Morgunblaðið - 04.05.2016, Síða 23

Morgunblaðið - 04.05.2016, Síða 23
MINNINGAR 23 MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 4. MAÍ 2016 ✝ Alla Gunn-laugsdóttir fæddist 23. janúar 1946 á Flateyri við Önundarfjörð. Hún lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi 25. apríl 2016. Foreldrar Öllu voru Geirþrúður S. Friðriksdóttir, f. 5. október 1926, og Gunnlaugur P. Kristjánsson, f. 13. janúar 1923. Þau fórust í snjóflóðinu á Flateyri 26. októ- ber 1995. Systkini hennar eru: 1) Ardís, f. 1947, gift Bergmanni Ólafssyni, f. 1947. 2) Haukur Geir, f. 4. maí 1950, d. 3. júní 1950. 3) Kristín, f. 1952, gift Pétri S. Þórðarsyni, f. 1949. 4) Ásthildur, f. 1956, gift Guðmundi 1958, börn þeirra eru Baldvin Páll, f. 1995, og Sandra Rós, f. 1997. 3) Valtýr, f. 1973, giftur Kolbrúnu Elsu Jónasdóttur, f. 1973. Börn þeirra eru Ellen Ósk, f. 2001, og Rakel Ósk, f. 2004. Valtýr átti fyrir synina Gísla, f. 1997, og Símon Frey, f. 1999. Fyrir átti Kolbrún Ágúst Inga Kristjánsson, f. 1992. Fyrstu árin bjuggu Alla og Gísli í Reykjavík, síðar á Ak- ureyri, Grindavík og Flateyri. Alla var fyrsta konan sem gekk í Kiwanisklúbb og var það klúbb- urinn Þorfinnur á Flateyri. Hún var einnig fyrsta konan til að verða forseti í Kiwanisklúbbi. Alla fór í Húsmæðraskólann í Reykjavík 1965 og síðar í Póst- skólann. Hún vann ýmis af- greiðslustörf, varð svo stöðvar- stjóri Pósts og síma á Flateyri sem síðar var sameinaður Spari- sjóði Önundarfjarðar. Alla flutti frá Flateyri til Hveragerðis árið 2011. Útför Öllu fer fram frá Linda- kirkju í Kópavogi í dag, 4. maí 2016, klukkan 13. Finnbogasyni, f. 1955. 5) María Kristjana, f. 1961, gift Þorbergi Dag- bjartssyni, f. 1963. 6) Jóhanna, f. 1967, gift Vali N. Magn- ússyni, f. 1967. Alla giftist Gísla Valtýssyni 17. des- ember 1965. Gísli var fæddur 21. október 1946 og lést 17. júlí 2001. Foreldrar Gísla voru hjónin Eva Benediktsdóttir, f. 1921, d. 2014, og Valtýr Gísla- son, f. 1921, d. 2000. Börn Öllu og Gísla eru: 1) Sigrún Sölvey, f. 1967, gift Rúnari Ívarssyni, f. 1967, og eru dætur þeirra Alla Rún, f. 1990, og Sólveig Rún, f. 2000. 2) Steina Guðrún, f. 1968, gift S. Pétri Baldvinssyni, f. Elsku mamma, Sem ungu barni þú ruggaðir mér í svefninn, með söng á vörum þér svaf ég þá vel og svaf ég fast því ég vissi, alla þína ást mér gafst. Er erfitt ég átti þú studdir mig kenndir mér hvernig á að virða sjálfan sig vera góð og heiðarleg muna það, virða hvar sem ég dvel. Ólst mig upp með von í hjarta mér til handa um framtíð bjarta. Hamingjusöm ég á að vera elskuleg móðir sem allt vill gera. Með þessum orðum vil ég þakka þér alla þá ást og umhyggju sem gafst þú mér. Ég elska þig, mamma, og mun ávallt gera vil ég þú vitir það hvar sem ég mun vera. (Höf. ók.) Og nú þegar okkar fundir skilja verða fátækleg orðin mín, fólgin í nokkrum fallandi tárum verður fegursta kveðjan til þín. Þín dóttir Steina Guðrún. Í hönd þína hélt, þá örugg ég var, vissi að allt sem ég þurfti var þar. Alltaf þér treysti, þú aldrei mér brást, sýndir mér umhyggju, elsku og ást. Ávallt ég vildi í veginn þinn feta, allt sem þú gerðir ég kunni að meta. Fegurð þú barst sem að færði þér ljóma, fegurri en beð allra fegurstu blóma. (Alma Rut Lindud.) Í dag kveðjum við elsku mömmu sem beið lægri hlut í þessari miklu baráttu. Hún tókst á við veikindin af miklu æðru- leysi, bar sig vel og kvartaði aldr- ei. Það er svo margs að minnast en á þessum erfiða tíma er manni orðavant. Eitt er þó víst, að hálfu brauðsneiðunum