver er meiningin
með þessu? Kannski krakkarnir í
borgarstjórninni vilji á endanum
fara með okkur aftur til miðalda,
þar sem öllum úrgangi var safnað
í einn safnhaug fyrir utan bæj-
arhúsin og kveikt í honum með
vissu millibili og öskunni mokað
niður í jörð. Það væri svo sem
eftir þeim. Raunar hafa margir
haft moltutunnur við húsin sín,
og flokkað sorpið rækilega, eins
og mér heyrist framtíðarstefna
Dags og Hjálmars vera. Stórleik-
arinn Róbert Arnfinnsson sýndi
sjónvarpsáhorfendum einhvern
tíma, hvernig hann fór að í flokk-
unarmálum hjá sér í Kópavogi.
Hins vegar bjó hann svo vel að
vera í einbýlishúsi, þar sem hann
gat leyft sér þetta. Ég efast um,
að slíkt væri hægt, þar sem fjöl-
býlishús eru annars vegar, og
veit ekki, hvernig fyr-
irkomulagið í þeim
málum gæti orðið í
slíkum húsum. Ég sé
það ekki alveg fyrir
mér. Gamalt orðtæki
segir líka, að það sé
erfitt að kenna göml-
um hundi að sitja. Þó
að ég hafi nú enga
reynslu af slíku, þá
gæti ég trúað því, að
það sé erfitt að gera
slíkt, enda bæði gaml-
ar skepnur og gamalt
fólk vanaföst og erfitt að fá til að
tileinka sér nýjungar. Þegar við
gamalgrónar húsmæður erum
búnar að safna öllum úrgangi,
kjötbeinum og öðru, í plastpoka
áratugum saman og setja í rusla-
tunnuna, þá er erfitt fyrir okkur
að fara að tileinka okkur nýjar
aðferðir í þeim efnum, jafnvel
taka upp aðferðir formæðra okk-
ar ef út í það er farið. Eða er það
kannski ætlun þeirra Dags og
Hjálmars, að við förum að safna
slíkum úrgangi saman í svunturn-
ar okkar og labba með hann
þannig út í tunnu til að losa okk-
ur við hann?! Það skyldi þó ekki
vera. Þeim væri trúandi til þess
eins og annars.
Nei, gamanlaust, ástandið í
skipulagsmálum borgarinnar er
með þvílíkum hætti, að maður
veit ekki, hvað maður á að hugsa
eða halda lengur. Þessir ang-
urgapar, sem stjórna borginni, ef
stjórn skyldi kalla, láta sér það
líka í léttu rúmi liggja, hvað við
borgarbúar hugsum, segjum eða
viljum, og því ekki ansað, svo að
ekki er hægt að hafa önnur orð
yfir það en: „Heyrandi heyrið þér
ekki og sjáandi sjáið þér ekki.“
Krakkarnir í borgarstjórninni
vilja heldur ekkert sjá, heyra eða
skilja, og dramb þeirra falli næst.
Það er alveg augljóst. Þau ana
bara áfram í villu og svima sinn
einstefnuveg með vinum sínum
fjárfestunum, án þess að líta til
hægri eða vinstri, sama hvað
hver segir.
Löngum er verið að segja, að
formenn vinstri flokkanna og
þinglið þeirra beri ábyrgð á því,
hvernig komið er fyrir flokkunum
í skoðanakönnunum. Þeir eru
samt fjarri því að vera einu söku-
dólgarnir í þeim efnum. Það hef-
ur fyrrverandi varaformaður
Samfylkingarinnar, sem á að
heita borgarstjóri í dag, Dagur
B. Eggertsson, og hans lið fært
okkur heim sanninn um með
framkomu sinni og framgöngu
allri í garð borgarinnar og borg-
arbúa, sama hvert er litið í þeim
efnum. Ég tel líka, og mæli þar
fyrir munn mýmargra, að það sé
meira en kominn tími til að fara
að gefa þeim frí og láta sjálfstæð-
ismenn og framsóknarmenn kom-
ast í valdastólana til að snúa við
þeirri óheillaþróun, sem hefur
verið hér í öllum málum til þessa
og farið versnandi, eftir því sem
liðið hefur á. Ég hvet þá því ein-
dregið til að vinna að því hörðum
höndum, því að okkur borgar-
búum er nú nóg boðið og meira
en það.
Allt í lagi í
Reykjavík – eða
hvað?
Eftir Guðbjörgu
Snót Jónsdóttur
Guðbjörg Snót
Jónsdóttir
» Þeir ætla sér enn að
þrengja þjónustuna
við okkur borgarbúa frá
því, sem verið hefur, og
mátti nú ekki þrengja
hana mikið meira...
Höfundur er guðfræðingur
og fræðimaður.
mbl.is
alltaf - allstaðar
- með morgunkaffinu