Morgunblaðið - 17.02.2016, Síða 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 17. FEBRÚAR 2016
✝ Emil BrynjarKarlsson fædd-
ist á Seyðisfirði 4.
janúar 1949. Hann
lést á líknardeild
Landspítalans í
Kópavogi 6. febr-
úar 2016.
Emil var sonur
Karls Bóassonar
lögreglumanns, f.
1925, d. 2009, og
Halldóru Jónu Stef-
ánsdóttur, f. 1926, d. 2011.
Systkini Emils eru Anna Sigríð-
ur, f. 1952, og Örn, f. 1955.
Emil giftist 3. maí 1969, eft-
irlifandi eiginkonu sinni Sig-
rúnu Sigtryggsdóttur, f. 3. maí
1949.
Börn Emils og Sigrúnar eru:
1) Karl, f. 12. mars 1969, eig-
inkona Berglind Helgadóttir, f.
8. okt 1968. Synir þeirra eru
Theodór Emil, f.
20. febrúar 1991,
og Kristófer Karl,
f. 17. september
2001. 2) Rósa, f. 25.
október 1973. Dæt-
ur hennar eru Sig-
rún Rós, f. 6. nóv-
ember 1996, og
Gyða, f. 20 desem-
ber 1999. Barns-
faðir Rósu er Helgi
Gissurarson. 3)
Kári, f. 14. ágúst 1980, eigin-
kona Ásdís Jóna Marteinsdóttir,
f. 24. febrúar 1985. Synir þeirra
eru Alexander Óli, f. 16. febrúar
2007, og Adrian Bergur, f. 23.
ágúst 2013. Fyrir átti Kári Lísu
Katrínu, f. 24. júlí 2004.
Útför Emils Brynjars verður
gerð frá Grafarvogskirkju í dag,
17. febrúar 2016, og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Þó sólin nú skíni á grænni grundu
er hjarta mitt þungt sem blý,
því burt varst þú kallaður á örskammri
stundu,
í huganum hrannast upp sorgarský.
Fyrir mér varst þú ímynd hins göfuga
og góða,
svo fallegur, einlægur og hlýr.
En örlög þín ráðin – mig setur hljóða.
Við hittumst samt aftur á ný.
Megi algóður guð þína sálu nú geyma,
gæta að sorgmæddum, græða djúp
sár.
Þó kominn sért yfir í aðra heima
mun minning þín lifa um ókomin ár.
(Höf. ók.)
Þín eiginkona og besti vinur.
Sigrún.
Elsku pabbi minn kvaddi okk-
ur laugardagsmorguninn 6. febr-
úar á líknardeild Landspítalans í
Kópavogi, eftir 16 vikna baráttu
við krabbamein.
Það er svo erfitt að hugsa til
þess að hann hafi ekki fengið
lengri tíma með okkur.
Pabbi minn var mikill íþrótta-
maður og stundaði handbolta
með KR og Aftureldingu og átti
nokkra landsleiki sem markmað-
ur, bæði með unglingalandsliði og
A-landsliði í handbolta. Hann var
valinn íþróttamaður Mosfells-
bæjar 1979. Eftir að hann setti
handboltaskóna á hilluna fór
hann að stunda golf af miklu
kappi.
Pabbi stundaði golfið alveg til
dauðadags og átti það hug hans
allan síðustu árin hvort sem um
var að ræða á veturna eða sumrin
og fór hann þrisvar sinnum holu í
höggi.
Hann starfaði í stjórn golf-
klúbbsins Kjalar um nokkurt
skeið og voru margar stundirnar
þar á vellinum og í félagsstarfi
með mömmu, bræðrum mínum
og strákunum þeirra, studdi
hann golfstrákana sína og
mömmu á vellinum og lagði hann
allt kapp á að öllum gengi sem
allra best, því pabbi var keppn-
ismaður mikill.
Pabbi studdi mig og stelpurn-
ar mínar líka í hestamennskunni
okkar og fylgdist vel með á kant-
inum og var hann afar stoltur af
okkur, stelpunum sínum.
Öll barnabörn pabba eru mikið
afreksfólk í íþróttum hvert í sinni
grein og hélt hann vel utan um
þau og ekkert mátti framhjá hon-
um fara.
Pabbi var fagurkeri mikill og
ber heimili mömmu og pabba
þess merki, allt beint, slétt og
fellt, tommustokkur og málband
var alltaf við höndina.