í brauðpokan- um fækkar. Minningarnar lifa í hjörtum okkar. Hvíldu í friði, elsku mamma. Nú kveðja þig vinir með klökkva og þrá því komin er skilnaðarstundin. Hve indælt það verður þig aftur að sjá í alsælu og fögnuði himnum á, er sofnum vér síðasta blundinn. (Hugrún) Sigrún og Rúnar. Elsku amma, þá er hetjulegri baráttu þinni lokið. Það er alltaf erfitt að kveðja en okkur systrum er þakklæti efst í huga þegar við hugsum til baka og til þín. Að hugsa til þess að þú fáir loksins að knúsa karlinn þinn, afa, eftir allan þennan tíma fær okkur til að brosa og lætur okkur líða bet- ur. Glæsileiki, gleði og hlátur eru fyrstu orðin sem koma upp í hug- ann þegar við hugsum um þig, jú og hellingur af fjólubláum, að ógleymdri bleiku húfunni. Þú varst ótrúlegur karakter og svo sannarlega engri lík. Þú varst sönn vinkona vina þinna, enda vinamörg, og vildir allt fyrir alla gera, en það er eiginleiki sem við höfum alltaf litið upp til. Það var alltaf fullt hús af fólki hjá þér og mikil gleði. Það sýndi sig heldur betur þegar við héldum upp á af- mælið þitt núna fyrr á árinu þar sem tala boðinna var ansi fljót að stökkva í þriggja stafa töluna, stútfullt hús og hlátursharð- sperrur fyrir allan peninginn. Við nöfnurnar áttum svo ótrú- legar minningar og stundir sam- an sem erfitt er að koma orðum að og erfitt er að útskýra fyrir öðrum en svo mikilvægt er að eiga í hjartanu, takk amma. Elsku Alla amma, við elskum þig út af lífinu og biðjum þig um að skila knúsi til afa. Himinninn er einum engli rík- ari. Alla Rún og Sólveig Rún. Elsku amma, Við höfði lútum í sorg og harmi og hrygg við strjúkum burt tárin af hvarmi. Nú stórt er skarð í líf okkar sorfið því fegursta blómið er frá okkur horfið. Með ástúð og kærleik þú allt að þér vafðir og ætíð tíma fyrir okkur þú hafðir þótt móðuna miklu þú farin sért yfir þá alltaf í huga okkar myndin þín lifir. Við kveðjum þig, amma, með söknuð í hjarta, en minning um faðmlag og brosið þitt bjarta. Allar liðnar stundir um þig okkur dreymi og algóður Guð á himnum þig geymi. (Sigfríður Sigurjónsdóttir) Við elskum þig ávallt, elsku amma, og munum aldrei gleyma þeim góðu stundum sem við átt- um. Megir þú sofa í friði og dansa við afa á himni. Kveðja, Baldvin Páll og Sandra Rós. Elsku Alla okkar, nú ertu farin í þína hinstu ferð, ferðina í draumalandið. Þar tekur hann Gísli þinn á móti þér en hann var kallaður héðan allt of snemma, aðeins 54 ára gamall. Þegar við hugsum til þess tíma þegar Gísli lést sýndir þú svo vel hversu sterkur karakter þú varst. Þú stóðst eins og klettur á þeim erf- iðu tímum og hélst ótrauð áfram. Við vorum svo heppnar að fá að alast upp í litla yndislega þorp- inu okkar, Flateyri. Þú varst elst okkar systranna sex á Grundar- stíg 12 á Flateyri. Það voru for- réttindi að fá að alast upp í húsi með afa, ömmu og langömmu á neðri hæðinni. Betri systur hefðum við ekki getað kosið okkur, alltaf varstu hress, til í að spjalla hvort sem var yfir kaffibolla eða í síma. Við eigum þér svo margt að þakka. Áratuga samvera skilur eftir sig margar minningar. Þú varst allt- af svo fín og flott, í hælaháum skóm og þú elskaðir fjólubláa lit- inn, sama hvort hann var í fötum eða skrauti. Það var okkur mikið áfall þegar þú greindist með ill- vígan sjúkdóm og þá tók við erfið barátta. Við vonuðumst öll til að þú myndir bera sigur úr býtum. Þú barðist til hinsta dags, eins og þú hefur gert í gegnum lífið. Þann 14. janúar síðastliðinn fór- um við systur ásamt Sigrúnu dóttur þinni til Glasgow. Þetta var 70 ára afmælisgjöfin okkar til þín. Ferðin var ógleymanleg þótt þú værir orðin veik. Svo rann afmælisdagurinn þinn upp, 23. janúar síðastliðinn, og börnin þín héldu þér veislu. Þú varst svo ánægð með hvað margir sáu sér fært að mæta. Þú varst vinamörg og þekktir ógrynnin öll af fólki þannig að stundum þótti okkur nóg um. Þú eignaðist marga góða vini í Hveragerði eftir að þú flutt- ir þangað fyrir fjórum árum. Þrisvar fórum við systur í Stykkishólm yfir helgi þegar þrjár okkar fylltu 60 árin. Þá hitt- umst við nokkrum sinnum í Reykjavík á aðventunni. Þar rölt- um við Laugaveginn, kíktum í búðir og á kaffihús og fórum svo með strætó heim, borðuðum sam- an og skemmtum okkur. Margar góðar stundir höfum við átt sam- an, systur og fjölskyldur, á systramótum. Réttirnar í Vatns- dalnum eru eftirminnilegar. Þú varst oft með það hlutverk að sjá um hliðið. Það var einmitt í Vatnsdalnum í fyrra sem við átt- um yndislega helgi saman með fjölskyldum okkar. Við yljum okkur við margar góðar minning- ar frá öllum systramótunum. Þú verður með okkur í anda þegar við hittumst næst. Það er gott að hugsa til þess að barnabörnin þín séu öll orðin það stálpuð að þau muni ömmu sína vel. Þau voru líka dugleg að heimsækja þig. Með þakklæti í huga munum við minnast þín og allra góðu samverustundanna jafnt í gleði og sorg. Þið hjónin voruð höfð- ingjar heim að sækja og þökkum við systurnar kærlega fyrir mót- tökurnar sem við fengum alltaf hjá ykkur. Við eigum eftir að sakna þín, elsku Alla okkar. Elsku Sigrún, Steina, Valtýr og fjölskyldur, innilegar samúð- arkveðjur til ykkar; þið stóðuð ykkur eins og hetjur á erfiðum tímum. Elsku Alla, minning þín er ljós í lífi okkar. Allar stundir okkar hér er mér ljúft að muna. Fyllstu þakkir flyt ég þér fyrir samveruna. (Höf.ók) Er sárasta sorg okkur mætir og söknuður huga vorn grætir, þá líður sem leiftur af skýjum, ljósgeisli af minningum hlýjum. (HJH) Þínar ástkæru systur, Ardís, Kristín, Ásthildur, María og Jóhanna Gunnlaugsdætur. Látin er skólasystir og vin- kona eftir veikindi sem tóku á síð- ustu vikurnar. Við hugsum til ársins 1964 þegar við hittumst í Húsmæðra- skóla Reykjavíkur, ungar stúlkur sem komu hvaðanæva af landinu. Í svo nánu heimavistarsambýli sem við bjuggum í tengdumst við vinaböndum sem haldist hafa fram á þennan dag. Alla kom frá Flateyri og bar með sér vest- firskan þokka, hnarreist, glað- vær og ávallt vel til höfð. Eftir að skóla lauk fór Alla vestur og giftist honum Gísla og eignaðist þrjú börn. Hún bjó á Flateyri til ársins 2011, en þá flutti hún austur í Hveragerði og undi hag sínum vel. Skólasystur á Reykjavíkur- svæðinu hittast reglulega, en þegar Alla var á ferð kom hún að hitta okkur og eftir að hún flutti urðu samfundir tíðari. Veikindin tóku sinn toll síðasta ár en hún átti góða að, börnin sín og systur sem hafa stutt hana vel. Þegar Alla hélt upp á sjötugsafmælið sitt í janúar sást hve vinamörg hún var, slíkur var fjöldinn. Þar voru börnin hennar og tengda- börn, systur og vinir sem lögðust á eitt að gera daginn ógleyman- legan. Hún Alla bar sig vel á af- mælisdaginn og má segja að hún bognaði í veikindunum en brotn- aði ekki fyrr en í bylnum stóra þann 25. apríl. Að leika upp æskunnar ævintýr með áranna reynslu sem var svo dýr, er lífið í ódáins-líki. Ég gref allt hið liðna í gleðinnar skaut, ég gjöri mér veginn að rósabraut og heiminn að himnaríki. Ég lyfti þér, blikandi lífsins veig. Ljósblómin gríp ég af himinsins sveig og