Pabbi hafði svo skemmtilegan
húmor og var mikið hlegið og
mikil gleði í kringum hann og
hafði hann alltaf svör við öllu og
hafði oftast síðasta orðið.
Elsku besti pabbi minn, ég á
eftir að sakna þín svo mikið.
Þín
Rósa.
Í dag kveðjum við elsku Emil.
Hann fékk það hlutverk árið 1984
að verða tengdapabbi minn og
eru því 32 ár síðan ég kynntist
honum.
Mínar fyrstu minningar um
hann voru þegar ég fór að tipla
inn á Stórateiginn, þá 16 ára
gömul, að hann stökk bak við
vegg og í buxur um leið og ég
birtist því hann var alltaf kominn
á „nellurnar“ um leið og hann
kom heim úr vinnunni.
En það stóð ekki yfir í langan
tíma, eftir örfá skipti sagðist
hann ekki nenna þessu lengur, að
fara í buxur þegar ég kæmi, ég
yrði bara að venjast honum svona
og þannig minnist ég hans. Emil
var skemmtilegur maður og stutt
í húmorinn.
Hann var orðheppinn og
ósjaldan ultu upp úr honum gull-
molar sem hlegið var að. Það var
mikið gantast innan fjölskyld-
unnar þegar Emil sagði sínar
setningar sem við kölluðum
„Emla“. Úff, það var fínt að þetta
var bara innan fjölskyldunnar því
oftar en ekki tók maður um höf-
uðið þegar Emil fór af stað, en
hann kom manni alltaf til að
hlæja.
Guð, hvað maður á samt eftir
að sakna þessara „Emla“.
Emil var góður afi og var alltaf
mjög umhugað um barnabörnin
sín, stöðugt að passa að þau færu
sér ekki að voða, stöðugt að
hlaupa á eftir þeim því þau gátu
bara hreinlega dottið og meitt
sig, hvort sem það var úr stig-
anum eða sófanum.
Honum var mikið létt þegar
þau fóru að eldast og þessi
áhætta minnkaði. Hann var stolt-
ur af barnabörnunum sínum og
maður heyrði Emil oft segja öðr-
um frá afrekum þeirra.
Hann stóð kannski ekki yfir
þeim þegar þau voru að keppa,
hvort sem það var í golfi, dansi,
hesta- eða handboltamótum,
heldur valdi hann sína leið til að
fylgjast með þeim.
Honum þótti betra að fylgjast
með úr fjarska því honum þótti
ekkert eins erfitt og að horfa á
slæmt högg eða ef keppni gekk
ekki sem skyldi. Það fór mjög
fyrir brjóstið á honum enda sjálf-
ur mikill keppnismaður.
Eftir að hann lagði handbolta-
skóna á hilluna fann hann sér
annað sport til að stunda og það
var golfið.
Hann byrjaði að spila golf um
fertugt og stundaði hann það af
miklu kappi. Hann var ekkert að
fara til golfkennara eða slíkt,
hann átti bara sína sveiflu og var
sáttur við hana.
Hann var vel liðinn af golf-
félögunum og ég held að ég geti
fullyrt að enginn hafi lent í því að
hafa þurft að bíða eftir Emil,
hvort sem það var á vellinum eða
á öðrum stað.
Eitt sem lýsir persónuleika
Emils var að hann vildi aldrei láta
hafa fyrir sér.
Á síðustu metrunum í barátt-
unni sinni, fárveikur, bað hann
hjúkrunarfræðingana um að láta
aðra ganga fyrir því það væru
aðrir veikari en hann. Það má
eiginlega segja að laugardaginn
6. febrúar síðastliðinn hafi hann
valið að fyrst hann kæmist ekki í
vélaskemmuna í púttmótið þar,
þá væri bara best að drífa sig til
Sigga og Skúla og taka púttmót
með þeim.
Já, Emil fannst ekkert eins
skemmtilegt og að hitta golfvin-
ina sína og taka með þeim hring,
hvort sem það var á sumrin, en þá
hittust þeir á hverjum degi eftir
vinnu, eða á veturna þegar þeir
hittust á laugardagsmorgnum.
Þá var annaðhvort farið í vetr-
armót ef veður og færð leyfðu eða
í púttmót í vélaskemmu.