legg mér um heita hvarma. Einn straumur, sem líður, ein stund, sem þver. Streymandi mannhaf, sem kemur og fer, ég hverf þér í opna arma. (Einar Benediktsson) Við minnust Öllu okkar með þakklæti og virðingu. Veri hún kært kvödd. Okkar innilegustu samúðar- kveðjur til barna og fjölskyldna þeirra og annarra aðstandenda. Fyrir hönd skólasystra, Guðlaug Jónína, Valgerður Hanna. Elsku vinkona, nú hefur þú fengið hvíldina eftir erfiða bar- áttu við krabbamein. Við vinkon- urnar sitjum og rifjum upp góðar minningar sem við eigum með þér. Hvað þú varst alltaf flott og fín og oftar en ekki í uppáhalds- litnum þínum, þeim fjólubláa. Hvað okkur fannst skrítið er þú sagðir okkur að þú værir búin að fá þér strigaskó! Þú sem gekkst bara í hælaskóm, en okkur fannst það ekki skrítið þegar við sáum strigaskóna þína því þeir voru auðvitað með hælum, já háum hælum! Hvað það var gaman á Flat- eyri hjá okkur þegar þú hóaðir í okkur, hvort sem var sumar, vet- ur eða haust, og bauðst okkur í skötu, siginn fisk, sviðalappir eða eitthvert annað góðgæti, já, þá var nú veisla hjá okkur, Alla. Hvað það var gaman hjá okkur á fimmtudagskvöldum á Flateyri, þá voru fundir hjá okkur vodka- systrum og oft settum við upp bleiku fínu kúrekahattana okkar og hlustuðum á góða tónlist. Hvað þú varst með mikla þjón- ustulund á pósthúsinu og svo í sparisjóðnum, brostir alltaf til allra og spjallaðir við alla. Manstu, Alla, þegar þú varst spurð hvernig hraðbanki væri á ensku og þú sem vildir aldrei láta neinn bíða í afgreiðslunni, en náð- ir ekki sambandi við hinar stelp- urnar til að spyrja, svo þú svar- aðir bara öruggt og ákveðið „hurrybank!“ Elsku Alla okkar, þetta er bara smábrot af minningum okk- ar sem við áttum saman. Þú spurðir okkur á spítalanum í mars hvort við héldum að þau sem farin væru myndu taka á móti þér. Elsku vinkona, við erum vissar um að elsku Gísli þinn, sem kvaddi allt of snemma, hafi tekið á móti þér og þið sameinuð á ný. Eins erum við vissar um að allir okkar vinir sem eru látnir um- vefji þig núna. Við söknum þín, elsku Alla, og stórt skarð er nú höggvið í okkar vináttuhóp hjá okkur vodkasystr- um. Við biðjum almættið að um- vefja þig, kæra vinkona. Við biðjum allar góðar vættir að vaka yfir börnum, tengda- börnum og barnabörnum þínum. Hvíldu í friði, kæra „systir“. Gróa (Gógó), Guðlaug (Gulla). Ljósið yljar lífið vekur. Ljósið veitir mönnum sýn. Ljósið burtu leiðann rekur. Ljósið það er hjálpin mín. (Dagur Stefán Ásgeirsson) Þetta vísubrot mitt á að mörgu leyti vel við um hana Öllu sem við kveðjum nú í dag. Lífsgleði og léttleiki einkenndi hana umfram margt annað. Birt- an og gleðin réðu ríkjum og hún hafði gaman af fólki og að hafa fólk í kringum sig, enda oft þétt setinn bekkurinn við kaffiborðið hennar. Segja má að við höfum þekkst frá fæðingu. Við ólumst upp í litla sjávarþorpinu Flateyri þar sem samkennd íbúanna var til staðar og segja má að hver hafi litið til með öðrum. Þetta hugarfar smitaðist inn í krakkahópinn og við stóðum saman. Auðvitað gat kastast í kekki en þeir kekkir leystust fljótlega upp og hurfu. Við sótt- um skóla saman á Flateyri og fór- um saman í gagnfræðaskólann á Núpi. Við unnum saman og skemmt- um okkur saman. Sumu segjum við ekki frá en sumt vita flestir eins og gengur og gerist. Smátt og smátt þroskuðumst við, urðum unglingar og ungt fólk, fundum okkur maka, héld- um áfram að halda hópinn og fara saman á böll og aðrar skemmt- anir. Við lifðum lífinu og nutum þess að vera saman og að vera til. Svo komu börnin, ábyrgðin óx og útstáelsið minnkaði en samveru- stundirnar færðust inn í stofu hvert hjá öðru. Svona liðu árin. Svo kom að því að við fluttum suður en Alla og Gísli héldu áfram að búa fyrir vestan. Sam- verustundirnar urðu færri en kannski enn skemmtilegri þegar við svo hittumst. Síminn óspart notaður til að fylgjast með og fá fréttir. Segja má að Alla hafi ver- ið fréttaritari okkar á Flateyri og við fylgdumst með vinum okkar og kunningjum sem þar bjuggu í gegnum hana. Börnin okkar eru á sama aldri þannig að uppeldis- málin voru líka sameiginlegt áhugamál sem oft bar á góma. Tíminn líður og enginn veit sína ævina fyrr en öll er. Gísli dó langt um aldur fram, aðeins 55 ára gamall. Þá breyttist heimur- inn hjá Öllu. En hún tókst á við það eins og annað. Brosið kom aftur smátt og smátt og lífið hélt áfram þótt á annan hátt væri. Þá komu börnin hennar og systur og fjölskyldur þeirra enn sterkar inn í lífsmyndina og studdu hana með ráðum og dáð. Fram undan voru góð ár og glaðværðin kom aftur. Þá var líka gott að hún bjó að fjölda góðra vina sem heim- sóttu hana og studdu og ekki leiddist henni vistin á Flateyri, þar sem bjuggu sannir vinir sem reyndust henni virkilega vel. En hjá henni eins og öðrum koma tímamót í lífinu. Huga þarf að efri árunum og koma sér fyrir til að eiga hið margfræga ævi- kvöld. Hún flutti suður til að vera nær börnunum sínum og barna- börnum. En því miður fór það svo að Alla veiktist illa og ævikvöldið reyndist því miður allt of stutt. Síðustu mánuðir hafa verið henni erfiðir. Hún var þó þeirrar gæfu að- njótandi að börnin hennar, systur og allt skyldulið hefur stutt hana dyggilega og gert henni síðustu vikur og daga léttbærari. Þessi glaðværa og góða vin- kona okkar hefur kvatt þennan heim en ég er ekki frá því að örlít- ill ómur af glaðværum hlátri ómi enn um víðáttur geimsins og von- andi verður svo sem lengst. Við kveðjum vinkonu okkar með bestu þökkum fyrir allar ánægjustundirnar sem við áttum saman. Sigrúnu, Steinu, Valtý og fjöl- skyldum, svo og öllu skylduliði hennar, vottum við innilega sam- úð. Guð geymi þig, Alla mín. Sunneva og Dagur. Alla Gunnlaugsdóttir Ég minnist Önnu Maju vinkonu minnar með þakk- læti fyrir sólskins- stundir bernskunn- ar þegar við gistum hvor hjá annarri með dúkkulísu- möppurnar, lékum okkur myrkranna á milli, drukkum mix með lakkrísröri og vorum eins klæddar í pífukjólum sem mömmur okkar, bestu vinkon- urnar, saumuðu. Ég minnist jólaballanna í Mjólkurstöðinni, afmælanna og Fljótshlíðarinnar. Ég minnist yndislegra sunnu- daga í Eskihlíðinni með ilmandi steik þar sem allir borðuðu sam- an, Beta listakokkur, amma Dísa, Alli, Össi og við Anna Anna María Aðalsteinsdóttir ✝ Anna MaríaAðalsteins- dóttir fæddist 3. maí 1950. Hún lést 14. mars 2016. Út- för Önnu Maríu fór fram 22. mars 2016. Maja. Nú eru þau öll horfin á vit æðri máttarvalda og ég minnist þeirra með þakklæti. Við Anna mín höfum ekki sést oft síðustu árin en ég hef fylgst með henni og fallegu fjölskyldunni henn- ar og náði að kom- ast í sælureitinn í Fljótshlíðinni nokkrum sinnum. Við ætluðum alltaf að taka upp þráðinn og fara að hittast oftar en úr þessu verður það að ger- ast í öðrum víddum. Hafðu þökk fyrir allt sem við áttum saman, elsku vinkona. Ég kveð með litlu ljóði eftir pabba. Blíð og hrein, sem bernskuminning björt sem heilög vé, óska ég að okkar kynning alla daga sé. (Ólafur Björn Guðmundsson) Þórey.

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.