Síðasta púttmót fór hann í viku
fyrir andlátið. Hann var orðinn
fárveikur svo það segir hversu
gaman honum þótti að hitta fé-
lagana og spila. Dánardagurinn,
tímasetningin, að láta ekki hafa
fyrir sér og hafa kveðjustundina
stutta, þetta er Emil. Ég kveð þig
með þessum orðum, elsku Emil
tengdapabbi. Ég bið að heilsa
heim.
Þín tengdadóttir,
Berglind.
Einbeitni, gleði og hamingja
eru fyrstu orðin sem koma upp
þegar við minnumst afa.
Afi var mjög rólegur og yfir-
vegaður að eðlisfari og það lýsir
því kannski best að þegar illa
gekk hjá handboltalandsliðinu þá
í stað þess að garga á sjónvarpið
eins og flestir kannast við þá stóð
hann upp, fussaði eitthvað í hálf-
um hljóðum og gekk rólegur út í
bílskúr til að fara að þrífa bílinn.
Þrátt fyrir að vera mjög rólegur
og einbeittur þá var alltaf mikil
gleði í kringum hann.
Mikill hlátur, mikið fjör og
mikil hamingja fylgdi afa hvert
sem hann fór. Ég get ekki talið
upp skiptin sem við fjölskyldan
höfum setið saman og á endanum
öll þurft að ná í pappír til að
þurrka tárin eftir eitthvert hlát-
urskastið, og þá átti afi yfirleitt
lokaorðið.
Afi var mikill afreksmaður í
íþróttum og trúlega er ástæðan
fyrir því hversu vel honum tókst
að ná sínum markmiðum hversu
vel hann náði að blanda saman
gleði og einbeitni.
Hann var alltaf í öllu sem hann
tók sér fyrir hendur mjög ein-
beittur með skýr markmið en því
fylgdi alltaf mikil gleði því ánægj-
an var ástæðan fyrir því að hann
lagði fyrir sig hlutina.
Þetta er eitthvað sem við ætl-
um að hafa með okkur í veganesti
fyrir framtíðina og við erum svo
heppnar að hafa kynnst. Við
minnumst afa með miklum sökn-
uði en jafnframt þökkum fyrir
þær frábæru minningar sem
fylgja okkur alla ævi. Þar til við
sjáumst næst.
Þínar afastelpur,
Sigrún Rós og Gyða.
Til afa.
Nú sefur þú í kyrrð og værð
og hjá englunum þú nú ert.
Umönnun og hlýju þú færð
og veit ég að ánægður þú ert.
Ég kvaddi þig í hinsta sinn.
Ég kveð þig nú í hinsta sinn.
Blessun drottins munt þú fá
og fá að standa honum nær.
Annan stað þú ferð nú á
sem ávallt verður þér kær.
Ég kvaddi þig í hinsta sinn.
Ég kveð þig nú í hinsta sinn.
Við munum hitta þig á ný
áður en langt um líður.
Sú stund verður ánægjuleg og hlý
og eftir henni sérhvert okkar bíður.
Við kveðjum þig í hinsta sinn.
Við kvöddum þig í hinsta sinn.
(Þursi)
Hvíl í friði, elsku afi.
Theodór Emil, Sigrún Rós,
Gyða, Kristófer Karl,
Lísa Katrín, Alexander Óli
og Adrian Bergur.
Góður félagi og vinur, Emil B.
Karlsson, er fallinn frá eftir frek-
ar stutt veikindi. Ég kynntist
Emil fyrir um 45 árum er við tók-
umst á á handboltavellinum.
Hann með KR og ég með Fram.
Kynnin urðu síðan enn nánari
þar sem eiginkonur okkar léku
saman handbolta með KR. Síðar
áttum við eftir að eiga saman
margar ánægjustundir eftir að ég
tók að mér þjálfun hjá Aftureld-
ingu í Mosfellsbæ. Emil varði þá
mark Aftureldingar af stakri
snilld og átti stóran þátt í að Aft-
urelding fór að fikra sig upp og
verða að alvöruliði.
Sérstaklega er mér minnis-
stæð einstaklega skemmtileg æf-
ingaferð félagsins til Þýskalands
þar sem makar leikmanna voru
með í ferð. Sú ferð þjappaði liðinu
mjög vel saman og í framhaldinu
var Emil einn þeirra sem fóru
fremstir í flokki við að halda uppi
samheldni og festu sem átti svo
eftir að fleyta okkur upp í hærri
gæðaflokk.
Eftir handboltann tók golfið
við af fullum krafti en ég á Emil
að þakka að ég byrjaði í þeirri
íþrótt.
Við vorum saman í Golf-
klúbbnum Kili í Mosfellsbæ sem
nú heitir Golfklúbbur Mosfells-
bæjar. Emil gekk vaskur til leiks
í golfinu ásamt Sigrúnu eigin-
konu sinni. Þau voru líka einstak-
lega dugleg við að hvetja börn sín
og síðan barnabörn til golfiðkun-
ar og eru nokkrir afkomendur
þeirra miklir afreksmenn í íþrótt-
inni.
Um mitt sumar 2012 urðum
við svo starfsfélagar í ullarverk-
smiðjunni Ístex hf. í Mosfellsbæ
þar sem Emil var ráðinn til
starfa. Hann var sjálfur lærður
smiður en kunni bara nokkuð vel
við sig í verksmiðjuvinnunni.
Með þessum fátæklegu orðum
vil ég kveðja kæran vin, Emil B.
Karlsson, og við Kristbjörg og
fjölskylda sendum Sigrúnu og
fjölskyldu innilegar samúðar-
kveðjur. Starfsfólk Ístex hf. í
Mosfellsbæ sendir Sigrúnu og
fjölskyldu einnig samúðarkveðj-
ur.
Axel Axelsson.
Emil B. Karlsson
Elskuleg eiginkona, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
ÞÓRUNN VILBERGSDÓTTIR,
til heimilis að Hjalladæl 7,
Eyrarbakka,
verður jarðsungin frá Eyrarbakkakirkju
föstudaginn 19. febrúar 2016, kl. 14.
.
Óskar Magnússon,
Lillian Óskarsdóttir, Júlíus S. Ólafsson,
Ragnheiður Óskarsdóttir, Birgir Edwald,
Sigríður Óskarsdóttir,
Vilbergur Magni Óskarsson, Brynja Björgvinsdóttir,
Eyrún Óskarsdóttir,
Edda Óskarsdóttir, Ólafur Andri Ragnarsson,
Hallgrímur Óskarsson, Þórunn Jóna Hauksdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
SIGURÐUR KNÚTSSON
húsgagnasmiður,
Ásabraut 8, Grindavík,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja
8. febrúar síðastliðinn. Útförin fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju
föstudaginn 19. febrúar klukkan 13.
.
Þórunn Sigurðardóttir,
Bragi Sigurðsson, Hyacinth Robinson,
Knútur Sigurðsson,
Guðrún Pálsdóttir,
Björgvin Pálsson,
Guðmundur Pálsson, Erla Ölversdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
RAGNA STEFÁNSDÓTTIR,
fyrrverandi ljósmóðir, frá Múla í
Álftafirði, áður Hlíð í Lóni,
lést á hjúkrunarheimilinu Skjólgarði á
Hornafirði föstudaginn 12. febrúar. Útförin fer fram frá
Hafnarkirkju laugardaginn 20. febrúar klukkan 11. Jarðsett
verður í Hofskirkjugarði í Álftafirði.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á að láta
hjúkrunarheimilið Skjólgarð á Hornafirði njóta þess.
.
Kristín Stefanía Rögnvaldsdóttir Helgi Hrafnkelsson
Dagný Rögnvaldsdóttir Páll Guðmundsson
og fjölskyldur
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
MARÍA MAGNÚSDÓTTIR,
Skagaströnd,
sem lést á hjúkrunarheimilinu Sæborg
þriðjudaginn 2. febrúar 2016, verður
jarðsungin frá Hólaneskirkju á Skagaströnd
laugardaginn 20. febrúar klukkan 14.
.
Börn, tengdabörn og ömmubörn.
Elskulegur eiginmaður minn og faðir okkar,
afi, sonur, bróðir og frændi,
JÓN HALLDÓR GUÐMUNDSSON
bóndi,
Ærlæk, Öxarfirði,
sem lést þann 8. febrúar síðastliðinn,
verður jarðsunginn frá Skinnastaðarkirkju
laugardaginn 20. febrúar klukkan 14.
.
Guðný María Sigurðardóttir,
Sigurður Ægir Jónsson,
Sigríður Harpa Jónsdóttir,
Sylvía Dröfn Jónsdóttir,
Jón Sölvi Sigurðarson,
Guðný Jóna Tryggvadóttir,
Guðrún Guðmundsdóttir,
Tryggvi Arnsteinn Guðmundsson,
Guðmundur Þráinn Kristjánsson
og fjölskyldur.